معرفی و دانلود کتاب سونات لال

معرفی کتاب سونات لال

سونات لال نوشته‌ی میترا معینی یک رمان کوتاه پرشور و پرماجرا از انتشارات نیماژ است که در آن حکایت‌هایی درمورد زندگی زنان و مردان عشایر ایرانی می‌خوانیم. داستان‌هایی درمورد آرزو‌های بزرگ و کوچکشان، ترس‌ها، ناامیدی‌ها و زندگی منحصربه‌فردشان. سونات لال یک رمان دلنشین و شگفت‌انگیز است که با قلم زیبا و شیوای نویسنده، شخصیت‌های جذاب و موضوعات عمیقش، خواننده را به سفری منحصربه‌فرد می‌برد و احساسات و افکار مختلفش را درگیر می‌کند.

درباره‌ی کتاب سونات لال

کتاب سونات لال که سومین اثر از نویسنده‌ی ایرانی میترا معینی است در 11 فصل کوتاه، داستان زندگی عشایر ایلیاتی ایرانی را تعریف می‌کند و در خلال این حکایت‌ها از قیام عشایر در دوران پهلوی پس از جنگ جهانی اول صحبت می‌کند که در آن برهه‌ی تاریخی باعث از هم پاشیدن ساختار عشایری بود که تا پیش از آن اقتدار زیادی در نظام سیاسی ایران داشتند.

در این دوره‌ی تاریخی یعنی پس از جنگ جهانی اول با پیشروی نیروهای روسیه و بریتانیا به سمت جنوب ایران، قیاماتی از جانب عشایر در استان‌های خوزستان، فارس و بوشهر رخ داد. عوامل مختلفی مانند اغتشاشات ناشی از جنگ جهانی اول، تلاش‌های بریتانیا و روسیه برای کنترل مناطق نفتی جنوبی ایران، و نیز تأثیرات تغییرات سیاسی در روسیه و ضعف دولت قاجار بر این قیامات تأثیر داشتند. قیامات عشایر در جنوب ایران به‌عنوان یکی از عواملی که منجر به فروپاشی ساختار اقتدار عشایری در ابتدای حکومت پهلوی شد، نقش بسزایی داشت. پس از پیروزی انقلاب مشروطه و آغاز حکومت رضا شاه، او سیاست‌هایی را آغاز کرد که هدفش فرمانروایی مستقیم دولت بر استان‌ها و از بین بردن سلطه‌ی عشایر بر مناطق خود بود. این سیاست‌ها شامل تشویق غیرمستقیم تجارت و تولیدات غیرعشایری، ایجاد نیروهای امنیتی مرکزی به جای نیروهای عشایری و تحمیل مالیات‌های سنگین به عشایر بود. با توجه به این عوامل و سیاست‌های دولت، قدرت و اقتدار عشایر به تدریج در این مناطق ضعیف شد و ساختار سلطه‌ی آن‌ها در مقابل تلاش‌های دولت برای تمرکز قدرت مرکزی، از بین رفت. این فرآیند فروپاشی، باعث تحولات سیاسی، اجتماعی و اقتصادی عمیقی در جنوب ایران شد و تأثیرات آن تا دوران حکومت پهلوی ادامه داشت.

داستان این قیام یکی از روایات مهم و تراژیک تاریخی‌ست که امروزه در تاریخ معاصر ایران گم شده. روایاتی از زنان و مردانی که زندگی هر کدام از آن‌ها خود کتابی ارزنده است که ارزش نوشته شدن و خواندن دارد. مؤلف کتاب سونات لال، خانم متیرا معینی که نویسنده و روزنامه‌نگار برجسته‌ای است توانسته با سبک داستان‌نویسی شیوا و جذابی که دارد، حکایت‌ها و داستان‌های این افراد را به‌خوبی برای مخاطبین روایت کند. خود او 14 سال از زندگی خود را در جنوب ایران سپری کرده است و توانسته در این زمان با نحوه‌ی زندگی مردم این منطقه به خوبی آشنا شود. او از این شناخت به نفع نگاشتن قصه‌ی آرزوها، ترس‌ها و پیچیدگی‌های زندگی مردم جنوب بهره برده است.

هر کدام از فصل‌های کتاب سونات لال روی داستان زندگی یکی از شخصیت‌هایی که میترا معینی خلق کرده تمرکز دارد. برای مثال در فصل اول از اصلان می‌خوانیم. مردی که تشنه است، راه خودش را گم کرده و در قله به دنبال نوری می‌گردد که نجاتش دهد. او که در تاریکی شبی، امید خودش را از دست داده ناگهان متوجه نور آتشی در دوردست شده و خوشحال می‌شود که در آن شب تاریک آدمیزادی جز خودش نفس می‌کشد و بیدار است.

تک به تک جملات این کتاب به‌نوعی نوشته‌ شده‌اند که خواننده به‌خوبی با سبک زندگی عشایر آشنا شده و درگیر داستان‌ها و فراز‌ونشیب‌های زندگی شخصیت‌ها می‌شود. تصویرسازی‌هایی که میترا معینی به خوبی با بهره‌گیری از توصیفات از طبیعت ایران می‌کند به‌خوبی می‌تواند قدرت تخیل خواننده را به کار گیرد و به او نشان دهد که نزدیک 100 سال پیش قوم عشایر در جنوب ایران در چه حال و هوایی زندگی می‌کردند.

همچنین برخوردهایی که شخصیت‌های داستان در کتاب سونات لال با هم دارند، مناسبات قدرت در ساختار عشایری زمان پهلوی را برای خواننده تبیین می‌کند. برای مثال در همان فصل اول اصلان که به چادر پیرزنی عشایری پناه آورده نه‌تنها با مهمان‌نوازی مورد انتظار خواننده، رو‌به‌رو نمی‌شود بلکه با تفنگ و تهدید پیرزن از او استقبال می‌گردد.

این کتاب پر است از قصه‌‌ی آدم‌هایی که ما در این سال‌ها کمتر با آن‌ها رو‌به‌رو شده‌ایم. قصه‌هایی دور از ما اما شگفت‌انگیز، واقعی و البته درعین‌حال اعجاب‌‌آور و مهم. نشر نیماژ اقدام به چاپ و نشر این اثر داستانی کرده است.

کتاب سونات لال برای چه کسانی مناسب است؟

کتاب سونات لال را به افرادی پیشنهاد می‌دهیم که از خواندن رمان‌های کوتاه لذت می‌برند و می‌خواهند درمورد اقوام ایرانی اطلاعات تازه‌ای بدست آورند و نسبت به قصه‌های تاریخی کنجکاو هستند.

در بخشی از کتاب سونات لال می‌خوانیم

اصلان می‌گفت:

پری‌دخت جان! مادرت اسمش هم مثلِ خودش عادی نبود. نه خودش شبیهِ باقی زن‌ها بود و نه اسمش. دیاکو اسمِ زنانه‌ای نیست، مردانه است. یعنی روی زن‌ها نمی‌هشتند. تو که خبر نداری البت، سِن تو به این چیزها قد نمی‌دهد، اما یک رسمی در ایلیات رایج بود که وقتی در خاندانی دخترزا از بزرگان، هیچ نرینه‌ای زاد ‌و ‌رود نمی‌شد و مرگ‌و‌میر به جانِ اولادِ پسر و پسر‌زاد آن خاندان می‌افتاد، اسمِ پسری بر آخرین دختر می‌گذاشتند و در هر نوبت از زندگی‌اش چه عروسی و چه زاییدن، قربانی گرانی می‌کردند تا خودش سرسلامت بماند و پسری به خاندانش بدهد. که ‌این‌طور نشد و مادرت دختری زایید که پری‌دخت جانمان شد. از پنج نسل قبل بگیر بیا تا اینجا در خاندانِ مادری‌ات هیچ پسری به دنیا نیامده... درست از زمانِ خودکشانِ جدبرجدِ مادری‌ات در سرداب قلعه.

دیاکو فقط اسمش مردانه نبود؛ سوارکار بود و تیرانداز. شکارچی ماهری هم بود. بیشتر شب‌های شکار جایش کنارِ دست‌مان بود.

القصه، مادرت زنِ سلحشوری بود و مثلِ قرصِ قمر زیبا. یک زیبایی غریبی داشت که البت سرد بود و دور. تو هیچ به او نبرده‌ای پری‌دخت جان. تو مثلِ سیبی هستی که با پدرت از میان نصف کرده باشند. شکل و صورت و تند‌مزاجی‌ات عینِ خودش است. فقط تو رنگ و روی گندمزارهای رسیده داری و او سبزه‌روست و موسیاه.

دیاکو حواسش به اینجاها نبود. فقط گاهی روی زمین بود. بیشتر وقت‌ها توی آسمان سیر می‌کرد، توی عالم خودش. این اخلاقِ تو هم به او برده، خان‌عموت برای همین نگران است، گاهی وقت‌ها.

فهرست مطالب کتاب

اصلان
پری‌دخت
دیاکو
آن سه نفر
مُرصّع
دیاکو
عمو
شاهرخ
صنوبر
شاجان
یونس