معرفی و دانلود کتاب سه گانه جاده مورفیوس 1: روشنی

معرفی کتاب سه گانه جاده مورفیوس 1: روشنی

مارشال به جسد کوپر خیره شده است. می‌داند که قاتل او کیست؛ اما نه او و نه هیچ انسان دیگری نمی‌تواند با قاتل کوپر مقابله کند. او باید انتقام خون دوست خود را بگیرد؛ اما چگونه؟ کتاب سه گانه جاده مورفیوس 1: روشنی ما را به اعماق داستانی هولناک می‌برد تا مارشال را از چنگ روح خبیثی که او را تعقیب می‌کند نجات دهیم. دی. جی. مک هیل ما و مارشال را در میان گردابی رها می‌کند که برای خلاص شدن از آن، فقط باید شجاع باشیم و از رویارویی با هولناک‌ترین حوادث نترسیم.

درباره‌ی کتاب سه گانه جاده مورفیوس 1: روشنی

صدای جیغ هر لحظه واضح‌تر می‌شد. انگار ده‌ها نفر هم‌زمان از چیزی وحشت کرده‌اند و به سمت گوشی تلفن هجوم می‌آورند. صدای گوش‌خراش کشیده شدن ناخن روی تخته، با ناله و گریه‌ی ممتد چند نفر آمیخته شده است. از بین کلمات مبهم و عجیبی که از پشت تلفن به گوش می‌رسند، تنها یک کلمه برای مارشال قابل‌فهم است: مورفیوس. به یاد ندارد که کجا و چه موقع این واژه رعب‌آور به گوشش خورده، اما مطمئن است همان لحظه هم عرق سرد بر تمام بدنش جاری شده بود و از شدت ترس توان تکان خوردن نداشت؛ مانند همین حالا که نمی‌تواند تمرکز کند و ارتباط این مکالمه‌ی کوتاه و نامفهوم را با گم شدن دوستش کوپر بیابد. مارشال دوباره با کوپر تماس می‌گیرد. بعد از چند بوق بی‌پاسخ، غریبه‌ای از پشت تلفن می‌گوید: «مشترک موردنظر در دسترس نیست؛ بعداً تماس بگیرید.» چند روز از آخرین باری که با کوپر صحبت کرده می‌گذرد. دل‌شوره دست از سرش بر نمی‌دارد. حسی ناآشنا و غریزی به او می‌گوید: «اتفاق بدی برای کوپر افتاده است.» البته این مشکل تنها فاجعه‌ای نیست که به زندگی مارشال وارد شده است. گم شدن کوپر سرآغازی است برای جهنمی که مارشال به‌زودی در آن محبوس می‌شود و وحشت را با بندبند وجودش احساس می‌کند. کتاب سه‌گانه جاده مورفیوس 1: روشنی (The Light: Morpheus Road Trilogy, Book 1) ما را به خانه‌ای مملو از وحشت می‌برد؛ جایی که هیچ‌چیز نمی‌تواند سایه‌ی مرگ را از سر مارشال بردارد و ما را از گردونه‌ی اضطرابی که در آن غرق شده‌ایم، نجات دهد.

دی. جی. مک هیل (D. J. Machale) می‌داند انتهای راهی که مارشال آن را آغاز کرده کجاست و باید به چه درد و رنج‌هایی عادت کند، اما او همه‌چیز را به ما نمی‌گوید تا خود با مارشال همراه شویم و در پیدا کردن کوپر به او کمک کنیم؛ البته واقعیت این است که ما نمی‌توانیم در این راه به مارشال کمک کنیم؛ زیرا موجودی ماورایی به دنبال اوست. ممکن است شما هم همچون خود او تصور کنید که روح وجود ندارد و تمام این حرف‌ها خرافات و دروغ است، اما هنگامی که صدای شیر آب مدام شنیده می‌شود، چراغ‌ها خاموش و روشن می‌شوند و هیچ دلیلی برای باز و بسته شدن پنجره‌ها پیدا نمی‌کنید، چاره‌ای ندارید جز معتقد شدن به روح! کتاب سه گانه جاده مورفیوس 1: روشنی، ما را به یک ماجراجویی دعوت می‌کند؛ اما سعی کنید در این مسیر چندان عجله نکنید. قرار نیست با اتفاقات خوب و امیدوارکننده‌ای روبه‌رو شوید. در هر صفحه‌ای که جلو بروید، یک‌قدم به مواجه شدن به چیزی که هر موجودی از دیدن آن واهمه دارد، نزدیک‌تر می‌شوید. مواجه شدن با جسد کوپر، کم‌ترین وحشتی است که دی. جی. مک هیل در طول این داستان برای مارشال و شما تدارک دیده است. کوپر کشته شده. این فاجعه که دنیا را برای مارشال به جهنم تبدیل کرده، تنها گوشه‌ای از رنج‌های او در طول این داستان است. ترسناک بودن یا نبودن اتفاقاتی که در این کتاب رخ داده، به روحیه‌ی خود شما بستگی دارد؛ اما چیزی که قطعاً برایتان رخ می‌دهد این است که بعد از خواندن این داستان به آن فکر خواهید کرد؛ قرار نیست ذهن شما به این زودی‌ها از شر مورفیوس و جنایت‌هایش خلاص شود.

کتاب سه‌گانه جاده مورفیوس 1: روشنی برای نوجوانان، با ترجمه‌ی حسین شهرابی و مینا طالب‌لی در نشر کتابسرای تندیس منتشر شده است.

نکوداشت‌های کتاب سه گانه جاده مورفیوس 1: روشنی

• این داستان ما را به خود جذب می‌کند و نمی‌گذارد که از این ماجرای هیجان‌انگیز رها شویم. این رمان کاری می‌کند که خواننده برای شماره‌های بعدی آن به انتظار بنشیند. (سایت School Libraries)
• این کتاب ترسناک، کاری می‌کند که حتی هنگام خواب هم چراغ اتاق را خاموش نکنید. (آمازون)

کتاب سه گانه جاده مورفیوس 1: روشنی برای چه کسانی مناسب است؟

شما به روح اعتقاد دارید؟ اگر جوابتان منفی است باید بگوییم که کتاب سه گانه جاده مورفیوس 1: روشنی، قرار است نظر شما درباره‌ی روح و قاتلان ماورایی را تغییر دهد؛ اگر هم به این موجودات اعتقاد دارید، دی. جی. مک هیل می‌خواهد خوانندگان را به گردهمایی در میان ارواح خبیث دعوت کند؛ اگر نوجوان هستید بلیت شما برای شرکت در این گردهمایی از همین حالا آماده است. اگر به ترسیدن و وحشت کردن علاقه دارید، این کتاب تضمین می‌کند که شما را تا سر حد دیوانگی، بترساند.

در بخشی از کتاب سه گانه جاده مورفیوس 1: روشنی می‌خوانیم

خانواده‌ی فولی یک خانه‌ی ییلاقیِ بزرگ و محشر دمِ دریاچه‌ی تیستِل‌دان داشتند که چندساعتیِ شمالِ استونی‌بروک بود. از آن‌جور جاها بود که می‌شد شنا و قایق‌سواری کرد و از کوه بالا رفت و اسکی روی آب کرد و خلاصه ول گشت. چند بار رفته بودم آن‌جا و تا مغزِ استخوان خوش گذرانده بودم.

پرسیدم: «یعنی کلِ تابستون؟»
«مسلماً. باید ذهنش رو پاک کنه. این‌جا هم همچین اتفاقی نمی‌افته. اون هم وقتی این‌همه اتفاق این‌جا می‌افته.»

فکرِ خوبی بود... که من حالم ازش به هم می‌خورد. اگر کوپر را می‌بردند، تابستانِ بی‌نظیری که نقشه‌اش را ریخته بودم به کسالتِ دوماهه تبدیل می‌شد. دلم می‌خواست عقلش سرِ جایش بیاید و خرابکاری نکند، اما نه به بهای ازدست‌دادنِ تابستان. قبل از آن‌که بخواهم به خانم فولی بگویم این فکر را کنار بگذارد، صدای فریادی عصبانی را از طبقه‌ی بالا شنیدم. «چرا آخه؟ چرا همیشه باید همه‌چی اون‌جوری که تو می‌خوای باشه؟»

صدای سیدنی بود. به خانم فولی نگاه کردم. با شرمندگی شانه بالا انداخت. از پایینِ پله‌ها نگاه کردم و خواهرِ کوپر را دیدم که پایین می‌آید.

سرش را به عقب برگرداند و داد کشید: «واسه‌ی یه بارم که شده این‌قدر خودخواه نباش و برو!»

اولین چیزی که دیدم پاهایش بود. از پله‌ها پایین آمد. به دیوار تکیه دادم و مثلِ چی از کنارم گذشت. به نظرم حتا نفهمید آن‌جا هستم. نگاهش به روبه‌رو بود و از حرکاتِ بدنش معلوم بود که جدی و عصبانی است.

خانم فولی معصومانه پرسید: «چی گفت؟»

سیدنی توپید: «چه فرقی می‌کنه؟» به پایینِ پله‌ها رسید و بدون این‌که از سرعتش کم کند درِ توریِ ورودی را باز کرد تا خیلی پُرشور از صحنه خارج شود!

خانم فولی با بیچارگی نگاهم کرد.