معرفی و دانلود کتاب راه نرفته

معرفی کتاب راه نرفته

کتاب راه نرفته نوشته‌ی سارا آر. بامن، قصه‌ای خواندنی از زندگی «کلر بارتون» است. دختری دوازده‌ساله و عاشق اسب‌ها که اتفاق اسرارآمیزی زندگی‌اش را برای همیشه دگرگون می‌کند. رمانی که از همان ابتدا خوانندگان نوجوانش را به دنیایی پررمزوراز می‌برد؛ جایی در دل طبیعت زیبا و مرموز که معماهای کشف نشده‌ فراوانی آماده‌ی رمزگشایی‌اند.

درباره‌ی کتاب راه نرفته

کلر بارتون به همراه پدر و مادر و برادرش در مزرعه‌ای خانوادگی و در میان طبیعتی بکر زندگی می‌کند. هم‌بازی‌های او دو اسب زیبا، به نام‌های سانی و سَم هستند که کلر بیشتر وقت خود را با آنان می‌گذراند. اگرچه کلر از بودن با اسب‌هایش لذت می‌برد، اما دوری برادرش از خانه او را بسیار ناراحت کرده است. اندی ۱۸ساله برای ترک اعتیاد به قرص‌های مسکن، راهی کمپ ترک اعتیاد شده است. در این میان مادرش از کار بیکار و تأمین هزینه‌‌‌های اقامت اندی در کمپ برای خانواده‌‌ی کلر سخت‌ می‌شود. پدر و مادر کلر که دیگر از پس هزینه‌های نگهداری اسب‌ها بر نمی‌آیند، تصمیم به فروش سانی و سم می‌گیرند.

روزی کلر به همراه مادرش برای اسب‌سواری به جنگلی در نزدیکی خانه‌شان می‌رود که ناگهان سُمِ حیوانی ناشناخته را در میان درختان می‌بیند. گویی اتفاقی مرموز در حال رخ‌دادن است؛ اسب‌های کلر و مادرش پا بر زمین می‌کوبند و بی‌تابی می‌کنند. کمی بعد کلر کمرِ خاکستری و خال‌دار حیوان را هم می‌بیند، اما حیوان به‌سرعت از جلوی چشمانش ناپدید می‌شود. کلر بعداً متوجه می‌شود کسی جز خودش قادر به دیدن آن حیوان نیست.

در ادامه‌ی رمان راه نرفته (The Wild Path)، سارا درباره حیواناتی که قبلاً ساکن جنگل بوده‌اند تحقیق می‌کند. او آرام‌آرام پرده از رازهای مهمی بر‌می‌دارد و در انتهای داستان علاوه بر حل معمای حیوان ناشناخته، کشفی بزرگ‌تری هم انجام می‌دهد. کشفی که با خواندن این رمان جذاب با ترجمه‌ی نیلوفر عزیزپور، شما هم به آن پی خواهید برد.

سارا آر. بامن (Sarah R. Baughman) در این رمان به زیبایی حس اضطراب و دلتنگی کلر برای اندی و غم جداشدن از سانی و سم را به تصویر می‌کشد. اضطرابی که هرگاه به سراغ کلر می‌آید، احساسی شبیه بال‌زدن دسته‌ای پرنده را در سینه‌اش‌ تجربه می‌کند. این کتاب توسط نشر پرتقال در دسترس نوجوانان عزیز قرار گرفته است.

نکوداشت‌های کتاب راه نرفته

• داستانی برجسته و درعین‌حال جادویی. (Dusti Bowling)
• کتابی مسحورکننده با شخصیت‌هایی به‌یادماندنی. (Booklist)
• تصویری احساس‌برانگیز از تأثیرات اعتیاد بر خانواده. (Kirkus Reviews)

کتاب راه نرفته مناسب چه کسانی است؟

نوجوانان دوست طبیعت و حیوانات، به‌خصوص اسب‌ها که از خواندن رمان‌های معمایی لذت می‌برند، از مخاطب‌های این کتاب‌اند.

با سارا آر. بامن بیشتر آشنا شویم

سارا آر. بامن اهل میشیگان آمریکا و نویسنده‌ی رمان‌های نوجوان است. او اولین رمانش به نام «معمای دریاچه» را در سال 2019 به چاپ رساند و توجه اهالی حوزه‌ی ادبیات کودک و نوجوان را به خود جلب کرد. او تحصیلاتش را در کالج گرینل و دانشگاه میشیگان در رشته‌های زبان انگلیسی، آلمانی و علوم ‌آموزشی به پایان رساند و پس از سال‌ها تدریس زبان انگلیسی در دبیرستان‌های آمریکا، هم‌اینک به‌عنوان مشاور آموزشی در زادگاهش مشغول به کار است. سارا آر. بامن که سابقه‌ی تدریس در کشورهایی نظیر آلمان، بولیوی و چین را دارد هم‌اینک همراه همسر و دو فرزندش ساکن میشیگان آمریکاست.

در بخشی از کتاب راه نرفته می‌خوانیم

سرم را تکان می‌دهم که به او بگویم نیازی نیست متأسف باشد و تقصیر او نیست، اما انگار گلویم گرفته و حس عجیبی دارد.

خانم لارکین کنار میز ما زانو می‌زند و می‌گوید: «اینجا اوضاع چطور پیش می‌ره، خانم‌ها؟» خیلی هم‌ زمان مناسبی نیست. مدادی را در دستش می‌چرخاند.

مایا گلویش را صاف می‌کند. همیشه می‌فهمد کِی دوست ندارم به‌اجبار حرف بزنم. می‌گوید: «خب، می‌خوام درباره‌ی ادنا بیرد تحقیق کنم.» بعد هم درباره‌ی هرآنچه می‌داند (که البته زیاد هم هست) و هرآنچه می‌خواهد یاد بگیرد (که این‌هم به طرز شگفت‌انگیزی زیاد است) با خانم لارکین صحبت می‌کند. این کارش به من وقت می‌دهد که فکر کنم، هرچند تنها فکری که در سرم دارم تصاویری از انبار و درخت‌ها و سانی و سم هستند.

بخشی از مشکل این است که از سانی و سم فقط برای سواری استفاده می‌کنیم. می‌دانم وقتی مامان کوچک‌تر بود، پدرش اسب‌ نگه می‌داشت تا در جمع‌آوری درخت‌های قطع‌شده‌ی جنگل کمکش کنند. اسب‌ها چوب‌ها را حمل می‌کردند تا تمام زمستان خانه‌اش را با آن‌ها گرم نگه دارد. طبق گفته‌ی مامان آن اوایل که سانی و سم را گرفته بودند، بابابزرگ به‌شوخی می‌گفت بالاخره به دردی می‌خورند. می‌گفت: «از اون اسب‌ها کار بکش! شرط می‌بندم به‌جز سواری توی جنگل، به درد کارهای دیگه هم می‌خورن.»

مامان حرف‌هایی را که در گذشته زده بود، بازگو می‌کرد: «آخه چه‌کاری بهتر از اسب‌سواری؟ تازه بابا، بیشتر مردم دیگه از اسب‌ها برای جمع کردن درخت‌های قطع‌شده استفاده نمی‌کنن. تو یکی از اندک‌بازمانده‌های اون دوره‌ای. اون‌موقع من هنوز بزرگ نشده بودم و اون‌قدر کوچک بودم که اصلاً یادم هم نمی‌آد.»

بابابزرگ گفته بود: «اما شاید دوباره اون روش‌های قدیمی به کار بیان.» زمستان گذشته، بعد از اینکه بابابزرگ فوت کرده بود، چشم‌های مامان به سرخی غروب خورشید شده بودند.

اگر مامان و بابا از سانی و سم به روشی کارآمد استفاده می‌کردند، مثل کاری که مردم قدیم‌ها می‌کردند، آن‌وقت بازهم نیازی به فروششان داشتیم؟ شاید تأثیر گذشته روی حال هم همین‌طور باشد.