معرفی و دانلود کتاب دانش قصه گویی

معرفی کتاب دانش قصه گویی

چرا قصه می‌خوانیم؟ نکند به‌خاطر این است که ما هم یک داستانیم؟ کتاب دانش قصه گویی از ویل استور با بهره‌گیری از مبانی علوم شناختی و روان‌شناسی، به بررسی ساختار داستان‌ها و تأثیر آن‌ها بر ذهن انسان پرداخته است. در این کتاب می‌آموزیم که مغز انسان چگونه می‌تواند با ایده‌هایی مانند نقص مقدس ارتباطی عمیق برقرار کند و چطور با قلممان می‌توانیم، عمیق‌ترین نقاط عاطفی انسان‌ها را مورد هدف قرار دهیم و محتواهای تاثیرگذارتری خلق کنیم. این کتاب یکی از پرفروش‌ترین‌های ساندی تایمز نیز بوده است.

درباره‌ی کتاب دانش قصه گویی

ویل استور (Will Storr)‌ در کتاب دانش قصه گویی (The Science of Storytelling)‌ ما را با جهانی عمیق و تکان‌دهنده مواجه می‌کند. تا به حال از خودتان پرسیده‌اید چرا داستان می‌خوانید و سریال می‌بینید؟ پرسیده‌اید که چرا کششی مقاومت‌ناپذیر نسبت به همذات‌پنداری با داستان‌ها و شخصیت‌ها دارید؟ در یک نگاه هوشمندانه‌تر، می‌توان زندگی انسان را از یک منظر متفاوت هم دید. انسان به مثابه‌ی داستان! هر کدام از ما یک قصه‌ایم. با قصه است که خط روایت زندگی خودمان را می‌سازیم و آن را جلو می‌بریم. جهان با تمام عظمتش پیش از ما و پس از ما وجود داشته است. پس ما دقیقاً اینجا قرار است چه کار کنیم؟

کتاب دانش قصه‌گویی صرفا درباره‌ی مبانی چگونگی نوشتن یک داستان نیست. نویسنده‌ی این کتاب از حوزه‌های علوم شناختی، روانشناسی و عصب‌شناسی برای نوشتن این اثر استفاده کرده است. ما صرفا مصرف‌کنندگان داستان نیستیم. تمام تنش‌ها، درگیری‌ها ساختارهای روایی و بیم و امیدهایی که در تمام این داستان‌ها تا به حال با آن‌ها مواجه شده‌ایم، در مغز پیچیده‌ی ما ردپای خودشان را به جا گذاشته و هر کدام به نحوی، توانسته‌اند ادراک ما را از جهان هستی تغییر دهند. ویل استور در این کتاب مثال‌هایی از آثار معروف مثل شاه لیر، برکینگ بد یا هری پاتر می‌آورد که نشان دهد چطور ما پیش و پس از مواجه با این آثار ادبی و هنری، به انسانی متفاوت تبدیل می‌شویم.

یکی از مهمترین ایده‌هایی که در این کتاب به آن‌ها پرداخته شده، مربوط به «نقص مقدس» است. داستان پیدایش انسان هوشمند در حوزه‌ی اسطوره‌های ما با ایده‌ی خطاکار بودن انسان و به عبارتی دیگر ناقص بودن او در چشم همگان ترسیم شده، انگار که مغز انسان با به‌وجود آوردن یک قهرمان در زندگی که همواره در حال کشمکش با نقایص خود و دنیای غیرقابل کنترل اطرافش است، می‌تواند تصویر و معنایی از زندگی خودش بسازد.

ویل استور در این کتاب به ما کمک می‌کند که خودمان را بیشتر بشناسیم و بفهمیم مغز آدم‌ها چطور با ادبیات، نمایش و سینما برخورد می‌کند. چطور برانگیخته می‌شود و چه الگویی را بهتر از همه دنبال می‌کند. این کتاب برای کسانی که می‌خواهند رمان یا فیلمنامه بنویسند بسیار تاثیرگذار خواهد بود و یکی از کتاب‌های پرفروش نشریه‌ی ساندی‌تایمز نیز بوده است.

کتاب دانش قصه گویی با ترجمه‌ی هنگامه ناهید در انتشارات سانی به چاپ رسیده است.

نکوداشت‌های کتاب دانش قصه گویی

• «بهترین کتابی که درباره‌ی هنر داستان‌نویسی خوانده‌ام.» (مت هیگ، نویسنده)
• «به‌ندرت پیش آمده که کتابی مرا اینقدر مجذوب کرده باشد و وادارم کند که هرآنچه را که خوانده یا نوشته‌ام، زیر سوال ببرم. این کتاب شاهکار است و من مجذوب آن شده‌ام.» (آدام رادرفورد، نویسنده)
• «اگر تا به حال کتابی خوانده‌اید، فیلمی تماشا کرده‌اید، سریال‌های تلوزیونی را نوش جان کرده‌اید یا سعی کرده‌اید یکی بنویسید، این کتاب نگاهی واقعا انقلابی به چگونگی و چرایی داستان‌سرایی انداخته‌ است و خواندنش برای همه اجباری است.» (کریگ پیرس، فیلمنامه نویس گتسبی بزرگ)
• «این اثر فراتر از یک کتاب درباره‌ی نحوه‌ی داستان‌نوشتن است. کتاب دانش قصه‌گویی درمورد معنای زنده‌بودن است.» (تیم لات، نویسنده)‌

کتاب دانش قصه گویی برای چه کسانی مناسب است؟

این کتاب برای چند دسته از خوانندگان مناسب است: اول مخاطبانی که به‌صورت حرفه‌ای آثار ادبی، نمایشی و سینمایی را دنبال می‌کنند. این کتاب به آن‌ها کمک می‌کند لذت بیشتری از آثار ادبی ببرند و همچنین درک بهتری از آثار هنری پیدا کنند. دسته‌ی بعدی نویسندگان، فیلمنامه‌نویسان و کارگردانانی است که دست به قلم برده‌اند و به دنبال اطلاعات بیشتری هستند که با واسطه‌ی آن بتوانند آثار تاثیرگذارتری خلق کنند. و در نهایت دسته‌ی سوم، علاقه‌مندان به حوزه‌های نقد ادبی، شعرشناسی شناختی و علوم شناختی هستند که می‌توانند از این کتاب برای پیش‌بردن ایده‌های پژوهشی خودشان استفاده کنند.

در بخشی از کتاب دانش قصه گویی می‌خوانیم

در هر کلاسی که تدریس می‌کنم، به‌طور معمول یک یا دو نویسنده هستند که مؤدبانه در برابر این طرز تفکر مقاومت می‌کنند. وقتی مشغول کار با آنان هستم گاهی اوقات حس می‌کنم مشکل این است که عاشق قهرمان‌هایشان شده‌اند. ماه‌ها و شاید سال‌ها با قهرمانانشان زند‌گی کرده‌اند، بارها در موردشان نوشته‌اند و آن نوشته‌ها را بازنویسی کرده‌اند اما نمی‌خواهند تعریف دقیقی ازشان ارائه کنند، چون فقط می‌خواهند ازشان تعریف و تمجید کرده و بگویند آنان فلان و بهمان هستند و... و خدای من‌، شگفت‌انگیزند! در حقیقت نسبت دادن هر نقصی به قهرمانشان، آخرین چیزی است که این نویسند‌گان می‌خواهند.

گمان می‌کنم چیزی که در این رابطه مانع برخی از هنرجویان می‌شود این است که در واقع قهرمان داستان، خودشان هستند. هر چه بیشتر روی آن شخصیت کار می‌کنند، آن شخصیت از خودِ نویسنده دورتر می‌شود. هر چه‌قدر هم عجیب به نظر برسد، این روند می‌تواند باعث درد عاطفی‌شان شود، به‌نحوی که انگار در حال از دست دادن یک عزیزند؛ اما این دردی است که آن‌ها باید تحمل کنند. اگر بر آن غالب نشوند، این مشکل می‌تواند خلاقیتشان را بکُشد. قصه‌گو نیاز به ستون فقرات دارد. او باید تصمیمات سخت و واضحی در مورد شخصیت‌هایش بگیرد، حتی اگر آن تصمیمات تا حدودی مبهم بمانند. زیربنای هر صحنه‌ی جذاب در داستان این پرسش اساسی دراماتیک است: این شخصیت واقعا کیست؟ اگر نویسنده نداند او کیست، به احتمال زیاد خواننده هم این مسأله را حس کرده و گیج، ناامید و بی‌علاقه می‌شود.

مسأله‌ی دیگر این است که شروع با کمی تعریف بیشتر و دقیق‌تر از یک نقص می‌تواند تقلیل‌دهنده باشد. در مراحل اول این فرآیند، این‌طور به نظر می‌رسد که در حال طراحی شخصیت‌های کارتونی هستیم. اما شروع با ویژ‌گی مطلق، بسیار مفید است. بارها و بارها و بارها به این حقیقتِ تا حدی متناقض برخورده‌ام: هر چه نقص مقدس را دقیق‌تر تعریف کنیم، شخصیتی که از دل آن بیرون می‌آید، پیچیده‌تر و منحصربه‌فردتر می‌شود.

یک مشکل رایج دیگر این است که قصه‌گو در برابر تمرکز بر شخصیت مقاومت می‌کند، چون منبع الهام و هیجانش در مورد پروژه، اصلا وابسته به شخصیت نیست. سه مسیر اصلی برای رسیدن به ایده‌ی داستان وجود دارد که از شخصیت نشأت نمی‌گیرند:

● محیط

● چه می‌شد اگر..؟

● استدلال

فهرست مطالب کتاب

یادداشتی در مورد کتاب
قدردانی
مقدمه‌ی نویسنده
فصل اول: خلق یک جهان
فصل دوم: نقصِ شخصیت
فصل سوم: پرسشِ دراماتیک
فصل چهارم: پیرنگ‌ها، پایان‌ها و معنا
پیوست: رویکردِ نقصِ مقدس
منابع