معرفی و دانلود کتاب بهشت

معرفی کتاب بهشت

کتاب بهشت نوشته‌ی میه کو کاواکامی داستان دو نوجوان هم‌کلاسی است که همیشه در مدرسه تحقیر می‌شوند. پسری که به خاطر نقص چشم‌هایش همیشه مورد آزار هم‌کلاسی‌هایش قرار می‌گیرد و دختری که به خاطر فقیر بودنش مسخره می‌شود. آنچه این دو را به هم نزدیک می‌کند این است که تصمیم می‌گیرند به‌جای مقابله، این آزارها را تحمل کنند. این رمان در لیست نیمه‌نهایی جایزه‌ی بوکر بین‌المللی قرار داشته است.

درباره‌ی کتاب بهشت

اثری که پیش روی شماست،‌ با نام کتاب بهشت، داستان پسری چهارده‌ساله است که به خاطر تنبلی یکی از چشم‌هایش در مدرسه مورد آزار قرار می‌گیرد. بچه‌ها به او «آقای چشم» می‌گویند و مجبورش می‌کنند کیفشان را حمل کند؛ مجبورش می‌کنند کارهای عجیب‌وغریبی انجام دهد و یا به هر بهانه‌ای کتکش می‌زنند. او دوستی ندارد و همیشه تنهاست. تا اینکه یک روز تکه کاغذی در جامدادی‌اش پیدا می‌کند. در این کاغذ کسی از او می‌خواهد تا عصر آن روز به جایی بیاید. او فکر می‌کند کار قلدرهاست و قصد تمسخرش را دارند، اما کم‌کم بر ترسش غلبه می‌کند و تصمیم می‌گیرد برود. در آن‌جا یکی از دخترهای همکلاسی‌اش را می‌بیند: کوجیما. دختری خجالتی که به خاطر فقر و سرووضع و لباس‌های کثیفش مورد تمسخر دخترهای کلاس است. کوجیما از پسر می‌خواهد با هم دوست شوند، و برای هم نامه بنویسند. این دو در خلال نامه‌ها، کم‌کم رنج‌های یکدیگر را درک می‌کند و دوستی عمیقی بینشان شکل می‌گیرد.

رمان بهشت (Heaven) نوشته‌ی میه کو کاواکامی (Mieko Kawakami) یکی از تحسین‌شده‌ترین آثار ادبیات داستانی سال‌های اخیر ژاپن است. کاواکامی از نسل جدید داستان‌نویس‌های ژاپن است و بسیاری از کارهایش به انگلیسی ترجمه شده‌اند. بیشتر آثار او در لیست پرفروش‌های سال بوده و مورد توجه منتقدین غربی قرار گرفته‌اند.

کاواکامی در این رمان به سراغ رابطه و دوستی بین یک دختر و پسر تحقیرشده رفته است.برخلاف تصور، این دو تصمیم ندارند از کسی انتقام بگیرند و یا با دشمنان‌شان مقابله کنند، بلکه برعکس، آنچه این دو را به هم نزدیک کرده سکوت و پذیرششان است. کوجیما به‌خوبی انفعال پسر راوی را درک می‌کند و با آن هم‌ذات‌پنداری دارد، چون دقیقاً خود او نیز همین رفتار را پیش گرفته است. او عمداً حمام نمی‌رود و لباس‌های تمیز نمی‌پوشد و اصرار دارد کثیف و ژولیده بماند. کوجیما دیدگاهی فلسفی و اخلاقی نسبت به شکنجه‌گری همکلاسی‌هایش دارد: اینکه این خشونت او را خالص می‌کند و به او معنا می‌بخشد. حتی از آن پسر هم می‌خواهد که چشم‌هایش را جراحی نکند و بگذارد همین‌طور بماند. در گفتگوها و نامه‌های روای و کوجیما به مذهب ارجاع داده می‌شود و بحث اخلاقیات پیش کشیده می‌شود. کاواکامی در جایی اشاره‌ کرده که ایده‌ی داستانش را از چنین گفت زرتشت نیچه گرفته است.

داستان بهشت هم در ژاپن و هم در جهان با استقبال بسیار خوبی از سوی مردم و منتقدین مواجه شد. این داستان را انتشارات شبگیر با ترجمه‌ی رؤیا عبادی به چاپ رسانده است.

جوایز و افتخارات کتاب بهشت

• نامزد نیمه‌نهایی جایزه‌ی بوکر بین‌المللی سال 2022
• در لیست منتخب سایت Indie Next در ژوئن 2021
• برنده‌ی جایزه‌ی ادبی موراساکی شیکیبو در سال 2010
• مورد انتظارترین کتاب نیویورک تایمز، واشنگتن پست، تایم، اپرا دیلی، سی‌ان‌ان، باستل و...

نکوداشت‌های کتاب بهشت

• تصویری ظریف، دردناک و خشن از مصائب دوران نوجوانی... این داستان نزدیک بود مرا به گریه بیندازد. (NPR)
• جادوی واقعی داستان بهشت این است که به ما نشان می‌دهد چطور اخلاقیات را فعالیتی اثرگذار و دائمی در نظر بگیریم. (نیویورکر)
• داستان کاواکامی مفروضات اخلاقی‌مان را زیر سؤال می‌برد و در مورد رفتار شخصیت‌هایش ما را دچار تردید می‌کند. (فایننشال تایمز)
• میه کو کاواکامی ژاپنی، ستاره‌ی نوظهور ادبیات، با داستانی خشونت‌آمیز در مورد قلدری و درد و البته دوستی باز می‌گردد. (CNN Underscored)

کتاب بهشت برای چه کسانی مناسب است؟

کتاب بهشت به همه‌ی دوستداران ادبیات داستانی مخصوصاً نوجوانان علاقه‌مند به رمان‌های ژاپنی توصیه می‌شود.

با میه کو کاواکامی بیشتر آشنا شویم

میه کو کاواکامی (متولد 1976) شاعر و نویسنده‌ی بین‌المللی ژاپنی است که چندین رمانش در لیست پرفروش‌ترین آثار نیویورک‌ تایمز قرار گرفته‌اند. او در ابتدای جوانی خواننده بود و چند آلبوم موسیقی هم منتشر کرد. اما در سی‌سالگی موسیقی را کنار گذاشت و تمام‌وقت به نویسندگی مشغول شد. کتاب «ایگوی من، دندان‌هایم و دنیا» اولین رمان او بود که توانست به خاطر آن جایزه هم به دست آورد. پس‌ از این‌که به‌عنوان نویسنده‌ای بااستعداد شناخته شد کتاب‌هایش به انگلیسی ترجمه شدند و در دنیا به شهرت رسید. «شرم» و «داستان‌های تابستانی» از دیگر آثار او هستند. حضور در نیمه‌نهایی جایزه‌ی بوکر و نامزدی جایزه‌ی حلقه‌ی منتقدین کتاب ملی ازجمله افتخارات میه کو کاواکامی است.

در بخشی از کتاب بهشت می‌خوانیم

در طول اولین هفته‌ی تابستان، تمام کارهایی را که باید در تعطیلات انجام می‌دادم به پایان رساندم؛ بنابراین کاری باقی‌نمانده بود. تقریباً تمام روز را در اتاقم مشغول کتاب‌خواندن بودم. هیچ‌جا نرفتم. وقت غذا که می‌شد، مادرم مرا صدا می‌کرد و مثل همیشه با‌هم غذا می‌خوردیم. پدر تقریباً هرگز به خانه نمی‌آمد. وقتی هم که می‌آمد، مدت زیادی نمی‌ماند. وقتی به مدرسه نمی‌رفتم، می‌توانستم با ندیدن دیگران و دیده‌نشدن خودم کنار بیایم؛ مثل این بود که تکه‌ای از وسایل خانه در اتاقی باشی که کسی از آن استفاده نمی‌کند. نمی‌توانستم بگویم از اینکه دیده نشوم، چقدر احساس امنیت می‌کنم. می‌دانستم که این آرامش زیاد طول نمی‌کشد، اما بسیار آرامش‌بخش بود که بدانم اگر هرگز اتاقم را ترک نکنم، هیچ‌کس در دنیا نمی‌تواند انگشت روی من بگذارد. طرف دیگر ماجرا این بود که هیچ راهی برای تعامل با دنیا نداشتم، اما چاره‌ا‌ی نداشتم.

درگیر سناریویی باورنکردنی بودم که در آن نینومیا و دوستانش به‌نوعی همه‌چیز را درمورد من فراموش کرده بودند. وقتی تابستان تمام می‌شد، در مدرسه حاضر می‌شدم تا ببینم خاطراتی که از من داشتند، پاک شده است. ورود من هیچ احساس یا عاطفه‌ای را تحریک نمی‌کرد، هیچ‌چیز. در طول تعطیلات ممکن بود اتفاقی برای آن‌ها افتاده باشد، افراد کاملاً متفاوتی شده باشند، دیگر علاقه‌ای به من نداشته باشند. می‌دانستم که این حجم از خوش‌بینی آزاردهنده است، اما در خلوت خود نتوانستم در برابر این خواسته مقاومت کنم و روزهای زیادی را غرق در خیال‌پردازی‌های احمقانه می‌گذراندم. گاهی اوقات دست به دعا برمی‌داشتم. هرچه بیش‌تر در خانه می‌ماندم، تمام اتفاقات مدرسه بیش‌تر شبیه داستان‌هایی می‌شد که در کودکی با آن روبه‌رو شده بودم. گویی هیچ‌کدام از آن‌ها به کسی که من به آن تبدیل شده بودم، ربطی نداشت. من و مامان همیشه کنار تلویزیون غذا می‌خوردیم.