معرفی و دانلود کتاب ارتفاعات لیلی

معرفی کتاب ارتفاعات لیلی

حسین شیردل در کتاب ارتفاعات لیلی، داستانی بلند با فضایی عجیب و غریب و در عین حال مرموز و معنوی را به نمایش می‌گذارد و قصه‌ی پسرکی را روایت می‌کند که به اتفاق پیر مرادش، وارد سلوکی درونی و عرفانی می‌شود که زندگی‌اش را تغییر می‌دهد.

درباره‌ی کتاب ارتفاعات لیلی:

اثر پیش رو داستانی معنوی‌ست که سلوک فردی را به تصویر می‌کشد. دانا، پیر و مراد این سلوک پیرمردی‌ست همچون عقاب، تیز و زیرک و با تسلط و چیرگی بسیار بر رخدادها و احوالات که خیلی زود مشخص می‌شود پدربزرگ راوی نیز است. پدربزرگی که پسرک را از همان بدو آغازِ داستانِ تلخ و طلسم‌شده، همراهی می‌کند و او را از دلِ ناامیدی، مرگ، بدبختی و صدای زنگوله‌ها درمی‌آورد.

شخصیت‌ها و حوادث داستان نیز موهوم هستند. عناصر داستان به صورت سمبلیک وجود دارند. همانند تنهایی که به شکل یک یا دو توله کفتار همراه با راوی قدم می‌زند یا آبادی‌ای که در آن تمامی زنان باردارند. فرشته‌هایی که برای خوردن بوته‌های پنیر در آن فرود می‌آیند، حضور زالوهای نر و مگس‌های طلایی و...

ارتفاعات لیلی حاصل سالیان دراز زیست شاعرانه و نگاه معنوی به هستی و یافتن ظرایف و ظرفیت‌های زبانی و عرفان شرقی است. این داستان در اوج، شروع و در اوج نیز به اتمام می‌رسد. می‌توان گفت در این داستان، رئالیسم جادویی ایرانیزه شده وجود دارد. تخیلی روان و سیال که با تجربه و شاعرانگی نویسنده درآمیخته است. ابعاد مختلف این داستان، شما را همچون بادبادکی در طوفان زبان و تصویر به هر سمت می‌برد.

قصه در کتاب پیش رو دارای اولویت است. کشش و جذابیتی که دست شما را می‌گیرد و تا پایان رهایش نمی‌کند. از قعر گور، شما را به فراز فتح و رسیدن می‌برد؛ به جایی که پسرکِ قصه مفهوم رسیدن را درمی‌یابد.

کتاب ارتفاعات لیلی به چه کسانی پیشنهاد می‌شود؟

اگر به داستان‌های معنوی همراه با رگه‌هایی از تخیل و رئالیسم جادویی علاقه‌مند هستید، این کتاب را از دست ندهید.

با حسین شیردل بیشتر آشنا شویم:

این شاعر و نویسنده‌ی جوان در سال 1363 در شهر بابل استان مازندران متولد شد. او از سال 1384 فعالیت خود در عرصه‌ی تدوین خاطرات دفاع مقدس را آغاز کرد. حسین شیردل در سال 1399 برنده‌ی جایزه‌ی بین‌المللی سرخنگاران در بخش خاطرات دفاع مقدس شد؛ همچنین کتاب‌های زمین ناله می‌کند و ماه در میدان زمین برگزیده‌ی کتاب سال و برگزیده‌ی دوسالانه‌ی کتاب شدند.

از دیگر آثار او می‌توان به فنون دلبری، شاه شمشادقدان، قافش شر شد، کلمات آهو، دشت هویج، انارستان، بلبا، خاطرات احمدعلی ابکایی و ماه در میدان مین اشاره کرد.

در بخشی از کتاب ارتفاعات لیلی می‌خوانیم:

چند حبه قند از جیبش درآورد، تعارف کرد. یکی را برداشتم و به دهان انداختم. داشت آب می‌شد قند، داشت محو می‌شد پدربزرگ. وقتی قند آب شد، شیرینی‌اش در دهانم ماند. بقچۀ پدربزرگ را برداشتم، راه افتادم. آن شب در «قسمت» زلیخا خوانده بودم:

گرگ حمله کرد و ابتدا دختر دوساله را درید! بعد سمت مادر رفت، بوی خونی تازه دشت را چنگ می‌زد. دندان‌های خون‌آلود و سرخ گرگ را می‌شد از دور دید؛ مو و لاشه و رگ‌هایی که از پوزۀ گرگ آویزان بود. مادر را هم به‌طور فجیعی درید. به دختر شش‌ساله نگاه کرد که از ترس خودش را خیس کرده بود. نایی برای فرار در پاهای نازک و سفید دخترک که مثل سیب پوست‌کنده‌ای شفاف بودند نمانده بود. سیاهی جنگل‌های اطراف چشم را تلخ می‌کرد. دخترک به لکنت افتاده بود، حتّی دادزدن را فراموش کرده بود، چشم که می‌گرداند لاشۀ مادر و خواهر نوزادش را آن‌طرف‌تر می‌دید.

ناگهان شلیک گلوله‌ای تمام سکوت یخ‌زدۀ دشت را _ که به جنگل می‌رسید _ شکست و از صدای شلیک، چند پرندۀ پیر از روی شاخه‌ها پریدند. گرگ گردن گرداند و نگاهی به‌سمت صدا کرد. گلوله از کنارش رد شده بود. بویی را که احساس می‌کرد، نمی‌شناخت؛ که بوی باروت بود، بویی خطرساز و خطرناک، تند و بی‌رحم. مرد لاغراندام اسلحه را روی گردن گرگ نگه داشته بود. گرگ به‌غیراز بوی باروت، بوی خطر را هم حس کرد، نگاهی به چکمه و قامت بلند مرد انداخت، چشمش سیاهی رفت. مرد انگشت از روی ماشه برنمی‌داشت، منتظر کوچک‌ترین واکنشی از سمت گرگ بود. ردّپای پاشنۀ دختر، زمین گلی زیر پایش را شخم زده بود. ترس گرگ در چشم‌های وحشی‌اش مخفی شده بود. گرگ به دخترک نگاه کرد. شلیک دوم زیر دست‌های گرگ فرود آمد، کمی از گل‌ها را پخش کرد. ذات گرگ می‌خواست دخترک را به خون بکشد؛ اما ترس، مرگ را در نظرش جدّی و حتمی نشان داد. برگشت، سلانه‌سلانه سمت جنازۀ خواهر دخترک رفت و طفل را به دندان گرفت و زیر بهت و اندوه دخترک، سمت تاریکی جنگل را گرفت و لای درخت‌های قطور روبه‌رو گم شد!