معرفی و دانلود کتاب آقای موش کور خانه نیست

معرفی کتاب آقای موش کور خانه نیست

کتاب آقای موش کور خانه نیست نوشته‌ی مهسا لزگی، داستانی کودکانه است که زبان ساده و بیان خیال‌انگیزش، خوانندگان را به خود جذب می‌کند. نویسنده در این کتاب زندگی آقای موش کور و ماجرای ارتباط او با دوستانش را به نحوی آموزنده و سرگرم‌کننده، روایت می‌کند. این کتاب، برگزیده‌ی مسابقه‌ و کارگاه خلق کتاب تصویری در سال 1394 بوده است.

درباره‌ی کتاب آقای موش کور خانه نیست

مهسا لزگی نویسنده‌ی خلاق و موفق کتاب‌های کودک و نوجوان است که تا کنون چند عنوان کتاب در این حوزه به چاپ رسانده. از آثار او می‌توان به کتاب‌های «زنان و مردانی که ایران امروز را ساخته‌اند: قضیه‌ی مریم»، «دو بلیت برای اتاق تاریک» و «مشترک موردنظر در دسترس نمی‌باشد، لطفاً مجدداً شماره‌گیری بفرمایید» اشاره کرد. کتاب آقای موش کور خانه نیست، یکی دیگر از داستان‌های اوست که فضایی زیبا و خلاقانه، خارج از زندگی انسانی را برای کودکان ترسیم کرده و داستان زندگی آقای موش کور را در این فضا برای کودکان روایت می‌کند.

او در این کتاب شخصیت آقای موش کور را در مرکز داستان قرار داده و رابطه‌ی او را با دوستانش در قالب یک داستان توصیف کرده است. ماجرا از این قرار است که روزی دوستان آقای موش کور، به خانه‌ی او می‌روند و می‌بینند او در خانه نیست. آنان به دنبال آقای موش کور می‌گردند، اما او غیبش زده است!

زبان داستان، بسیار ساده، روان و جذاب است. نویسنده برای جذابیت بیشتر داستان، از عناصر زبان کودکان نیز در نوشتن بهره برده است. تصاویری که نویسنده و تصویرگر در این کتاب خلق کرده‌اند خواننده‌ی کودک را به سمت دنیایی خیال‌انگیز و جادویی سوق می‌دهد.

کتاب آقای موش کور خانه نیست، نوشته‌ی مهسا لزگی، با تصویرگری حمیده خسرویان در انتشارات پرنده آبی به چاپ رسیده است.

کتاب آقای موش کور خانه نیست برای چه کسانی مناسب است؟

این کتاب برای کودکان 7 تا 10 ساله مناسب است.

در بخشی از کتاب آقای موش کور خانه نیست می‌خوانیم

آقای سنجاب نگاهی به موش‌کور و بعد به پسرش انداخت. آقای موش‌کور به نفس‌نفس افتاد: «من... چیزای... خوشمزه‌ای... دارم... خونه‌ی... من... پر از... فندق... پر از... پسته... پر از بادومه».

آقای سنجاب مثل همیشه موقع فکر کردن دماغش را بالا کشید. دهان سنجاب کوچولو از شنیدن اسم چیزهای خوشمزه آب افتاده‌بود. آقای سنجاب بالأخره گفت: «خیلی ممنون. باشه، اما زیاد مزاحم نمی‌شیم»

در آن روز آفتابی آقای موش‌کور این جمله را چندبار شنیده بود. هربار هم با دست‌های بزرگش با خوشحالی مهمان را هول می‌داد توی خانه. «مطمئنی اینجا می‌شه نفس کشید آقای موش‌کور؟»