معرفی و دانلود کتاب مزاح بی‌پایان

معرفی کتاب مزاح بی‌پایان

دیوید فاستر والاس می‌خواست چیزی بنویسد که در عین غمگین بودن، بامزه هم از آب دربیاید؛ چون به باور او، زندگی همین‌قدر متناقض است. وی کتاب مزاح بی‌پایان را با همین رویکرد به رشته‌ی تحریر درآورد. اثری تماماً پست‌مدرن با ساختار غیرخطی که در سطح بین‌المللی بسیار پرفروش بوده است و خواندن آن به توجه و تمرکز بالایی نیاز دارد.

درباره‌ی کتاب مزاح بی‌پایان

دیوید فاستر والاس (David Foster Wallace) عنوانی طعنه‌آمیز و دوپهلو را برای کتاب مزاح بی‌پایان (Infinite Jest) انتخاب کرده که از یک طرف به ماجرای پیدا شدن جمجمه‌ی دلقک در نمایشنامه‌ی هملت اثر ویلیام شکسپیر اشاره دارد؛ و از طرف دیگر، درون خود رمان، فیلمی خیالی با همین عنوان وجود دارد که بسیار اعتیادآور است و هر کس آن را ببیند، دیگر نمی‌تواند از تماشایش دست بکشد.

اگر کمی عمیق نگاه کنیم متوجه می‌شویم که زندگی در دوره‌ی جدید با تمام سرگرمی‌هایش، یک مزاح بی‌پایان است. هر روز سرگرمی‌های جدیدی ظاهر می‌شوند که به‌جای معنا فقط فرار از آگاهی و درد را عرضه می‌کنند. دیوید فاستر والاس در رمان فلسفی مزاح بی‌پایان، این موضوع را به خوبی واکاوی کرده است. او یک داستان روان‌شناختی با ساختار غیرخطی را به رشته‌ی تحریر درآورده که شخصیت‌های آن همه به نوعی درگیر اعتیاد هستند تا از درد زندگی واقعی فرار کنند.

مزاح بی‌پایان؛ مرثیه‌ای طنزآمیز برای ناتوانی در تجربه‌ی لذت

آنهدونیا (Anhedonia) یا در معنای ساده‌اش، ناتوانی در تجربه‌ی لذت به یکی از بحران‌های روانی رایج در جوامع امروزی تبدیل شده است. این وضعیت نه تنها در اختلالات روانی مثل افسردگی، اسکیزوفرنی یا اختلالات اضطرابی دیده می‌شود، بلکه در دل زندگی روزمره‌ی افراد به‌ظاهر موفق نیز رخنه کرده است. دیوید فاستر والاس، این وضعیت بغرنج را با نگاهی فلسفی، روان‌شناختی و ادبی بررسی کرده و آن را به تجربه‌ای از پوچی، بی‌حسی عاطفی و تهی شدن مفاهیم انسانی پیوند می‌زند.

در مرکز داستان فلسفی و روان‌شناختی مزاح بی پایان، هرولد اینکاندنزا قرار دارد؛ نوجوانی نابغه، ورزشکار و درون‌گرا که با اعتیاد پنهانی، بحران هویت و مشکلات ارتباطی دست‌و‌پنجه نرم می‌کند. در سوی دیگر، دان گیتلی بیست‌و‌هفت‌ساله، معتاد سابقی است که حالا در مرکز ترک اعتیاد کار می‌کند و با گذشته‌ی خشونت‌بار و دردناک خود مواجه می‌شود. این دو شخصیت، هر کدام از زاویه‌ای متفاوت، درگیر تلاش برای معنا، رهایی و ارتباط انسانی‌اند.

در دنیای رمان پست مدرن مزاح بی‌پایان، اعتیاد فقط محدود به مواد مخدر نیست. بلکه انسان‌ها به افکار وسواسی، سرگرمی‌های بی پایان، موفقیت و حتی خود میل و خواستن معتاد شده‌اند. از این نظر می‌توانیم بگوییم که دیوید فاستر والاس، یک رمان فلسفی و روان‌شناختی را نوشته است که در آن مضامین اجتماعی به شیوه‌ای نو ارائه می‌شود. نگرانی والاس این بود که فرهنگ آمریکایی و به‌طورکلی، فرهنگ مصرف‌زده‌ی مدرن، انسان را به موجودی تبدیل کرده است که مدام در حال فرار از خودش است. انسانی که با تماشای تلویزیون، مصرف مواد یا حتی تحلیل‌های بی‌پایان ذهنی، خود را مشغول می‌کند تا از مفاهیم عمیق دور بماند.

نقد جامعه‌ی مصرفی به قلم جادویی دیوید فاستر والاس

رسانه‌ها، به‌ویژه تلویزیون، مخاطب را به موجودی منفعل تبدیل می‌کنند. موجودی که فقط مصرف می‌کند و دیگر نمی‌بیند، نمی‌اندیشد و نمی‌جنگد. فیلم خیالی مزاح بی‌پایان، یکی از عناصر مرکزی و استعاری‌ترین بخش‌های رمان مزاح بی‌پایان است. این فیلم توسط شخصیت دکتر اینکاندنزا، پدر هرولدِ نوجوان است. مزاح بی‌پایان فقط یک فیلم نیست، بلکه به‌‌عنوان نوعی سرگرمی یا ابزار روایی در دست دیوید فاستر والاس قرار می‌گیرد تا از این طریق فرهنگ مصرف‌زده، منفعل و معتاد به لذت را نقد کند.

فیلم آن‌قدر جذاب است که هر کس حتی لحظه‌ای از آن را ببیند، دیگر نمی‌تواند از تماشایش دست بکشد. بیننده‌ها به‌طور کامل از واقعیت جدا می‌شوند، غذا نمی‌خورند، حرف نمی‌زنند و فقط و فقط به تماشای بی‌پایان آن ادامه می‌دهند. دیوید فاستر والاس با استفاده از این عنصر جذاب در طنز تلخ مزاح بی‌پایان، پرسشی بنیادین را مطرح می‌کند: اگر چیزی آن‌قدر لذت‌بخش باشد که دیگر هیچ چیز دیگری نخواهی، آیا آن چیز واقعاً خوب است؟ یا تبدیل به زندانی می‌شود که تو را از زندگی واقعی محروم می‌کند؟

رمان طنزآمیز و انتقادی مزاح بی‌پایان اگرچه بسیار قطور و دشوار به نظر می‌رسد، اما خواندن آن تجربه‌ای ویژه برای هر کتاب‌خوانی خواهد بود. گفتنی‌ست از این رمان فلسفی روانشناسی یک اقتباس نمایشی و یک اقتباس رادیویی صورت گرفته است. ترجمه‌ی روان و متعهد به متن معین فرخی، خواندن کتاب را آسان‌تر کرده است. باید از نشر برج برای انتشار این رمان فلسفی طنز، سپاس‌گزار باشیم.

جوایز و افتخارات کتاب مزاح بی‌پایان

• نامزد جایزه‌ی Tähtivaeltaja (2021)؛
• کتاب پرفروش بین‌المللی؛
• حضور در فهرست 100 رمان انگلیسی‌زبان برتر از سال 1923 تا 2005 از دیدگاه مجله‌ی تایم؛
• نامزد جایزه‌ی خوانندگان LovelyBooks.

نکوداشت‌های کتاب مزاح بی‌پایان

• نویسنده‌ای با استعدادهای خارق‌العاده که انگار از پس هر کاری برمی‌آید. (نیویورک تایمز)
• دیوید فاستر والاس، طنزپردازی بی‌نظیر در عرصه‌ی فرهنگ است. شور و شیطنت فکری‌ این نویسنده‌ی کتاب‌های فلسفی بسیار لذت‌بخش است. (جیمز وود، منتقد نشریه‌ی گاردین)
• یکی از بهترین کتاب‌هایی که در سال‌های اخیر درباره‌ی اعتیاد و بهبودی منتشر شده است. (ساندی تایمز)
• دیوید فاستر والاس خنده‌ای از آن جنس ایجاد می‌کند که اگر شبانه آن را بخوانید، اهالی خانه از صدای خنده‌ی شما بیدار می‌شوند. واقعاً فوق‌العاده است. (نیکلاس لزارد، منتقد نشریه‌ی گاردین)

کتاب مزاح بی‌پایان برای شما مناسب است اگر

• به داستان‌های پست‌مدرن علاقه‌مند هستید.
• می‌خواهید کتابی با روایت غیرخطی را در دست بگیرید که مضامین فلسفی و روان‌شناختی در آن پررنگ است.
• مخاطب و پیگیر ادبیات آمریکا هستید و نویسنده‌های آمریکایی را به‌طور جدی دنبال می‌کنید.
• می‌خواهید کتابی طنزآمیز و پست‌مدرن را در دست بگیرید که در دل آن روح داستان‌های کلاسیک جریان دارد.

در بخشی از کتاب مزاح بی‌پایان می‌خوانیم

گرمایی که همین حالا از درهای شیشه‌ای گذشت پوستِ سرش را جمع می‌کند. صبحانه را می‌برد روی میز آهنی سفید کنارِ استخر مرکزی مجتمع خانه‌های مشاع که آن‌جا بخورد، در ظل گرما، که قهوه‌اش نه بخار می‌کند و نه سرد می‌شود. با دردِ حیوانیِ نامعلومی می‌نشیند. سبیلی از جنس عرق دارد. توپِ ساحلیِ درخشانی روی سطح آب شناور است و مدام به کناره‌ی استخر می‌خورد. خورشید دریچه‌ای است دزدکی به جهنم. پرنده پر نمی‌زند. مجتمع حلقه‌ای است که وسطش استخر و پلاژ و جکوزی قرار دارد. گرما مثل بخار روی نفت روی سطح پلاژ می‌درخشد. از همان سراب‌های ظلِ گرما که کاشی‌های خشک را خیسِ نفت می‌نماید. اُرین فقط صدای نمایشگرهای کارتریج را از پشتِ پنجره‌های بسته می‌شنود، برنامه‌ی ایروبیکِ صبحگاهی، و یکی که دارد اُرگ می‌زند، و صدای زن مسن‌تر آپارتمان بغلی را که هیچ‌وقت لبخند اُرین را جواب نمی‌دهد و دارد گام‌های اُپرا را تمرین می‌کند، صداها از پشت‌پرده‌ و پرده و پنجره‌ی دوجداره خفه به گوش می‌رسند. جکوزی استارت می‌زند و کف می‌کند.

یادداشتِ سوژه‌ی دیشبی روی نوار بنفش‌رنگِ یک‌بار تاشده‌ای است که دایره‌ی بنفش تیره‌تری درست در مرکزش ردِ عطری است که سوژه پاشیده. تنها نکته‌ی جالبِ نوشته، که غم‌انگیز هم هست، این است که توی تک‌تک دایره‌ها oها، dها، pها، و 6ها و 8ها تیره شده و نقطه‌ی i نه دایره بلکه قلبِ ولنتاینی کوچکی است که داخلش تیره نشده. اُرین در حال خوردن تُستش که بیشتر بهانه‌ای برای عسل‌خوردن است، یادداشت را می‌خواند. با دستِ راستش که کوچک‌تر است می‌خورد و می‌نوشد. دست چپِ زیادی بزرگش و پای چپِ بزرگش صبح‌ها استراحت می‌کنند.