معرفی و دانلود کتاب پاتوق زیرزمینی ما

معرفی کتاب پاتوق زیرزمینی ما

کتاب پاتوق زیرزمینی ما، رمان منتخب سایت آمازون، نوشته‌ی گوردن کورمن است؛ این رمان کودک و نوجوانْ دوستی پنج پسر کلاس هشتمی را در میانه‌ی طوفانی سهمگین به تصویر می‌کشد. وقتی طوفان شهر ایوان، ریکی، سی‌جی، جیسون و میچل را حسابی به هم ریخته است، آن‌ها در جنگل، پناهگاهی زیرزمینی را کشف می‌کنند که پاتوقشان می‌شود. هرکدامِ آن‌ها به‌نوعی به این پاتوق مخفی پناه می‌آورند؛ با رازهایی که بر دوش حمل می‌کنند.

درباره‌ی کتاب پاتوق زیرزمینی ما

کتاب پاتوق زیرزمینی ما (The Fort)، رمان موفقی از نویسنده‌ی کتاب‌های کودک و نوجوان، گوردن کورمن (Gordon Korman) است. این رمان کودکانه داستانی بسیار جذاب دارد که در هر فصل از دید شخصیت‌های مختلف روایت می‌شود. ایوان، ریکی، سی‌جی، جیسون و میچل، شخصیت‌های اصلی به حساب می‌آیند؛ پنج پسر کلاس هشتمی، که دوستی پایداری با هم دارند. البته، ریکی تازه به این شهر نقل مکان کرده است و بعد از وقوع یک طوفان بسیار مخرب در شهر، مجبور شده یک روز را با ایوان و دوستانش بگذراند. آن‌ها سنگری در میان جنگل درست کرده‌اند که بعد از طوفان، نگران خراب شدنش هستند برای همین پنج نفری به جنگل می‌روند. با وجود اینکه سنگر بچه‌ها خراب شده است اما ریکی، پناهگاهی مخفی را در دل جنگل پیدا می‌کند؛ پناهگاهی که طوفان راه ورودی‌اش را آشکار کرده است.

شخصیت‌های رمان کودک پاتوق زیرزمینی ما، از پناهگاه جدید که همه‌ی شرایط لازم برای زندگی، استراحت و تفریح را دارد خوششان می‌آید. آن‌ها این مکان را مثل رازی بین خود حفظ می‌کنند. از طرفی، آن‌ها هر کدام به نحوی به پاتوق زیرزمینی نیاز دارند. در پاتوق است که از رازهای یکدیگر سر در می‌آورند، مشکلات یکدیگر را می‌فهمند و به هم کمک می‌کنند تا از پس چالش‌های جدی سخت بربیایند.

کتاب پاتوق زیرزمینی ما زبانی ساده و لحنی طنز دارد که محتوای عمیق آن را برای مخاطبان جذاب می‌کند. این رمان کودک و نوجوان را جواد احمدی پیرمراد ترجمه کرده و کتاب دوک آن را به چاپ رسانده است.

نکوداشت‌های کتاب پاتوق زیرزمینی ما

• من عاشق این کتاب بودم. هر یک از شخصیت‌ها منحصر به فرد هستند، به خوبی طراحی شده‌اند، روش بخصوص خود را دارند و هر کدام به دلیل خاصی به پاتوق زیرزمینی نیازمندند. کتابی بسیار شیرین که همه چیز آن را دوست داشتم. (کاربر گودریدز)
• پسر ده ساله‌ام این کتاب را در عرض سه روز خواند. با توجه به این که او خیلی اهل مطالعه نیست، دنبال کتابی بودم که به آن علاقه پیدا کند. این کتاب برای سن او و این که هیچ‌وقت آرام و قرار ندارد، بسیار عالی بود. (کاربر آمازون)
• چه کتاب دیوانه‌واری. هر شخصیت این کتاب مشکلات خاص خود را دارد، از مشکل در درس خواندن تا یک ناپدری بدرفتار. گروهی متشکل از 5 دوست، به طور اتفاقی به سازه‌ای زیرزمینی برمی‌خورند و در طول کتاب از آن به‌عنوان پناهگاه و محیطی امن استفاده می‌کنند. دیدن اینکه چگونه در طول کتاب، اخلاق بچه‌ها، ارزش‌ها و معنای پاتوق زیرزمینی تغییر می‌کند، فوق‌العاده است. گوردن کورمن موفق می‌شود در عین یکدست نگه داشتن جریان داستان، جذابیت آن را حفظ کند که این موضوع در کتاب‌هایی که از دیدگاه شخصی‌های گوناگون روایت می‌شود عموما دشوار است. بزرگ‌ترین مشکل کتاب‌ها از دید من این است که به طرزی ناگهانی تمام می‌شوند اما پاتوق زیرزمینی ما، پایانی تدریجی دارد که اجازه می‌دهد همه چیز با سرعت عادی خود سر جایش قرار گیرد. با این وجود، شخصیت‌های کتاب، گاهی اوقات با یکدیگر قاطی می‌شوند که این ممکن است پیگیری کتاب را کمی سخت کند. در باقی موارد، این کتاب، عالی است. (کاربر گوگل)

کتاب پاتوق زیرزمینی ما برای شما مناسب است اگر

• از خواندن رمان‌های کودک و نوجوان خارجی که در ژانر رئالیسم اجتماعی لذت می‌برید.
• کودکی 9 تا 12 ساله هستید و دوست دارید داستانی مهیج درباره‌ی دوستی، شجاعت و فداکاری بخوانید.
• نوجوانید و از داستان‌هایی با ماجراهای مهیج و ماجراجویانه که در عین حال آموزنده نیز هستند، استقبال می‌کنید.

در بخشی از کتاب پاتوق زیرزمینی ما می‌خوانیم

از آینۀ دستشویی طبقۀ بالا متنفرم. در کل آینۀ خوبی است، ترک‌خوردگی ندارد و نفرین‌شده هم نیست و اگر به آن نگاه کنید، شما را به داخل دنیای ارواح یا سمت تاریک فورس نمی‌کشاند، اما من همیشه به همین آینه نگاه می‌کنم تا ببینم خودم را در چه حد لت‌و‌پار کرده‌ام.

از کجایش بگویم؟ خراشیدگی سمت راست صورتم هنوز کاملاً خوب نشده. یک کبودی متورم هم روی پیشانی‌ام است که نارنجی و سیاه و حسابی خوش‌رنگ‌ولعاب شده است. خیلی درد می‌کند، اما مشکل اصلی‌ام این نیست. سختی کار آنجاست که باید یک شیرین‌کاری بی‌نقص طراحی کنم تا بتوانم واقعیت موضوع را پنهان کنم.

بچه‌ها به اینکه خودم را در «مبارزه با مرگ» شل‌وپل کنم عادت کرده‌اند، اما این کبودی، کمی دردسرساز شده است. بخش بالای پیشانی‌ام کبود شده و نمی‌توانم به بچه‌ها بگویم که با صورت به زمین خورده‌ام یا اینکه در حال اسکیت‌سواری به در برخورد کرده‌ام، چون اگر این‌طور بود، پیشانی‌ام کبود نمی‌شد. هرکس نداند فکر می‌کند از زیر یک بالکن رد می‌شده‌ام که یک گلدان روی پیشانی‌ام افتاده، اما هیچ‌کس این را باور نمی‌کند. شاید پرش با دوچرخه بهانۀ بهتری باشد، مثلاً اینکه از بالای فرمان دوچرخه‌ام به جلو پرت شده‌ام و با سر به زمین خورده‌ام. کار آسانی نیست، اما من خیلی باتجربه‌ام و از پس آن برمی‌آیم.

باور کنید، اصلاً احساس خوبی ندارد.

وقتی از پله‌ها پایین می‌آیم، مارکوس (ناپدری‌ام) در آشپزخانه برای خودش ساندویچ درست می‌کند. می‌گوید: «چیزی می‌خوری؟»

«گرسنه نیستم.»‌

مارکوس شبیه یک خرس گریزلی بالغ و درنده است. بعد از فارغ‌التحصیلی از دانشگاه به‌صورت نیمه‌حرفه‌ای کشتی می‌گرفته و همیشه داستان‌های خیلی جالبی از آن دوران تعریف می‌کند. همۀ دوستانم فکر می‌کنند که، چون طرفدار دوآتشۀ مارکوس نیستم، آدم عجیب‌وغریبی هستم.