معرفی و دانلود کتاب یک تپش بیشتر: اگزیستانسیالیسم و موهبت فناپذیری

معرفی کتاب یک تپش بیشتر: اگزیستانسیالیسم و موهبت فناپذیری

ترس از بیماری و فقر و نیستی، همه و همه در برابر هولناک بودن مرگ، ناچیز محسوب می‌شوند و این وحشت بی‌کران دیر یا زود به وقوع خواهد پیوست. کتاب یک تپش بیشتر نوشته‌ی کوین آهو تجربه‌ی نزدیک به مرگ نویسنده را از منظر فلسفی و با کمک گرفتن از نظریات فلاسفه‌ی بزرگ اگزیستانسیالیسم همچون ژان پل سارتر شرح می‌دهد. این کتاب به مخاطبان خود کمک می‌کند تا با مرگ و این هراس بزرگ مواجه شوند.

درباره‌ی کتاب یک تپش بیشتر

مرگ در کنار ما ایستاده است؛ تمام زندگی‌مان را محاصره کرده و منتظر فرصتی مناسب است تا همه‌چیز را تحت تسلط خود درآورد. درست در زمانی که انتظارش را نداریم و حتی وجودش را به یاد نمی‌آوریم، مرگ به‌سوی ما می‌آید و معنای هستی و نیستی را دگرگون می‌کند. کتاب یک تپش بیشتر (One Beat More) درباره‌ی چنین تجربه‌ای است. کوین آهو (Kevin Aho) ما را به روزی می‌برد که در عصرِ یک روز آفتابیِ ماه دسامبر، در جنوب فلوریدا، مشغول رکاب زدن و دوچرخه‌سواری است. همه‌چیز معمولی به نظر می‌رسد تا این‌که کوین آهو احساس می‌کند دچار حالت تهوع و سرگیجه شده است. او که اصلاً به این وضعیت اهمیت نمی‌دهد و برای تشخیص دوستِ پزشکش نیز ارزشی قائل نیست، به‌سوی خانه می‌رود تا دوش بگیرد و غذا بخورد؛ اما اوضاع بهتر نمی‌شود. چند ساعت بعد، او در بخش مراقبت‌های ویژه‌ی بیمارستان است و صدای پرستاران و پزشکانی را می‌شنود که بالای سرش فریاد می‌زنند: «حمله‌ی شدید قلبی». کتاب یک تپش بیشتر، به ما نشان می‌دهد تجربه‌ی نزدیک به مرگ چگونه زندگی و افکار انسان‌ها را دگرگون می‌کند و چطور به آن‌ها نگاه و دیدگاه تازه‌ای می‌بخشد.

مرگ به زندگی معنا می‌دهد

کوین آهو با پرسشی بزرگ مواجه شده است؛ پرسشی که مرگ در برابرش قرار داده. مرگ، زندگی را پیشِ روی انسان می‌گذارد و از او می‌پرسد: این چیست؟ مرگ به ما یادآوری می‌کند که باید قدر لحظاتی را بدانیم که هرچند چندان شاد نیستند و پر از دردسر می‌گذرند، اما همان‌ها زندگی ما را می‌سازند. کتاب یک تپش بیشتر ما را با حقیقتی تلخ نیز روبه‌رو می‌کند: تصویری که اکنون از خود در ذهن داریم، صرفاً یک توهم است. ما زمانی با حقیقت درونی خود مواجه می‌شویم که با بزرگ‌ترین و هولناک‌ترین وحشت انسان روبه‌رو شویم: مرگ. کوین آهو به ما نشان می‌دهد که انسان پس از قرار گرفتن در موقعیت نیستی و مرگ، درمی‌یابد که به‌هیچ‌وجه موجودی قوی و پایدار نیست، بلکه با حس سردرگمی و پوچی دست‌به‌گریبان است.

او برای بسط و تعمیق دیدگاه‌های خود، به سراغ ایده‌های فلسفی کی‌یرکگارد و سارتر می‌رود و می‌کوشد ابعاد گوناگون چرایی وجود «اگزیستانسیالیسم» و حس بی‌معناییِ جاری در روح و روان انسان را به‌طور فلسفی تحلیل و بررسی کند و نشان دهد چگونه اضطراب، انتخاب و مسئولیت فردی در مواجهه با مرگ معنا پیدا می‌کنند. کوین آهو برای آن‌که تجربه‌ی خود پس از رویارویی مستقیم با مرگ را بهتر به ما نشان دهد، به خوانندگانش توصیه می‌کند داستان مرگ ایوان ایلیچ را بخوانند و تجربه‌ای را که تولستوی بازگو می‌کند، همراه با ایده‌های فلسفی، در نسبت با زندگی روزمره، مورد مطالعه و تحلیل قرار دهند.

کتاب یک تپش بیشتر با ترجمه‌ی ناصر مومنی در انتشارات شوند به چاپ رسیده است.

نکوداشت‌های کتاب یک تپش بیشتر

• کتاب یک تپش بیشتر حقایق عمیقی درباره‌ی پیری و زندگی را از طریق شیوه‌ای رضایت‌بخش به ما نشان می‌دهد. کوین آهو این اثر را با نثری زیبا و گیرا تحریر کرده است. (درو لدر، نویسنده)
• کتاب یک تپش بیشتر، ترکیبی از خاطرات کوین آهو و راهنمای اگزیستانسیالیسم است. این شاهکار نادر تاریخ شخصی و ایده‌های فلسفی بنیادین را به سرانجام رسانده است. این کتاب به همان اندازه که سرشار از خرد زندگی‌بخش است، خواندنش نیز جذاب است. (گوردون مارینو، نویسنده)

کتاب یک تپش بیشتر برای شما مناسب است اگر

• از مرگ می‌ترسید و نمی‌دانید چطور باید زیر سایه‌ی خطر نیستی و عدم که هیچ‌گاه انسان را رها نمی‌کند، زندگی کنید.
• به‌دنبال کتابی هستید که ارتباط فرهنگ مدرن و آسیب‌های آن همچون مصرف‌گرایی را با ترس انسان از مرگ و نابودی، شرح دهد.
• به مفاهیم فلسفی همچون اگزیستانسیالیسم و اندیشه‌های هایدگر و سارتر علاقه دارید.

در بخشی از کتاب یک تپش بیشتر: اگزیستانسیالیسم و موهبت فناپذیری می‌خوانیم

در تفسیری از اگزیستانسیالیسم که می‌تواند سخت‌گیرانه به نظر برسد، ویژگی ماهیت شخصی به کسانی که فاقد اختیار یا توانایی پذیرش مسئولیت زندگی خود هستند، نسبت داده نمی‌شود. اما اگر اختیار به فعالیت ذهنی محدود شود که درون ذهن یا مغز قرار دارد، این تفسیر بسیار تنگ‌نظرانه و محدودکننده است. همان‌ طور که در فصل قبلی مشاهده کردیم، اگزیستانسیالیست ایده‌ای از خودِ جسمانی و در هم تنیده را پیش می‌برد که از قبل در جهان درگیر و بدان پیوند خورده است. این خود نه فقط در شناخت مجزا، بلکه در حرکت بدنی و جهت‌گیری ما، در استفاده‌ی پیشانظری از ابزارها، در تعاملات بین‌فردی و ارتباطات فیزیکی با دیگران بیان می‌شود.

البته این هم درست است که آلزایمر به طور عمیقی شناخت سطح‌بالا، گفتار و حافظه را مختل می‌کند و قطعاً توانایی زندگی کردن و شکل دادن به یک روایت منسجم را تضعیف می‌کند. اما معنایش این نیست که آلزایمر شأن و کرامت ماهیت شخصی را به طور کامل از بین می‌برد. حتی در موارد شدید زوال عقل، فرد همچنان آگاه، پذیرا و همان طور که مرلو-پونتی می‌گوید بر اساس «بدن‌واره» (schéma corporel) نسبت به جهان باز و پذیرا است: یک سیستم عینی از ظرفیت‌های حسی-حرکتی که «از ما به محیط‌ پیرامون‌مان منتشر می‌شود». بیمار آلزایمری همچنان می‌تواند دست خود را دراز کرده و چیزها را لمس کند، و از محرک‌های موجود در جهان، از یک ملودی، یک عکس قدیمی، یا یک صدای آشنا، از تماشای پرندگان، از احساس گرمای یک پتو یا لمس لطیف یک نفر دیگر برانگیخته شود. در واقع، با مراقبت و حمایت مناسب، فرد می‌تواند همچنان تجربیاتی داشته باشد که معنادار و لذت‌بخش باشند.

مسئله این نیست که ناامیدی و سردرگمی که با زوال عقل همراه است را نادیده بگیریم، بلکه باید به پرسش از معنای «بودنِ» خود سطحی از پیچیدگی را بیافزاییم. بسیاری از بیمارانی که از آلزایمر رنج می‌برند به دلیل ضعف حافظه و شناخت، در حالت میانه‌ای از انسان بودن قرار می‌گیرند. اما همان ‌طور که نیچه به ما یادآوری می‌کند، چیزی عمیق‌تر و بنیادی‌تر از ظرفیت‌های شناختی ما وجود دارد؛ «پشت افکار شما... یک فرمانروای قدرتمند، یک حکیم ناشناخته ایستاده است که نام‌اش خود است. کسی که در بدن شما سکونت دارد، او بدن شما است».

فهرست مطالب کتاب

سپاسگزاری
مقدمه: این‌که یاد بگیریم چگونه بمیریم
1: مرگ-انسان
2: رها کردن
3: مغاک سکون
4: جهان کوچک‌تر می‌شود
5: شاعر زندگی خود باشید
6: جهان و وحشت‌هایش
7: این زندگی بی‌نهایت بار
8: مواجهه با عدم
پیوست: اگزیستانسیالیست‌ها
یادداشت‌ها
منابع
نمایه‌ی نام‌ها