نقد، بررسی و نظرات کتاب صوتی رز سیاه - الناز دادخواه
4.6
30 رای
مرتبسازی: پیشفرض
Mehdi tanha
۱۴۰۳/۰۶/۲۲
33
سلام و درود من منتقد حرفه ای نیستم اما این کتاب مزخرف ترین کتاب جنائی، نه، اصلا مزخرف ترین کتابی بود که در تمام عمرم خوندم، تا قبل فکر میکردم کتاب می خواهی چگونه بمیری بدترین کتاب عمرم بوده اما حالا جایگاهش رو به رز سیاه داده... جالب اینکه کتاب می خواهی چگونه بمیری را هم یک نویسنده زن ایرانی نوشته و هر دو مزخرف از آب درآمده، نه اینکه نویسنده های زن ایرانی خوب نباشند اما در این ژانر اصلا تجربه های خوبی نداشتم، در عوض، در ژانرهای اجتماعی، تراژیک و البته عاشقانه نویسنده های ویژه و ممتاز زن کار کرده اند که کتاب هایی مثل بامداد خمار نمونه ای از آن هاست... دنیای سازمان های نظامی، دنیایی خشن و جدی است و جایی برای رفتارها و برداشت های خاله زنکی وجود ندارد، اما فضای لوس درون این کتاب و مناسبات زنانه ای که اغلب در جمع خانم های سبزی پاک کن شکل میگیرد، محیط و مختصات یک سازمان نظامی را فرا گرفته است. تعداد و تراکم جنایات در حدی بالاست که حتی در اف بی آی هم چنین حجمی از به اصطلاح نویسنده، قاتل های سریالی وجود ندارد، حال اینکه در پلیس محلی که نویسنده شرح میدهد، هر روز دو تا سه مورد قتل حرفه ای و سریالی به وقوع میپیوندد... تقریبا در فصل سوم کتاب که با اجبار و صبر و تحمل بسیار دوام آوردم و کتاب را دنبال کردم، قاتل را حدس زدم و دیگر ادامه ندادم و به فصل پایانی رفتن و حدسم به بی مزه ترین شکل ممکن درست از آب درآمد.. از انتشارات آئی سا شکایت مند هستم، چون وقتی گروه گویندگانی مبتدی و سطح پائین را بکار گرفته و اثر را به ضعیف ترین حالت روایت می کند، حداقل قیمت را پایین بیاورد و یا حداقل این را که گویندگان در حد مبتدی هستند در توضیحات ذکر میکرد. در نهایت، تجربه بدی بود کاش به پیشنهاد من این کتاب را نخرند
بعد از خوندن یا گوش کردن به چند کتاب پلیسی که نویسندگان ایرانی داشتن و کتاب هایی با داستان های بسیار ضعیف و سطحی در این ژانر بودن تصمیم گرفتم کتاب پلیسی که نویسنده ایرانی داشته باشه گوش نکنم ولی بازم وسوسه شدم و این کتاب رو گوش کردم، نمیشه بگی یک داستان پلیسی خیلی عالی با داستانی منسجم و روان بود ولی از اکثریت قریب به اتفاق داستان های پلیسی ایرانی یک سر و گردن بالاتر بود فقط اگر نویسنده داستانش رو منسجم تر میکرد و کمتر از این شاخه به اون شاخه میپرید مسلما خروجی کار خیلی جذاب تر میشد، نکته بعدی اینکه متوجه نمیشم چرا بعضی از نویسندگان فکر میکنن اگه داستان مثلا تو کشور آمریکا باشه و اسم شخصیت ها خارجی باشه کتاب و داستان هم جذاب تر میشه؟ اگه این داستان رو تو یکی از شهرهای خودمون با اسامی ایرانی مینوشت چه بسا در داستان های دیگه میتونست یک کاراگاه خبره ایرانی (مثل پوارو، مگره، مارپل، …) خلق کنه چون اگه داستان مال خود نویسنده باشه و از یک اثر خارجی چارچوب داستان رو کپی برداری نکرده باشه نشون داده ذهن خلاقی برای نوشتن داستان های پلیسی داره. امیدوارم باز هم از این نویسنده کتاب هایی با همین سبک و سیاق نوشته و نشر داده بشه اما با شخصیت های ایرانی و در همین ایران.
این اولین رمان جنایی ایرانی بود که گوش دادم. برای من که به شنیدن رمان خارجی با اسامی خارجی در فرهنگ غیر ایرانی عادت دارم این رمان خیلی خوب بود. عملا غیر از اسم نویسنده چیزی ربط به کانتکست و فرهنگ ایران ندارد. خود داستان جالب است. بعضی ماجراها شبیه داستانهای معروفی مثل داستان فیلمهای هفت، زودیاگ، اتاق و... است ولی در کل قابل قبوله. روایت داستان هم خیلی خوب است. گویندگان کار تیمی جالبی انجام دادهاند.
پاورقی: رز سیاه یک گیاه کمیاب نیست؟! من که فقط توی باغ گیاهشناسی ارم شیراز رز سیاه دیدم. به نظرم رد همین را میگرفتن داستان حل میشد. مگر اینکه توی نیویورک باغچه همه خانهها گل رز سیاه داشته باشن:))
پاورقی: رز سیاه یک گیاه کمیاب نیست؟! من که فقط توی باغ گیاهشناسی ارم شیراز رز سیاه دیدم. به نظرم رد همین را میگرفتن داستان حل میشد. مگر اینکه توی نیویورک باغچه همه خانهها گل رز سیاه داشته باشن:))
کتابی با داستانی عالی و متفاوت... هر داستان و هر معما برایم نو و تازه بود و بقدری قلم نویسنده در روایت هر معما عالی بود که ناخودآگاه نمی تونستید کتاب و تا نیمه رها کنید. و از همه مهم تر پایان بندی عالی و دور از انتظار این داستان بود که حتی در لحظات پایانی هم در دل مخاطب شور و هیجانی تازه ایجاد می کرد. دومین نکته مثبت داستان، داشتن چندین گوینده و آن هم خانم و آقا کنار هم بود که در ارتباط با داستان و شخصیت ها بشدت مؤثر بود.