نقد، بررسی و نظرات کتاب صوتی اتاق شماره 6 - آنتون چخوف
4.4
36 رای
مرتبسازی: پیشفرض
سوزان مکبر
۱۴۰۳/۵/۲۴
30
من حس بسیار نزدیکی به نویسنده های روسی دارم چون بسیار در آنالیز احساسات کاراکتر های داستان متبحر هستن و دغدغه های انسانی دارند از نظر من این داستان فراز و فرود چندانی نداشت و شخصیت های محدودی داشت که بیشتر تک بعدی به اونها نگاه شده بود بیشترین غافلگیری داستان قسمتی بود که رئیس بیمارستان به عنوان بیمار بستری شد اینجاست که ضرب المثل تا با کفش کسی راه نرفتی نمیدونی چه خبر پیش میاد از دور درد رنج رو نمیشه حس کرد و وقتی خودت مبتلا شدی واقعیت مطلب رو میفهمی چون آسانی روسی برای گوش من بیگانه هستن تکرار اون همه اسم گیج می کرد من رو. در این داستان زنی وجود نداشت و به نظر من دغدغه نویسنده اساسا مرگ و دنیای پس از مرگ بود و پوچی و بیهودگی روزمرگی که در تک دیالوگ های دکتر کاملا مشخص بود محیط اطراف ابدا تصویر نشده بود بیشتر چند آدم با طرز تفکر های فلسفی به تصویر کشیده شده بودن و پایان زندگی دکتر به عنوان مرگ موضوعی بود که خود کتاب با آن سروکار داشت و انگار تاریخ کتاب هم تمام شد و دیگر بقیه افراد زندگی هم نداشتند در مجموع به عنوان یک داستان ارزش یک بار گوش کردن داره ولی تک بعدی بود و بدون هیچ پیچ و خم و پردازشی تلخ و پر از ابهام دقیقا مثل خود واژه مرگ دنیا گویی همان بیمارستان روانی است و اجبار ها کادری بودن که آن جا حضور داشتن و هر کس در جامعه از الگوهای متعارف سهیم نباشد جایگاهش در آن منزوی بودن و قضاوت های جامعه قرار می گیرد انگ دیوانگی زده می شود اصولا همیشه ته ذهنم با بیمارستان روانی و تشخیص روانی بودن هر فرد مشکل داشته ام ما آدمیان یک خطکش برداشته ایم و هر آنکسی که شبیه ما نیست قضاوت میکنیم و کارزار در یک معیار بودن و شبیه هم رفتار کردن راه انداخته ایم و روزبه روز شبیه تریم.