نقد، بررسی و نظرات کتاب از گوشه خانقاه تا اورنگ پادشاه (مروری بر تاریخ ایران در دوران پادشاهی صفوی) - اکبر احمدی
4.3
108 رای
مرتبسازی: پیشفرض
کتاب بدی نیست نوع نگارش تاحدودی خوبه. درمورد به سلطنت رسیدن سلسهی صفوی زیاد مطالعه نداشتم و نمیتونم بگم مطالبی که عنوان شده تا چه اندازه صحت داره. اما مشخصه که نویسنده برای نوشتن کتاب بهی منبع تحقیق بسنده نکرده و مطالبی که ذکرکرده نشون دهندهی این موضوعه.
برای مثال شاهان صفوی رو مومن خطاب میکنه و چندین و چندمطلب ازخوب بودن و پرهیزگاربودنشون ذکرمیکنه و بعد به شرابخواری و میگساری اشاره میکنه. واین درحالیکه که هرادم مومنی میدونه که باشرب شراب و باده گساری هرنوع عبادتی باطله. البته این موضوع حدس و نظرشخصی منه و این امکان وجودداره که نویسنده به وجه، اخلاق و رفتارهای متفاوت این پادشاهان اشاره داره.
من ازکتابهای تاریخی خوشم میادو حوادث تاریخی اگه برگرفته ازحقیقت باشه و غلو اغراقی درکارنباشه برام جالبه ممنون ازنویسنده و ناشر محترم و همینطور کتابراه عزیز
برای مثال شاهان صفوی رو مومن خطاب میکنه و چندین و چندمطلب ازخوب بودن و پرهیزگاربودنشون ذکرمیکنه و بعد به شرابخواری و میگساری اشاره میکنه. واین درحالیکه که هرادم مومنی میدونه که باشرب شراب و باده گساری هرنوع عبادتی باطله. البته این موضوع حدس و نظرشخصی منه و این امکان وجودداره که نویسنده به وجه، اخلاق و رفتارهای متفاوت این پادشاهان اشاره داره.
من ازکتابهای تاریخی خوشم میادو حوادث تاریخی اگه برگرفته ازحقیقت باشه و غلو اغراقی درکارنباشه برام جالبه ممنون ازنویسنده و ناشر محترم و همینطور کتابراه عزیز
سلام از این کتاب ۲ ستاره کم کردم بخاطر نقد موجود زیر....
نقد جدی که بر کتابهای تاریخی وارده، اصل عدم درستی ۱۰۰ درصدی تاریخه.... در اینجا نویسنده سعی کرده با بیطرفی فقط راوی تاریخ باشه ولی در حقیقت با گنجاندن همه روایتها در مورد یک موضوع ویا شخص... تناقض روایی و یا ذهنی درباره اون موضوع ویا شخص ایجاد میشه..... مثلا درجایی در مورد شاه اسماعیل گفته پس از به رسمیت شناختن مذهب تشیع تا جایی پیش میره که بعضیا نماینده رسمی امام زمان اونو میدونن و در جایی برای تسلط بر طبس ۷ هزار نفر رو قتل عام میکنه و پس از شکست در جنگ چالدران به شرابخواری و میگساری مشغول میشه...... اینا همه نشان از روایتهای مختلف از جنبه شخصیتی مرحوم شاه اسماعیل صفویه است.... باسپاس.
نقد جدی که بر کتابهای تاریخی وارده، اصل عدم درستی ۱۰۰ درصدی تاریخه.... در اینجا نویسنده سعی کرده با بیطرفی فقط راوی تاریخ باشه ولی در حقیقت با گنجاندن همه روایتها در مورد یک موضوع ویا شخص... تناقض روایی و یا ذهنی درباره اون موضوع ویا شخص ایجاد میشه..... مثلا درجایی در مورد شاه اسماعیل گفته پس از به رسمیت شناختن مذهب تشیع تا جایی پیش میره که بعضیا نماینده رسمی امام زمان اونو میدونن و در جایی برای تسلط بر طبس ۷ هزار نفر رو قتل عام میکنه و پس از شکست در جنگ چالدران به شرابخواری و میگساری مشغول میشه...... اینا همه نشان از روایتهای مختلف از جنبه شخصیتی مرحوم شاه اسماعیل صفویه است.... باسپاس.
من فردی هستم که به تاریخ اهمیت زیادی میدهم در خصوص اگر تاریخ کشورمان باشد دانستن تاریخ چه برای من که مشتاق شنیدن تاریخ هستند و چه برای افرادی معمولی که تنها به گذران زندگی فکر میکنند امری حیاتی و مفید است سرنوشت افراد بسیاری در این دوران به تاریخ گره خورده است گله هگل تاریخ همواره در چرخش است و هر بار تکرار میشود � میداند چه اتفاقاتی که الان میافتد در دوران گذشتهام روی داده تنها اتفاقات مشابهی را میبینیم که مدام در حال تکرار است کشور ما روزهای بسیاری را گذرانده است خوب و بد روزهایی که در آن اتفاقات بسیار عجیبی بود داده اتفاقاتی که هر روز انسان میتوانست آرزوی مرگ کند به راستی چطور کشور با توان آورده است سلسلههای متعدد آمدن و رفتن ارتشهای بیگانه آمدند و رفتند و ما تنها مردم بودند که باقی مانده مردم این سرزمین هزار ساله این سرزمین چه قابلیتی داشته که بسیاری برای ساختن اما هیچ نتوانستم با خود ببرد و همواره از آن تاثیر پذیرفتند به سر به سیمان فولاد بعد از دوران ساسانیان حکومتهای قدرتمندای در ایران به قدرت رسیدند که اگر نگوییم از دوران باستان ایران چیزی کم داشتن در برخی موارد از دوران باستان و شکوه و عظمت ایران در آن دوران هم پیش گرفتند و ما نقطه اوج این قدرت و بلو به بلوغ رسیدن حکومت اسلامی در ایران صفوی است بنیانگذاران خود را بیش از اندازه همتراز با پادشاهان هخامنشی و ساسانی و در عین حال پادشاهان اساطیری ایران در شاهنامه میدانست.
دورانی که به گل بسیاری در آن این و هنر به اوج اعلای خود رسید و پیشرفتهای علمی صنعتی و معماری و اقتصادی بسیار به چشم میخورد روابط خارجی ایران با بسیاری از کشورها شروع شده و به امتداد آن انجام میدهید طوری که شروع سیاست خارجی بوده است.