نقد، بررسی و نظرات کتاب آتش و خون در خرمشهر - محمدنبی ابراهیمی
مرتبسازی: پیشفرض
علی رحمانی
۱۳۹۶/۱۰/۳۰
10
به نظر من که خودم بچه خوزستان هستم و بسیاری از وقایع آن زمان را به یاد دارم اطلاعات جدید اندکی این کتاب به خواننده میدهد و دقیقا مشخص است که بسیاری از مطالب را یا نویسنده ننوشته است و یا در زمان ترجمه کنار گذاشته شدهاند. و اما مگر میشود افسر ارتش عراق از نیرویی که با او میجنگد اطلاعاتی نداشته باشد که هیچ گونه اسمی از نیروهای ارتشی مخصوصا نیروی دریایی که فداکاریها کردند نیاورده است و حتی از سپاه هم خیلی کمرنگ نام آورده سپاهی که آن زمان کاملا شکل گرفته بود. تنها یک مورد از ارتش نام میبرد که آن هم بجای لشکر 92 زرهی خوزستان، میگوید تیپ 92 و اشکالات جدیه دیگری که مجال گفتن نیست. برادر من در جنگ خرمشهر تا زمان آزادی به عنوان یک پاسدار حضور داشت و از رشادتهای همه نیروهای حاضر در خرمشهر برایم بسیار گفته بود و یک سال بعد از آزاد سازی خرمشهر به شهادت رسید. روح تمام شهدا شاد و یادشان گرامی باد.
بخشی از یاداشتهای این صدامی مربوط است به ارتش صدام که بطور طبیعی نمیتواند بیش از یک قطره از جنایات بعثیان باشد , بخشی هم مربوط است به جان بر کفان ایران اسلامی که این شخص صاحب نظر نیست , به باور من که ذرهای از خاک پای رزمندگان نبودهام چاپ نوشتههای چنین افرادی کاملا دور از انصاف است , حد اقل در ایران اسلامی , حیف از صفر امتیاز
در این کتاب اوج وحشیگری بعثیان و حیوان صفت بودن آن ها را به نمایش گذاشته است. به ویژه آنکه افسران و درجه داران عراقی مسائل جنگ و طرز برخورد خود با اهالی بومی و زن و فرزندان آن ها را تشریح کرده اند. مظلومیت خرمشهر و بی دفاع بودن این شهر مرزی در این کتاب به وضوح و قابل لمس شرح داده اند.
کتاب خوبیه، مخصوصا که وقایع خرمشهر را از دیدگاه روبرو یعنی دشمن نشون میده، من پیشنهاد میکنم که همزمان با این کتاب، کتاب تکاوران نیروی دریایی در خرمشهر رو هم که در واقع از داخل خرمشهر وقایع رصد میشه رو مطالعه کنید تا جذابیت بیشتری براتون داشته باشه، این ترکیب فوق العاده غیرقابل وصفه.