نقد، بررسی و نظرات کتاب دیوان حکیم ابوالمجد مجدود بن آدم سنائی غزنوی - مجدود بن آدم سنائی غزنوی
4.5
192 رای
مرتب‌سازی: پیش‌فرض
سنایی طی عمر خود سه حالت شخصیتی مختلف پیدا کرده‌است. نخست مداح و هجاگوی بوده، پس از آن به وعظ و نقد اجتماعی روی آورده و دست آخر عاشق و قلندر و عارف شده‌است. سنایی تا آخر عمر گرفتار این سه حالت بوده‌است قدرت سنایی در به‌کارگیری الفاظ و تسلط او بر زبان شعر، به او امکان می‌دهد تا هم در غزل و هم در مثنوی و قصیده طرحی نو درافکند؛ تا پیش از سنایی موضوع قصیده مدح پادشاهان و توصیفات طبیعت بود که شاعران مشخص آن عنصری، فرخی سیستانی و منوچهری بودند. قالب غزل نیز محدود بود به هوا و هوس‌های دنیوی و شاعران بیشتر از وابستگان خاک بودند تا شیفتگان حق. مثنوی حماسی هم که توسط دقیقی بلخی آغاز شده‌بود جز چند قصه عاشقانه، اثر بزرگ دیگری نداشت و ظرفیت آن هنوز ناشناخته بود.
باید بگم درون مایه ی شعر سنائی در آغاز شاعری، چیزی در حدود سروده های شاعران حاشیه ی دربارهای پادشاهان غزنوی است. دوره ی دوم حیات ادبی او که نتیجه ی تحول روحانی شگرف اوست، هم ازنظر درون مایه ی اجتماعی شعری هم از نظر واردکردن اندیشه ی عرفانی به کالبد شعر، زمینه ی تحولی وسیع را در نگرش و شیوه ی فکر شاعران پس از خود به وجود آورد. پس از سنایی، بسیاری از شاعران به سرودن شعرهایی با درون مایه های عرفانی و تعلیمی روی آوردند. شعر سنایی از نظر درون مایه های اجتماعی نیز در تاریخ شعر فارسی بسیار شایان توجه است. او از نخستین شاعرانی است که به صورت گسترده و برای نخستین بار به نقد اصناف اجتماعی پرداخته است.
شعرهای سنایی در دیوانش همواره ترکیبی از عرفان، حکمت و فلسفه است که در آن به مفاهیم پیچیده‌ای مانند حقیقت، عشق الهی، توبه و معنای زندگی پرداخته شده است. او به‌ویژه در آثار خود به تحول روحی و معنوی انسان اهمیت می‌دهد و با نگاهی عمیق و نقادانه به مفاهیم مذهبی و اجتماعی زمان خود می‌نگرد. در دیوان سنایی، مخاطب با اشعار عرفانی مواجه می‌شود که نه تنها از نظر زیبایی‌شناسی جذاب است، بلکه می‌تواند به‌عنوان یک مرشد معنوی عمل کند.
یکی از ویژگی‌های برجسته دیوان سنایی، قدرت تجزیه و تحلیل و دیدگاه‌های انتقادی او نسبت به دنیا و مادیات است. سنایی به شکلی زیبا و خردمندانه به بیان نکات اخلاقی و عرفانی می‌پردازد و در واقع، در آثارش راه‌های رسیدن به حقیقت و قرب الهی را نشان می‌دهد.
شعرهای سنایی همچنین در برخورد با مفاهیم عشق و معشوق، به‌ویژه عشق الهی، عمیق و تاثیرگذار است. او در این دیوان به‌گونه‌ای از استعارات و نمادها استفاده کرده که هر خواننده می‌تواند از آن‌ها برداشتی شخصی و متفاوت داشته باشد.
در مجموع، **"دیوان حکیم سنایی"** اثری است که نه تنها در سطح ادبی، بلکه در زمینه فلسفه و عرفان نیز ارزشمند است. برای علاقه‌مندان به شعر کلاسیک فارسی و کسانی که به مسائل معنوی و انسانی علاقمند هستند، این دیوان یک منبع غنی و الهام‌بخش به شمار می‌آید.