زندگینامه و دانلود بهترین کتاب‌های لافکادیو هرن

زندگینامه لافکادیو هرن

پاتریک لافکادیو هرن (Patrick Lafcadio Hearn) که با اسم ژاپنی کویزومی یاکومو (yakumo koizumi) نیز نامیده می‌شود، روز بیست‌وهفتم ژوئن سال 1850 در لفکادا، یکی از جزایر یونان چشم به‌ جهان گشود. هرن دوران کودکی عجیبی را پشت‌سر گذاشت. او در کلیسای ارتدوکس غسل تعمید داده شد. پس از مجموعه رخدادهایی که در دوران کودکی برایش اتفاق افتاد، از لفکادا به دوبلین نقل مکان کرد. در دوران کودکی، مادرش او را ترک کرد. دیری نگذشت که پدرش نیز از زندگی وی رفت و تا سال‌ها والدینش را ندید.

در واقع از آن‌جایی که پدرش از مطلع شدن افراد نیروی نظامی از همسر باردارش در هراس بود و از سوی والدین خود نیز ازدواجی تأییدنشده داشت، هیچ‌گاه حس تعلقی به لافکادیو نداشت. پس از آنکه این نویسنده با غیاب والدین خود مواجه شد، عمه‌ی بزرگش نیز که به‌عنوان قیم قانونی با او زندگی می‌کرد، ترکش کرد تا دوران کودکی و نوجوانی خود را همچون یک کودک یتیم سپری کند.

دوران مدرسه، نابینایی و سرگردانی

زمانی که لافکادیو برای زندگی نزد عمه‌ی خود رفت، از مذهب و مسیحیت فاصله‌ی زیادی گرفته بود. به همین روی، عمه‌اش ترتیبی داد تا او به یکی از مدارس مذهبی کشور فرانسه برود. اما برخلاف تلاش‌های اولیه‌ی عمه برای بازیابی و بازسازی باورهای مسیحیت در درون وی، در آخر هرن به این نتیجه رسید که مسیحیت و ویژگی‌های مختص به آن، چیزی فراتر از شست‌وشوی مغزی کودکان نیست.

در محیط کالج اوشا، او توسط دیگران «پسرک ایرلندی» خطاب می‌شد؛ اما این مسئله موجب شد که با سهولت بیشتری در آن‌جا زندگی کند. در این دوران بود که چشم چپ لافکادیو هرن آسیب دید و در ادامه چنان دچار عفونت شد که پس از مدتی به نابینایی وی منجر گشت. او که از نزدیک‌بینی نیز رنج می‌برد، پس از این عفونت شدید، مجبور شد که تا آخر عمر از ذره‌بین و تلسکوپ‌های جیبی برای دیدن استفاده کند. هرن به استفاده از عینک اعتقاد نداشت؛ چراکه گمان می‌کرد در ادامه بیشتر به چشمانش آسیب خواهد زد.

در همین دوران بود که عمه‌ی بزرگ او که در آن زمان سرپرستی‌اش را بر عهده داشت نیز ورشکست شد. این مسئله سبب شد که لافکادیو هرن، بدون هیچ سرمایه و افق روشنی در آینده، مانند یک آوراه، در خیابان‌ها سرگردان شود.

مهاجرت به آمریکا، بی‌پولی و لقب کلاغ

پس از مدتی این پسر زبان فرانسوی را به‌خوبی فرا گرفت؛ تا آن‌جا که در جوانی، آثار نویسندگان بزرگی همچون گی دو موپاسان و گوستاو فلوبر را به‌ زبان انگلیسی ترجمه کرد. در سفری که به آمریکا داشت، پس از مدت‌ها موفق شد تا با خانواده‌ی هنری مولی‌نو، مدیر برنامه‌ی عمه‌اش که با وی زندگی می‌کرد، آشنا شود. اما این خانواده هیچ علاقه‌ای به ایجاد ارتباط با هرن نداشتند. آن‌ها با بی‌رحمی و تنها با پنج دلار در جیب، پاتریک لافکادیو هرن را در خیابان‌های آمریکا رها کردند. او در وصف این تجربه نوشته است: «من بدون هیچ پولی در خیابان‌های آمریکا رها شدم تا زندگی‌ام را آغاز کنم».

در این دوران او با نقاش آمریکایی، هنری واتکین آشنا شد. واتکین با وارد کردن هرن در حوزه‌ی فروش نقاشی‌های خود، فرصت شغلی درآمدزایی را در اختیار او گذاشت. به‌واسطه‌ی واتکین، وی با نویسندگانی چون شارل فوریه، ویلیام هپ‌ورث دیکسون و جان نویس آشنا شد. واتکین لقبی را بر روی لافکادیو هرن گذاشت که تا آخر عمر با او ماند: کلاغ.

پس از آنکه لافکادیو هرن یا همان کویزومی یاکومو به سن قانونی رسید، در نوزده‌سالگی به آمریکا مهاجرت کرد تا در آن‌جا رویاهای خود را به‌عنوان یک نویسنده و روزنامه‌نگار دنبال کند. در آمریکا موفق شد در حرفه‌ی روزنامه‌نگاری مشغول به‌ کار شود. کارش را ابتدا در سینسیناتی و سپس در نیواورلئان ادامه داد. لافکادیو هرن در سینسیناتی، به همراه همکار خود هنری فانری، یک ژورنال هنری هشت‌صفحه‌ای را طراحی کردند که هر هفته مطالب و طراحی‌های جذابی را به انتشار می‌رساند.

یک منتقد ادبی، این مجموعه نوشته‌ها را یکی از جذاب‌ترین پروژه‌های هرن در مقام سردبیر روزنامه توصیف کرده است. پس از این تجربه، این نویسنده برای یک مأموریت کاری، به هند غربی فرانسه فرستاده شد و پس از دو سال اقامت در آن‌جا، به کشور ژاپن رفت تا بخش اصلی حرفه و زندگی ادبی و هنری خود را آغاز کند.

ازدواج، ژاپن و پاسداری از فرهنگ شرق

لافکادیو هرن در سال 1890 میلادی و در حالی که پنجاه سال داشت، به ژاپن رفت و در آن‌جا به‌عنوان مدرس مشغول به کار شد. در پانزدهمین ماه اقامتش در ژاپن، با دختری از یک خانواده‌ی سامورایی ازدواج کرد و از وی، صاحب چهار فرزند شد. او شهروند قانونی ژاپن شد و نام کویزومی یاکومو را برای خود برگزید.

لافکادیو هرن پس از ورود به این کشور بزرگ، شروع به نوشتن در مورد فرهنگ ناشناخته‌ی آن کرد. در واقع تا آن زمان، با وجود تاریخ عظیم کشور ژاپن، کمتر پژوهشگر و روشنفکر غربی‌ای از خصیصه‌ها و باورهای فرهنگی - اجتماعی این کشور اطلاع داشت. به همین روی، نوشته‌های هرن تبدیل به منبعی مهم و قابل ارجاع در این زمینه شدند. نوشته‌ها و آثاری که برای مردمان غرب، دریچه‌ای تازه به روی کشور ژاپن بود.

علت اهمیت او در تاریخ ادبیات و پژوهش‌های فرهنگی، به قابل استناد بودن نوشته‌هایش درباره‌ی ژاپن بازمی‌گردد. در واقع هنر اصلی لافکادیو هرن صرفاً در سبک نوشتارش نبود؛ بلکه در قدرت بازنمایی جوهره‌ی غنی فرهنگ کشور ژاپن بود. در سال 1864، او کتاب «برداشت‌هایی از ژاپن ناشناخته» را به نگارش درآورد. علاوه‌بر این‌ها، این نویسنده در ژاپن با هنر رزمی جوجوتسو آشنا شد که تأثیر زیادی بر وی گذاشت. با مواجهه با این هنر، هرن همچون یک کاوشگرِ ماجراجو به جوجوتسو خیره گشت و در مورد ابعاد فرهنگی و تاریخی آن تحقیق کرد.

در قرن نوزدهم میلادی، هنر و فرهنگ ژاپن در غرب همچنان ناشناخته باقی مانده بود. هنری که برای غربی‌ها بیش‌ازحد اعجاب‌انگیز و پیچیده بود؛ چراکه نسبت به‌آن شناختی نداشتند. به همین دلیل زمانی که لافکادیو هرن به نوشتن در مورد پیشینه‌های تاریخی و فرهنگ ژاپن پرداخت، نوری تازه بر تاریکی دیدگاه غربی‌ها تابیده شد.

با وجود آنکه منتقدان این ایراد را به کار هرن وارد می‌کردند که در پژوهش‌هایش با ذوق‌زدگی و اغراق بیش‌از‌حد به توصیف ژاپن پرداخته، نوشته‌های وی از اولین دستاورهای غربی‌ها در فهم ژاپن محسوب می‌شدند و به همین علت همچنان از ارزش والایی برخوردار هستند. نوشته‌های این نویسنده و روزنامه‌نگار یونانی - ایرلندی به‌حدی ارزشمند هستند که کسانی چون خورخه لوئیس بورخس نیز از طرف‌داران آثارش بودند.

محبوبیت آثار پاتریک لافکادیو هرن یا کویزومی یاکومو در کشور ژاپن زیاد است. اصلی‌ترین دلیل این محبوبیت در رویکرد او نهفته است. در واقع، مردمان و روشنفکران ژاپنی به این دلیل شیفته‌ی آثار هرن هستند که او به دورانی از فرهنگ و تاریخ ژاپن پرداخته که در حال حاضر، در حال‌وهوای معاصر این کشور دیده نمی‌شود. ژاپنی‌ها باور دارند که اگر روایت‌های این نویسنده از قصه‌های فولکلور و فرهنگ ژاپن موجود نبود، این امکان وجود داشت که در فرایند صنعتی شدن کشور ژاپن، این وجه از پیشینه‌ی تاریخی از میان برود و هیچ‌کس از آن مطلع نشود.

لافکادیو هرن سرانجام در تاریخ بیست‌وششم دسامبر سال 1904 میلادی، بر اثر مشکل قلبی در سن پنجاه‌وچهارسالگی درگذشت. او را در توکیو به خاک سپردند.

بهترین کتاب‌های لافکادیو هرن

کتاب کوایدان (حکایت اشباح) (Kwaidan: Stories and Studies of Strange Things): یکی از مشهورترین مجموعه داستان‌های کوتاه ژاپنی در ژانر وحشت. کتابی که نام لافکادیو هرن را تا ابد، به‌عنوان یک نویسنده‌ی تراز اول در نوشتن داستان‌های فولکلور و ترسناک ژاپنی جاودانه کرد. هرکدام از داستان‌های این مجموعه کوشش دارند به بخشی از فرهنگ و تاریخ این کشور اعجاب‌انگیز بپردازند. این اثر کلاسیک، یکی از بهترین کتاب‌های لافکادیو هرن محسوب می‌شود.

کتاب قصه‌های ژاپنی (Tales of Japan: Traditional Stories of Monsters and Magic): پانزده داستان کوتاه شگفت‌انگیز که بی‌شک برای طرف‌داران و مخاطبان ادبیات ژاپن هیجان‌انگیز خواهند بود. یک مجموعه‌ی ویژه از اسطوره‌ها، حکایت‌ها و افسانه‌های ژاپنی که توسط پاتریک لافکادیو هرن و یی تئودورا اوزاکی تألیف شده است.

کتاب اشباح ژاپنی (Japanese Ghost Stories): یک مجموعه داستان منحصربه‌فرد که در خود کشور ژاپن نیز از محوبیت زیادی برخوردار است. داستان‌هایی که هر کدام به یک دوره و یک اسطوره‌ی خاص ژاپنی در زمینه‌ی ارواح پرداخته‌اند. نگاه اسطوره‌شناختی ژاپنی‌ها به ارواح، همواره از موضوعات جذاب در تاریخ این سرزمین بوده است که حال کویزومی یاکومو، این روایت‌ها را با نثر ویژه‌ی خود به‌تصویر کشیده است.

کتاب برداشت‌هایی از ژاپن ناشناخته (Glimpses of Unfamiliar Japan): این کتاب در واقع یک اثر غیرداستانی از لافکادیو هرن است که به توصیف و بررسی کشور ژاپن می‌پردازد. ترسیم کشوری که برای مخاطبان غربی ناشناخته و اعجاب‌انگیز است و بی‌شک کار دشواری خواهد بود. با این وجود هرن در این کتاب موفق شده است پژوهشی سترگ و خاص درباره‌ی کشور ژاپن را برای مردمان جهان به یادگار بگذارد. این کتاب توسط منتقدان، «برداشت‌هایی امپرسیونیستی» از سفر به سراسر ژاپن توصیف شده است.

کتاب داستان‌های جن و پری: این کتاب مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه متعدد به قلم نویسندگانی همچون لافکادیو هرن، ناتسومه سوسه کی، جونیچیرو تانیزاکی و ریونوسوکه آکوتاگاوا است. آثاری متعلق به ادبیات ژاپن که همگی در ژانر فانتزی می‌گنجند و به‌نوعی در زمره‌ی قصه‌های پریانِ فرهنگ مشرق‌زمین هستند. با مراجعه به سایت و اپلیکیشن کتابراه می‌توانید کتاب الکترونیک داستان‌های جن و پری را دریافت کنید.

اقتباس سینمایی از آثار لافکادیو هرن

فیلم کوایدان (Kwaidan)، محصول سال 1964، شاهکار بزرگ ماساکی کوبایاشی (Masaki Kobayashi) که یکی از مطرح‌ترین و تحسین‌شده‌ترین فیلم‌های تاریخ سینمای ژاپن محسوب می‌شود، با اقتباس از کتابی به همین نام از لافکادیو هرن ساخته شده است. این فیلم اپیزودیک، هر کدام از داستان‌های موجود در کتاب را به‌شیوه‌ای خاص به زبان سینما درآورده و نمایش داده است. این فیلم در جشنواره کن، برنده‌ی جایزه‌ی ویژه‌ی هیئت داوران شد.