زندگینامه و دانلود بهترین کتاب‌های برونو بتلهایم
برونو بتلهایم روان‌شناس آمریکایی-اتریشی است که به سبب فعالیت‌هایش در زمینه‌ی آموزش و درمان کودکان مبتلا به اختلالات عاطفی شهرت دارد. کتاب «افسون افسانه‌ها» یکی از مشهورترین و بهترین آثار برونو بتلهایم به شمار می‌آید.
زندگینامه برونو بتلهایم
برونو بتلهایم (Bruno Bettelheim) روز بیست‌وهشتم اوت سال 1903 در وینِ اتریش، در خانواده‌ای یهودی به دنیا آمد. او تا سال‌ها به حرفه‌ی خانوادگی‌شان، یعنی تجارت چوب مشغول بود، تا اینکه در سال 1938 ارتش نازی بر اتریش مسلط شد. نازی‌ها او را به همراه بسیاری از یهودیان اتریشی به اردوگاه‌های کار اجباری فرستادند.
برونو بتلهایم پس از آزادی‌اش، در سال 1939 به آمریکا مهاجرت کرد و در انجمن آموزش مترقی (The Progressive Education Association) دانشگاه شیکاگو به‌عنوان همکار پژوهشی مشغول به کار شد. بعد از آن از سال 1942 تا 1944 با سِمت دانشیاری در کالج راکفورد خدمت کرد.
برونو بتلهایم در اکتبر 1943 با نوشتن مقاله‌ی تحسین‌برانگیز «رفتار فردی و جمعی در موقعیت‌های حاد (Individual and Mass Behavior in Extreme Situations)» در جامعه‌ی روان‌شناسان به رسمیت شناخته شد. برونو بتلهایم این مقاله را براساس مشاهدات و تجربه‌ی زیسته‌اش در اردوگاه‌های نازی‌ها نوشته بود و در آن به بررسی سازگاری انسان با استرس‌های زندگی و تأثیرات تروریسم رژیم نازی بر شخصیت‌های مختلف پرداخت.
برونو بتلهایم در همان زمان ادعا کرد مدرک دکترایش را از دانشگاه وین دریافت کرده است. او در سال 1944 جایگاه استادیاری روانشناسی و همین‌طور ریاست مدرسه‌ی ارتوژنیک سونیا شانکمن را در دانشگاه شیکاگو به دست آورد. این مدرسه که در واقع آزمایشگاهی برای کودکان 6 تا 14ساله با مشکلات عاطفی جدی بود، به‌مرور به مرکز فعالیت‌های برونو بتلهایم برای کار با کودکان مبتلا به اوتیسم تبدیل شد.
برونو بتلهایم در سال 1952 به‌عنوان استاد تمام به آموزش می‌پرداخت و در تمام مدت در پی راهی برای به‌کارگیری اصول روانکاوی درمورد مسائل اجتماعی به‌خصوص در رابطه با تربیت کودکان بود. کتاب‌های برونو بتلهایم اغلب مبتنی بر تجارب و یافته‌های پژوهشی‌اش در ارتباط با کودکان هستند؛ آثاری مثل «عشق کافی نیست (Love Is Not Enough)» (1950) و «فراریان از زندگی (Truants from Life)» (1955). بااین‌وجود، این نویسنده از مباحث مرتبط با روانشناسی نوجوان نیز غافل نبوده است.
دیگر کتاب‌های برونو بتلهایم عبارت‌اند: «قلب آگاه (The Informed Heart)» (1960)، «قلعه‌های خالی (The Empty Fortress)» (1967)، «کودکان رویا (Children of the Dream)» (1967) و «افسون افسانه‌ها» (1976).
برونو بتلهایم در سال 1973 از کار تدریس در دانشگاه و مدیریت مدرسه بازنشسته شد و بعد از مرگ همسرش در سال 1984 افسردگی گریبانش را گرفت. برونو بتلهایم در نهایت در سیزدهم مارس 1990 در اثر سکته‌ی مغزیِ ناشی از خودکشی، درگذشت.
بهترین کتاب‌های برونو بتلهایم
برونو بتلهایم در نوشته‌ها و پژوهش‌هایش در تلاش بود راه درمانی برای تسکین رنج و آشفتگی هیجانی کودکانِ دارای مشکلات روحی پیدا کند تا بتواند عملکرد اجتماعی‌شان را بهبود ببخشد. برخی از آثار برونو بتلهایم در برخورد مؤثر با کودکان عادی نیز بینش تازه‌ای ایجاد کرد. در اینجا تنها کتابی را که از این نویسنده به فارسی ترجمه شده و به‌عنوان یکی از بهترین کتاب‌های برونو بتلهایم شناخته می‌شود، به شما معرفی می‌کنیم:
کتاب افسون افسانه‌ها (The uses of enchantment): برونو بتلهایم در این کتاب که در حوزه‌ی روانشناسی کودک نوشته شده، از تأثیرات غیرقابل‌انکار افسانه‌ها و قصه‌های پریان بر رشد ذهنی و روانی کودکان می‌گوید. او معتقد است بازگو کردن افسانه‌ها برای کودکان باعث تحریک حس کنجکاوی، هیجان و تخیل آن‌ها می‌شود و کمک می‌کند درک بهتری نسبت به دنیای درونی‌شان پیدا کنند. ناگفته نماند که این کتاب با نام «کودکان به قصه نیاز دارند» نیز ترجمه شده است.
برای مطالعه‌ی این اثر می‌توانید به سایت و اپلیکیشن کتابراه مراجعه نمایید.
سبک نگارش و دیدگاه‌های برونو بتلهایم
برونو بتلهایم یکی از شناخته‌شده‌ترین روانکاوان دوران پس از جنگ جهانی دوم محسوب می‌شود. بسیاری عقیده دارند که آثار برونو بتلهایم را باید با معیارهای دوران زندگی خودش مورد ارزیابی قرار داد. او تغییرات اجتماعی بزرگی را به چشم دیده است از جمله انقلاب بُلشویکی، جنگ جهانی اول و جنگ جهانی دوم.
او تا حد زیادی تحت تأثیر زیگموند فروید، روانکاو اتریشی بود و آثار پیروان فروید مثل کارل یونگ و آنا فروید را مطالعه می‌کرد. کتاب‌های برونو بتلهایم، محبوبیت دیدگاه‌های فرویدی را در آمریکا و همین‌طور در سطح بین‌المللی به اوج رساند. او اعتقاد داشت منشأ اوتیسم در کودکان، محیط سمی خانواده‌هایی است که نیازهای اولیه‌ی عاطفی نوزادشان را نادیده می‌گیرند.
برونو بتلهایم با دفاع از روش درمانی خودش، سایکوژنز (روان‌زایی)، شیوه‌های درمانی رفتارگرایان مثل استفاده از شوک‌درمانی برای کودکان اوتیستیک را منسوخ می‌دانست و چنین نقض اخلاقی‌ای را با رفتار اقتدارگرایانی مثل استالین و هیتلر یکسان می‌دید.
او معتقد بود برقراری روابط عینی و ملموس عاطفی سالم، یک مکانیسم درمانی مفید است که به کودکان مبتلا به اوتیسم اجازه می‌دهد نگاهشان را نسبت به جهان پیرامونشان تغییر دهند و از راه‌های کلامی با دیگران وارد ارتباط شوند.
اگرچه شهرت برونو بتلهایم پس از مرگش و در پی افشای جعلی بودن مدرک دکترایش، چندین مورد تشخیص اشتباه و اتهاماتی مثل آزار جسمی کودکان، متزلزل شد اما طرفداران این روان‌شناس این اتهامات را بی‌اساس می‌دانند و از او به‌عنوان روان‌درمان‌گری خستگی‌ناپذیر یاد می‌کنند که همیشه با کودکان مبتلا به روان‌رنجوری‌های حاد با همدلی و شجاعت بسیار رفتار می‌کرد.
