معرفی و دانلود کتاب پاییزه

معرفی کتاب پاییزه

هجرت‌های اجباری، همیشه دردناک و غم‌انگیز هستند... کتاب پاییزه، اثر یگانه پور عظیم، داستان یک هجرت است. نویسنده در این رمان، قصه‌ی زندگی پاییزه را روایت می‌کند؛ کسی که از خانواده و روستای خود جدا شد و همیشه حسرت وصال آن‌ها را با خود به همراه دارد.

درباره‌ی کتاب پاییزه

دور شدن از چیزهایی که عمری با آن‌ها زیسته‌ایم، همواره تجربه‌ای همراه با رنج است. کتاب پاییزه، داستان زندگی زنی به نام پاییزه است که در شوروی می‌زیست؛ اما طولی نکشید که مجبور به ترک محل زندگی خود شد. در جریان داستان، سربازی روس به نام الیشک، عاشق خواهر پاییزه، یعنی آراستا می‌شود؛ اما مشکل اصلی این است که آراستا به او علاقه‌ای ندارد. این وضعیت پاییزه را ناگزیر می‌کند که آراستا را به سمت مرزهای ایران فراری بدهد؛ اما این کار او اگرچه موجب رهایی آراستا شد، خود او را اسیر الیشک کرد و راهی برای او نماند، جز آنکه خود نیز به ایران مهاجرت کند و باقی عمرش را دور از وطن بگذراند.

کتاب پاییزه، کتابی سرشار از غم، حسرت و دلتنگی است و مفاهیم جدایی و نوستالژی را به بهترین شکل به نمایش می‌گذارد. علاوه بر این، یگانه پورعظیم زنی را به تصویر می‌کشد که با اعمال خود، مسیر داستان را تغییر می‌دهد و نقش خود را در ذهن خواننده حک می‌کند.

این اثر، اگرچه رمانی با مضامین خانواده، جدایی، دوری از وطن و مفاهیمی از این دست است؛ اما جنبه‌ی تاریخی، آن را به رمانی قابل توجه و خواندنی تبدیل کرده است و می‌تواند برای خوانندگان بسیاری جذاب باشد. داستان این کتاب در برهه‌ی حکومت شوروی تا انقلاب اکتبر 1991 رخ می‌دهد و نکات تاریخی جذابی را در این برهه‌ی زمانی، به نمایش می‌گذارد.

کتاب پاییزه برای چه کسانی مناسب است؟

این کتاب برای خوانندگان داستان و رمان، و به خصوص کسانی که به رمان‌های تاریخی علاقه دارند، جذاب خواهد بود.

در بخشی از کتاب پاییزه می‌خوانیم

هم‌اکنون سال 1919 است. نمی‌دانم اوضاع دمان چطور است. آیا هنوز در آنجا هرج‌ومرج است و یا بلشویک­‌ها همه‌ی امور را به دست گرفته‌­اند. حسن چند روز است که به دمان رفته. این بار آمدنش از دفعات قبلی بیشتر طول کشیده است. نگرانم نکند اتفاقی افتاده. من حالا صاحب سه فرزند هستم. پسرم جعفر هم به جمع ما اضافه شده است. پاکزا، جعفر را روی پاهایش خوابانیده است و دارد برایش لالایی می‌خواند. من نیز با دستگاه نخ‌ریسی مشغول به کار هستم. نگرانی باعث می‌­شود هرازگاهی دست از کار بکشم و به فکر فروروم.

راستی چرا حسن این بار تا این حد دیر کرده؟ کارم را رها می‌کنم، از جایم برمی‌­خیزم و به سمت مرز به سوی سیم‌خاردارها می‌­روم. چوپان مرزی مشغول چراندن گاوهاست. مردی لاغراندام با کلاهی سنتی و تزیین‌شده. او را صدا می‌زنم به سویم می‌آید. برای اینکه جلب توجه نکنم، سرم را به بهانه‌ی کندن علف از زمین، پایین می‌گیرم و از چوپان با زبان رمزگونه می‌پرسم:

- ما یک گوسفند گم‌ کرده‌ایم. او را ندیده‌­اید؟

منظور مرا می­‌فهمد. ما از قبل آشنایی مختصری با هم داشتیم و او حسن را می‌شناخت. آهسته جواب داد:

- او را سربازان گرفته‌اند و می‌خواهند به مرکز بفرستند.

- راست می‌گویید؟ او را واقعاً گرفته‌اند؟

- بله. اگر دیر بجنبید دیگر او را نمی‌توانید ببینید. معلوم نیست چه بلایی بر سرش می­‌آورند. شاید به سیبری بفرستند. که البته یقیناً همین طور است.