معرفی و دانلود کتاب هزینه‌های تمدنی نادوستی

معرفی کتاب هزینه‌های تمدنی نادوستی

کتاب هزینه‌های تمدنی نادوستی به قلم مایکل اچ. میتیاس به این نکته می‌پردازد که «دوستی» در دوره‌ی زمانی کلاسیک به‌عنوان یک ارزش اخلاقی مهم تلقی می‌شد. اما در نظریات اخلاقیِ قرون وسطی، عصر مدرن و قرن بیستم جایگاهی نداشته است. نویسنده در این کتاب استدلال می‌آورد که چنین اتفاقی هیچ توجیهی ندارد. مایکل اچ. میتیاس در این کتاب قصه‌ای مستند را روایت می‌کند که از واپس‌گرایی عظیم تمدنی حکایت دارد. اما این اتفاق نه تنها در غرب که در شرق نیز رخ داده است.

درباره‌ی کتاب هزینه‌های تمدنی نادوستی

مایکل اچ. میتیاس (Michael H. Mitias) در کتاب هزینه‌های تمدنی نادوستی مدعی می‌شود که نظریات اخلاقی از عصر کلاسیک به این‌طرف دیگر جایگاهی ندارد و این عدم وجود نظریات اخلاقی را به هیچ طریقی نمی‌توان توجیه کرد. صحت این ادعا از سوی نویسنده در چهار مرحله ارائه می‌شود: اول، مفهوم پارادیم اخلاقی را مطرح می‌کند. این مفهوم باعث می‌شود بتوانیم منبع ارزش اخلاقی را کندوکاو کنیم و نیز بتوانیم ارزیابی شایستگی نظریه‌ی اخلاقی را محک بزنیم. مرحله‌ی دوم این است که نویسنده توضیح می‌دهد چرا نظریه‌پردازان قرون‌وسطی و عصر مدرن و قرن بیستم دوستی را به‌عنوان یک ارزش اخلاقی مهم در تجزیه‌وتحلیل‌هایشان راجع‌به رفتار اخلاقی درنظر نمی‌گیرند و اینکه چرا این نادیده گرفتن اصلاً توجیه‌پذیر نیست. نویسنده در مرحله‌ی سوم این موضوع را مطرح می‌کند چرا فلاسفه‌ی اخلاق در دوران کلاسیک، امر دوستی را به چشم ارزش اخلاقی مهم می‌دیدند. در مرحله‌ی چهارم و آخر این نکته را خاطرنشان می‌کند که دوستی یک نیاز هستی‌شناختی است، که از این حیث یک شرایط ضروری در زندگی اخلاقی محسوب می‌شود. این نیاز تلویحاً در پارادایم‌های اخلاقی شناخته شده است؛ پارادایم‌هایی که نظریات اخلاقی در قرون‌وسطی، عصر مدرن و قرن بیستم را پایه قرار می‌دهد. براین‌اساس، در فرایند نظریه‌پردازی نمی‌توان از آن غافل شد.

نویسنده در فصل دوم کتاب هزینه‌های تمدنی نادوستی (Friendship: A Central Moral Value) به پارادایم‌های اخلاقی در فرهنگ‌های هلنی می‌پردازد. او اذعان می‌کند که فیلسوفان اخلاقی آن دوران، به مقلوله‌ی دوستی ارزش زیادی می‌دادند. این فیلسوف‌ها، «دوستی» را جز اصلی و حتی گاهی شرط لازم برای داشتن زندگی خوب می‌دانستند. مایکل اچ. میتیاس در این فصل از کتابش سخنی از اپیکوروس می‌آورد: «بزرگ‌ترین چیزی که حکمت و خرد به‌ دست می‌آورد تا موجب برکت زندگی کامل شود، داشتن دوست است.» سیسرو هم در کتاب «درباب دوستی» می‌گوید که: «من فقط می‌توانم شما را ترغیب کنم که دوستی را بر همه‌ی داشته‌های انسانی‌تان ترجیح دهید، زیرا هیچ‌چیزی مانند دوستی، مناسبِ سرشت و طبیعت ما نیست؛ به‌صورتی که به‌خوبی برای رفاه و کامروایی، یا فلاکت و بدبختی برگزیده می‌شود.»

هرچه فیلسوفان قدیمی امر دوستی را جدی می‌دانستند، فلاسفه‌ی معاصر اهمیت زیادی به آن نمی‌دادند. اما آن‌طور که از شواهد مشخص است، این اوضاع درحال تغییر است. فیلسوفان در سال‌های اخیر چند مقاله و کتاب مهم راجع‌به مفاهیم متنوع در این امرِ به‌ظاهر مهم نوشته‌اند. علت این تغییر ممکن است به‌خاطر این حقیقت باشد که ارسطو امر دوستی را امری مهم تلقی می‌کرد، چون در کتاب مهم خود درباره‌ی اخلاق، فصل‌های بیشتری را به موضوع دوستی اختصاص داده است. این تغییر و تحول در نظریه‌پردازی معاصر درباره‌ی دوستی همچنین می‌تواند به‌این‌خاطر باشد که بیشتر انسان‌ها خواستار دوستی هستند، اما تعداد کمی از افراد وجود دارند که مفهوم دوستی را آن‌طور که هست، درک کرده باشند. اساسی‌ترین سوالی که نویسنده در این کتاب به آن می‌پردازد این است که چرا مفهوم دوستی از مطالعات مرتبط با اخلاقیات فلاسفه بعد از دوران هلنی و هلنیستی محو شده است.

کتاب هزینه‌های تمدنی نادوستی برای چه کسانی مناسب است؟

این کتاب را می‌توان به همه‌ی افراد پیشنهاد کرد چراکه موضوع دوستی و رفاقت، امری است بسیار مهم که برای داشتن زندگی خوب ضروری محسوب می‌شود.

در بخشی از کتاب هزینه‌های تمدنی نادوستی می‌خوانیم

چرا دوستی، به‌عنوان یک ارزش اخلاقی بنیادی، از نظریه‌های اخلاقی قرون میانه ناپدید شد؟ این پرسش، شایسته‌ی توجه جدی است، زیرا ناپدیدی این نظریات غیرمنتظره بود. این کار، حذف آشکار و جسورانه‌ی مباحث دوستی است، اگر نگوییم که درتقابل با حضور غالب بحث دوستی در نظریه‌ی اخلاقی و فرهنگ کلاسیک است. به نظر من، یک پاسخ به این پرسش، انتقال و تغییر پارادایم فرهنگی از دوره‌ی هلنیستی به دوره‌ی قرون وسطا و متعاقباً انتقال و تغییر پارادایم اخلاقی از دوره‌ی هلنیستی به دوره‌ی قرون وسطا است؛ زیرا همان‌گونه که مشاهده کردیم، تغییر و تحول در پارادایم فرهنگی مستلزم تغییر و تحول در نهادهای فرهنگی و اخلاقی و سپس تغییر و تحول در انواع رفتارهای پاردایمی است؛ یعنی تغییر و تحول در رفتار دینی، اخلاقی یا هنری. افزون بر این، تغییر و تحول در پاردایم اخلاقی، مستلزم تغییر در نگاه اخلاقیِ فرهنگ جامعه و برداشت از اخلاق فی‌نفسه است.

اما منظور از اینکه یک عمل، یک شخص، یک قانون یا یک جامعه اخلاقی است، چیست؟ بینشی که معمولاً به‌عنوان اصل تمایز اخلاقی شرح داده می‌شود، در ارزش‌ها و قواعد اخلاقی تجسم می‌یابد. به همین ترتیب، قاعده، معنا و توجیه خود را از آن بینش اخذ می‌کند. بنابراین، یک رابطه‌ی وجودشناختی میان بینش کلی جامعه و پاردایم اخلاقی آن جامعه وجود دارد؛ یعنی ارتباط میان برداشت جامعه از جهان و ماهیت زندگی انسانی و سرنوشت جهان و انسان ازیک‌سو، و برداشت جامعه از والاترین خیر، ازسوی‌دیگر است. در دو فصل گذشته، دیدیم که چگونه این ارتباط در پاردایم فرهنگی و اخلاقی هلنی و هلنیستی متجلّی می‌شود. ‌همچنین دیدیم که چگونه شناخت دوستی، به‌عنوان یک ارزش اخلاقی بنیادی در هر دو پارادایم فرهنگی و اخلاقی به‌واسطه‌ی این باور توجیه می‌شود که «دوستی یک جزء یا شرط اساسی برای زندگی خوب است».

فهرست مطالب کتاب

تقدیم‌نامه
سپاس‌نامه
درباره‌ی کوشندگان و نویسنده
پیشگفتار
مقدمه: ایده و نقشه‌ی کتاب حاضر
فصل اول: مفهوم پارادایم اخلاقی
فصل دوم: پارادایم‌های اخلاقی در فرهنگ‌های هلنی و هلنیستی
فصل سوم: دوستی در نظریه‌ی اخلاقی هلنی و هلنیستی
فصل چهارم: دوستی در نظریات اخلاقی قرون وسطا
فصل پنجم: دوستی در نظریه اخلاقی مدرن
فصل ششم: دوستی در نظریه‌ی اخلاقی معاصر
فصل هفتم: دوستی به‌مثابه‌ی یک نیاز وجودشناختی
یادداشت‌ها
فهرست منابع