معرفی و دانلود کتاب نگاه قدرت محور به علم و فناوری

معرفی کتاب نگاه قدرت محور به علم و فناوری

کتاب نگاه قدرت محور به علم و فناوری نوشته‌ی علی علی اصغری صدری، جایگاه تکنولوژی و علوم جدید در قدرتمند شدن دولت‌ها را مورد بررسی و تحلیل قرار می‌دهد و نقش فناوری در ایجاد امنیت ملی را ارزیابی می‌کند.

درباره‌ی کتاب نگاه قدرت محور به علم و فناوری:

اندیشمندان علوم سیاسی و اجتماعی تعاریف متعددی برای قدرت ذکر کرده‌اند. هابز قدرت را وسایلی می‌داند که انسان برای رسیدن به امر مطلوبی در آینده در اختیار دارد. به عبارت دیگر وی قدرت را توانایی رسیدن به اهداف می‌داند. جان لاک برخلاف هابز قدرت را حقی می‌داند که باید در جهت منافع عمومی به کار رود. برتراند راسل قدرت را «پدید آوردن آثار مطلوب» تعریف می‌کند. ماکس وبر قدرت را «امکان تحمیل اراده خود بر رفتار افراد دیگر» می‌داند.

رابرت دال معتقد است که قدرت زیرمجموعه‌ای از روابط میان واحدهای اجتماعی است به‌طوری که رفتار یک واحد (یا بیشتر) به رفتار واحدهای دیگر (واحدهای کنترل‌کننده) وابسته باشد. هانا آرنت قدرت را یک خاصیت جمعی می‌داند. او می‌گوید: «قدرت متناظر است با توانایی انسان برای عمل کردن در هماهنگی با گروه». تاکوت پارسونز در این رابطه نظر دیگری دارد. او قدرت را قابلیت تعمیم‌یافته برای تضمین اجرای تعهدات الزام‌آور واحدهایی در نظام سازمان جمعی می‌داند. نیکوس پولانتزس در تحلیلی مارکسیستی قدرت را «توانایی یک طبقه اجتماعی برای تحقق منافع خاص عینی خود» تلقی می‌کند. بنا بر نظر میشل فوکو، قدرت عبارت است از ساختار کلی کنش‌هایی که بر کنش‌های افراد آزاد تأثیر می‌گذارد.

به هر حال تعاریف متعددی برای مفهوم قدرت میان متفکران غربی وجود دارد. هیچ‌کدام از این تعاریف نیز مورد توافق جمعی قرار ندارد. ذکر این نکته ضروری است که اخیراً مفهوم «قدرت نرم» نیز وارد ادبیات ما شده است. قدرت نرم را می‌توان «توانایی شکل‌دهی ترجیحات دیگران» تعریف کرد.

کتاب نگاه قدرت محور به علم و فناوری برای چه کسانی مناسب است؟

اگر به مطالعه در حوزه تکنولوژی و علوم اجتماعی علاقه‌مند هستید، این کتاب برای شماست.

در بخشی از کتاب نگاه قدرت محور به علم و فناوری می‌خوانیم:

ادعای ‌بی‌طرفی ‌ارزشی ‌فناوری ‌بر ‌چند ‌فرض‌ استوار ‌است: ‌فرض ‌اول ‌اینکه ‌فناوری‌ ابزاری‌ مستقل ‌است‌ و‌ به ‌محیطی‌ که ‌در‌ آن ‌استفاده‌ می‌شود، ‌بستگی ‌ندارد. ‌به ‌عبارت‌ دیگر، ‌فناوری‌ معادل‌ ابزار ‌است‌ که ‌اهداف ‌کاربر، ‌آن ‌را‌ در‌ مقاصد ‌گوناگون ‌به ‌کار‌ می‌برد. ‌فناوری‌ مانند ‌مرکب‌ آرامی ‌است ‌که ‌افسارش‌ دست ‌انسان‌ است ‌و ‌انسان‌ هر ‌چه ‌بخواهد ‌بر ‌آن‌ می‌گذارد‌ و‌ هر‌ جا بخواهد ‌با‌ آن‌ می‌رود. ‌در‌واقع ‌این‌ دیدگاه‌ دربرگیرنده نوعی‌ تقلیل‌گرایی‌ است. ‌به‌ این‌ معنی ‌که ‌فناوری ‌را‌ به‌ ابزار‌ فرو‌ می‌کاهد.

فرض ‌بعدی‌ این ‌است‌ که‌ هیچ ‌ارزشی ‌در‌ فناوری ‌جاسازی‌ نشده ‌است. ‌خالقان ‌فناوری‌ در ‌هنگام ‌تولید ‌آن، ‌تنها‌ به ‌دنبال ‌افزایش، ‌کارایی‌ و ‌برآوردن‌ نیازهای ‌انسان‌ها هستند. ‌در‌ فناوری ‌می‌توان ‌ابزار‌ مفید ‌و‌ ابزار‌ مضر‌ ساخت. ‌اگر ‌ابزار‌ مضر ‌ساخته‌ می‌شود، ‌گناه‌ آن‌ به‌ گردن ‌سازندگان ‌و ‌به خصوص استفاده‌کنندگان است. ‌حتی ‌سازندگان ‌ابزار ‌ویرانگر ‌(مثل‌ سلاح) ‌نباید‌ ملامت‌ شوند. ‌زیرا‌ این ‌ابزار ‌نیز ‌اگر‌ در‌ جای ‌خود‌ به‌ کار‌ روند، ‌مفید‌ خواهند‌ بود. ‌به‌ همین‌ دلیل کاربران‌ باید‌ اصلاح ‌شوند ‌و ‌ابزار ‌را ‌در ‌وقت ‌و‌ مکان‌ مناسب ‌به ‌کار‌ برند. ‌به عنوان نمونه، ‌سلاح‌های هسته‌ای ‌نه ‌اخلاقی ‌و ‌نه ‌ضد‌اخلاقی ‌هستند. ‌آن‌ها فقط‌ توده‌ای‌ از‌ مواد‌ شیمیایی ‌و ‌آهن‌پاره‌ها هستند. ‌به‌ همین‌ دلیل تمام‌ بار ‌ارزشی، ‌مسئولیت ‌و‌ تشویق‌ و‌ سرزنش، ‌به‌ کاربرد فناوری ‌برخواهد‌ گشت.

فهرست مطالب کتاب

فصل اول: چهارچوب نظری کتاب
فصل دوم: معرفی و نقد نگاه قدرت‌محور به علم و فناوری
فصل سوم: علم و فناوری و امنیت
فصل چهارم: جمع‌بندی و نتیجه‌گیری
منابع