معرفی و دانلود کتاب برادر من

معرفی کتاب برادر من

فاطمه جناح در کتاب برادر من، به زندگی و احوالات شخصی بنیان‌گذار و اولین رهبر کشور پاکستان، محمدعلی جناح پرداخته و از عقاید و کنش‌های سیاسی او گفته است. این زندگی‌نامه شما را با روزگار و افکار جناح آشنا می‌سازد و نشان می‌دهد که او چطور وارد سیاست شد و چگونه توانست مسلمانان هند را متحد کند تا در برابر استعمار انگلستان بایستند و به استقلال برسند.

درباره‌ی کتاب برادر من

پاکستان کشور پهناوری است که تاریخچه‌ای چندین هزارساله دارد. باوجود تاریخ غنی، این سرزمین اما تا قرن بیستم مستعمره‌ی انگلستان بود و استقلالی نداشت. با شروع مبارزات گاندی، مردم مسلمان پاکستان هم تلاش‌هایشان را آغاز کردند تا بتوانند به آنچه قرن‌ها آرزویش را داشتند برسند. رهبر آن‌ها در این نبرد طولانی و سخت، وکیلی به نام محمدعلی جناح بود. کتاب برادر من (My Brother) زندگی‌نامه‌ی این رهبر پاکستانی است و نشان می‌دهد او چطور وارد سیاست شد و توانست مردم سرزمینش را متحد کند. نویسنده‌ی این بیوگرافی، فاطمه جناح (Fatima Jinnah)، خواهر اوست که همیشه همراه برادرش بود و در تمام آن سال‌ها همپای او با استعمار مبارزه کرد. این کتاب که پس از مرگ جناح منتشرشده، نمایانگر بیش از چهل سال تلاش خستگی‌ناپذیر این رهبر کاریزماتیک و معنوی است و قدرت و اثرگذاری او را در میان مردم کشورش بازگو می‌کند.

محمدعلی جناح در سال 1876 در کراچی به دنیا آمد که آن زمان جزو هند و مستعمره‌ی بریتانیا بود. او در خانواده‌ای مسلمان و به نسبت مرفه متولد شده بود. پس از پایان مدرسه برای ادامه تحصیل به آمریکا رفت و در دانشگاه لینکلن در رشته‌ی حقوق درس خواند. معروف است که جناح فردی سخت‌کوش و باانضباط بود. همین هم باعث شد تا خیلی سریع مورد توجه قرار بگیرد و مدارج ترقی را طی کند. او در ابتدای قرن بیستم به سرزمینش بازگشت و هم‌زمان فعالیت‌های سیاسی‌اش را آغاز کرد. او در حدود سی‌سالگی وارد حزب بزرگ کنگره‌ی ملی هند شد که اکثریت آن در اختیار هندوها بود. با وجود اهداف مشترکی که او و دیگر اعضا داشتند، به‌مرور با آن‌ها دچار تعارض شد و راهش را جدا کرد. بااین‌وجود جناح همیشه شخصیتی میانه‌رو و قابل‌احترام بود که باعث می‌شد مورد تأیید مسلمانان و هندوها باشد. فاطمه جناح در کتاب برادر من به سال‌های ابتدایی فعالیت‌های سیاسی جناح اشاره می‌کند و دلیل اختلاف او با کنگره‌ی ملی را توضیح می‌دهد. فاطمه که خود مبارزی سرسخت بود، از سنین پایین با ایده‌های برادرش آشنا بود و او را درک می‌کرد. او توضیح می‌دهد که جناح چطور به ایده‌ی کشور مستقل پاکستان رسید و با چه انگیزه‌ای آن را دنبال کرد.

ماهاتما گاندی کمی بعد از محمدعلی جناح وارد فعالیت‌های مبارزاتی شد. او در سال 1918 به حزب کنگره پیوست و در کنار جناح قرار گرفت. باوجوداینکه هر دو یک هدف را دنبال می‌کردند ولی ازنظر شیوه‌ی اجرایی باهم اختلاف‌نظر داشتند. برای مثال او با ایده‌ی نافرمانی مدنی گاندی مخالفت کرد و آن را نپذیرفت. از سوی مقابل هندوها هم طرح‌های او را وتو می‌کردند و به آن‌ها روی خوش نشان نمی‌دادند. این تنش و اصطکاک بیش از یک دهه طول کشید تا درنهایت او تصمیم گرفت کشور را ترک کند و به انگلستان برود. جناح در اواسط دهه‌ی 1930 به هند بازگشت و رهبر حزب مسلم لیگ شد. از همین‌جا بود که او تأسیس کشور مستقل پاکستان را به‌طورجدی دنبال کرد. اتفاقی که تقریباً یک دهه بعد، و پس از جنگ و خونریزی‌های داخلی رخ داد. سال 1947 کشور پاکستان به رسمیت شناخته شد و محمدعلی جناح اولین فرماندار کل آنجا شد. اما او بیش از این، برای پاکستانی‌ها یک رهبر معنوی بود. جناح در مدت کوتاهی که این مسئولیت را داشت اجازه نداد درگیری بین هندوها و مسلمانان شدت پیدا کند و همیشه نقش میانجی و مصلح را بر عهده گرفت. و به همین خاطر بود که او را صمیمانه «بابای قوم» می‌نامیدند. فاطمه جناح در کتاب برادر من بر این نکته تأکید زیادی دارد که جناح در ابتدای دهه‌ی 1930 به سل مبتلا می‌شود. او معتقد است برادرش می‌دانست که به‌زودی عمرش به پایان می‌رسد، به همین خاطر با تمام وجودش تلاش کرد تا کار مهمی برای سرزمینش انجام دهد و آرزوی همیشگی استقلال را به سرانجام برساند.

کتاب برادر من را نشر محتوای الکترونیک صاد با ترجمه‌ی احمد شهریار منتشر کرده است.

کتاب برادر من برای چه کسانی مناسب است؟

دوستداران ژانر زندگی‌نامه می‌توانند این کتاب را مطالعه کنند.

در بخشی از کتاب برادر من می‌خوانیم

کشتی‌ با کمک نمودارها، قطب‌نما و ستاره‌ها در حالِ پیشروی به‌سمت «پسمتِ» انگلستان بود و برادرم داشت وارد اقیانوس بی‌کران زندگی جدید در کشوری می‌شد که برای‌ او کاملاً ناشاخته‌ بود. به‌جز چند کودک که همراه پدر و مادرشان بودند، محمدعلی کوچک‌ترین مسافر کشتی بود. حضورِ این پسر شانزده‌ساله، آن‌هم بدون همراه و بدون سرپرست، در آن روزهای اوایل دهه‌ی 1890 میلادی؛ یعنی زمانی‌که سفر به انگلیس یک اتّفاق غیرعادی در زندگی یک هندی به شمار می‌رفت، کنجکاوی بسیاری از هم‌سفرانش را برانگیخته بود. بیشترِ مسافران کشتی انگلیسی بودند. یکی از آن‌ها با مهربانی به‌سمت این جوان تنها رفت که ظاهرِ پسربچه‌ای را داشت؛ اما اعتمادبه‌نفس یک فرد خیلی مسن‌تر از سن‌وسالش‌ را از خود نشان می‌داد. مرد انگلیسی از محمدعلی درمورد هدفش از سفر به انگلیس سؤال کرد و اینکه آیا کسی را در آنجا می‌شناسد؟ اقامتش کجا خواهد بود؟ و می‌خواهد در آینده چه‌کاره بشود؟ محمدعلی جوان، آن مرد سال‌خورده‌ی انگلیسی را که مانند پسر خودش با او رفتار می‌کرد، به‌شدّت تحتِ‌تأثیر قرار داد. او هر روز، بیشتر وقتِ خود را با محمدعلی می‌گذارند و اطلاعاتی درباره‌ی لندن به او می‌داد که فکر می‌کرد برای محمدعلی مفید خواهد بود.

در آن زمان تا کشتی‌ از بمبئی به انگلیس برسد، سه هفته طول می‌کشید. در طول مسیر، کشتی در بعضی از بنادر توقّف می‌کرد و مسافرین از این فرصت استفاده کرده و در سواحل، قدم‌زنان از دیدن مناظر طبیعت لذت می‌بردند. هنگامی‌که کشتی در بندر سعید توقّف کرد، پیرمرد انگلیسی به برادرم توصیه کرد مراقب کیفِ پولش که حاوی پول نقد بود، باشد. گفت:

«در بندر سعید حتماً باید مراقب باشی. انگشتان جیب‌بُر‌های اینجا بسیار سریع عمل می‌کنند. ممکن است کیفت را بزنند بی‌اینکه اصلاً متوجّه بشوی.»

فهرست مطالب کتاب

از کاتیاوار تا کراچی
از تاجر تا وکیل
فصل سوم