نظر مهدی حسین زاده برای کتاب بوف کور

من شیفته توصیفات جادویی و وهم آلودش تو این داستانم. خیلی ماهرانه رویا و بیداری رو درهم درآمیحته طوریکه واقعا نمیشه مرزی بین این دوتا قرار داد. تو حین خوندن همش گمان میکنی ک داری به یه جاهایی میرسی و یهو باز میفهمی که دچار وهم شده راوی سردرگم ما. اره راوی سردرگم و مدهوش و شاید مست. این یکی از ویژگی‌های بارز خلق یه اثر فاخر تو این سبکه. روحش شاد