نظر حامد جامه بزرگی برای کتاب وعده‌ی ما ماه اوت

کتاب فقط حدود صد صفحه دارد و قصه‌ی زنی میان سال را روایت می‌کند که هر سال در ماه اوت به دیدار مادرش در قبرستان می‌رود و در این سفرها با ماجراهای عاشقانه و شخصی روبه رو می‌شود. - حس نیمه کاره بودن دارد: وقتی می‌خوانی، متوجه می‌شوی که این اثر کامل نیست. خود مارکز گفته بود باید نابود شود، چون به نظرش ارزش انتشار نداشت. اما فرزندانش تصمیم گرفتند آن را منتشر کنند تا خوانندگانش از آخرین نوشته‌های او محروم نشوند. - لحن آشنا اما کم رمق: اگر قبلاً «صد سال تنهایی» یا «عشق سال‌های وبا» را خوانده باشی، این کتاب خیلی ساده تر و کم جزئیات تر است. خبری از آن دنیای پرشکوه و پرجزئیات مارکز نیست. - ارزش احساسی بیشتر از ادبی: برای یک خواننده‌ی معمولی، جذابیت کتاب بیشتر در این است که آخرین نوشته‌ی مارکز را می‌خواند؛ مثل دیدن آخرین نقاشی نیمه تمام یک هنرمند بزرگ.