نظر Shayan برای کتاب تانگوی ساعت شش

تانگو ساعت شش از اون رمان‌هایی بود که نه فقط خونده میشه، بلکه حس میشه. روایت آروم اما عمیقش، غم پنهانی که توی تک‌تک جمله‌ها جریان داره، و تصویرسازی‌هایی که آدم رو تا ته ذهنش می‌بره… همه‌چیزش یه جور سکوت دردناک و دلنشین داره. انگار نویسنده از دل نبودن‌ها و لحظه‌های نصفه‌نیمه حرف می‌زنه و زخمایی رو نشون می‌ده که هنوز بازن. برای من یکی از متفاوت‌ترین تجربه‌های رمان‌خوانی بود؛ کتابی که بعد از بستن آخرین صفحه‌اش، هنوز یه گوشه‌ی دلت جا می‌مونه.