نظر Ata برای کتاب صوتی فردا

به عنوان کسی که با رمان و داستان و داستان نویسی آشنا هستم، مرتب شگفت زده میشوم که نویسنده هایی مثل موسو. و مک فادن، چطور در کتاب هاشون، آنقدر تفاوت وجود داره، به این معنی که نوشته های اخیر شون گویی که کار دانشجوهاشونه، خیلی مبتدی، متفاوت و.... من این کار گیوم موسو رو ضعیف تر از کارهای قبلیش دیدم، اواسط داستان که رد شد، احساس میکنی، نویسنده عوض شد!!!! و نمیفهمم نویسنده های ایرانی چرا کار خوب بیرون نمیدن، خلاصه این که ادبیات جنایی، پلیسی، (داخل ایران) از نبود نویسنده ی توانا، یا ترجمه ی کارهای قوی، داره رنج میبره ویرایش نظر: در فصل های پایانی، نویسنده، جذابیت را به داستان بازگرداند، ولی، در این داستان، چندین بار سرنوشت افراد و اهمیت آن برای افراد، مورد بی توجهی یا کم توجهی قرار می گیرد، باین معنی که شخصیت پردازی، روندی سینوسی داشته و از نظر من، آزار دهنده است، گویی افراد فراموش می شوند و برای ما بی اهمیت می شوند، شنونده، نبود آن ها در قصه را احساس می کند. از جوانهای عزیز خواهش میکنم، به عرصه ی رمان، خصوصا جنایی، معمایی، پلیسی وارد شوند، در بازار کتاب خلائی بزرگ در این ژانر وجود داره.