معرفی و دانلود کتاب خانه‌ای که ما را بلعید

معرفی کتاب خانه‌ای که ما را بلعید

کتاب خانه‌ای که ما را بلعید، نوشته‌ی سارا پین برو داستانی ترسناک، رازآلود و دلهره‌آور با فضایی تیره و تار است درباره‌ی خانه‌ای قدیمی و مرموز که امیلی و فِرِدی به‌تازگی در آن ساکن شده‌اند. چیزی شیطانی در اتاق سوم پنهان است که آرامش امیلی را برهم می‌زند. هرچه امیلی بیشتر در این خانه‌ی متروکه و ساکت فرو می‌رود، حقیقت مرموز گذشته‌ی آن و روابط پرتنش خودش را بیشتر کشف می‌کند.

درباره‌ی کتاب خانه‌ای که ما را بلعید

امیلی و همسرش، فِرِدی، از لندن به خانه‌ای روستایی به نام لارکین، در قلب دارتمور نقل‌مکان کرده‌اند. امیلی که پس از یک تصادف مرگبار و دلخراش به کما رفته بود، پس از به هوش آمدن، با زخم‌های عمیق جسمی و روحی درگیر است. فردی برای مرهم گذاشتن بر زخم‌های او شروعی تازه را پیشنهاد می‌دهد و او را به خانه‌ای زیبا، آرام و دورافتاده می‌برد؛ اما با گذر زمان، نشانه‌های عجیب، صداهای مبهم و اتفاقاتی خود را نشان می‌دهند که تنها امیلی شاهدشان است. امیلی که گمان می‌کند خانه در تسخیر ارواح است، برای کشف راز واقعی لارکین و آنچه در گذشته در آن خانه رخ داده، بی‌وقفه تلاش می‌کند. اما فردی هیچ چیز عجیبی در آنجا نمی‌بیند.

همان‌طور که خانه اسراری دارد، امیلی و همسرش هم رازهایی در دل خود پنهان کرده‌اند و رابطه‌ی بین آن دو زیر فشار رازها و رفتارهای مشکوک کم‌کم در حال فروپاشی است. این رازها چیست؟ آیا ارواح شیطانی آن خانه را تسخیر کرده‌اند؟ یا همه‌ی این‌ها حاصل پارانویای ذهنی امیلی است؟ سارا پین برو (Sarah Pinborough)، نویسنده‌ی انگلیسی، در کتاب خانه‌ای که ما را بلعید (We Live Here Now) داستانی در ژانر وحشت خلق کرده که شما را تا آخرین صفحه‌ی کتاب درگیر خود می‌سازد.

رمانی ترسناک و گوتیک از نویسنده‌ی معروف ژانر وحشت

سارا پین برو یکی از نویسندگان معروف ژانر هیجان‌انگیز، تریلر و وحشت است که شهرت جهانی‌اش را با کتاب پرفروش و موفق «پشت چشم‌هایش» به دست آورد. او در رمان ترسناک خانه‌ای که ما را بلعید، بار دیگر فضایی تاریک، ترسناک و گوتیک ساخته و با پیچش‌های داستانی جذاب نشان می‌دهد که همچنان توانایی شگفت‌انگیزی در خلق رمان‌های معمایی و خوفناک دارد؛ به طوری که نقدها اغلب این کتاب را وحشت‌آور، معمایی و بسیار درگیرکننده توصیف کرده‌اند.

رمان هیجان‌انگیز خانه‌ای که ما را بلعید، بار دیگر داستانی می‌گوید از خانه‌ای قدیمی، رازهای تاریک، فضای مه‌آلود، تنهایی شخصیت‌ها و حس حضور نیروهای ناشناخته. خانه‌ی لارکین در دل دارتمور با مه خاکستری همیشه‌حاضر، دیوارهای ترک‌خورده، صداهای عجیب و جو سنگین، فضای داستان‌های گوتیک را منعکس می‌کند. همچنین امیلی به عنوان یک راوی غیرقابل اعتماد که سابقه‌ی زخم‌های روحی-روانی دارد، احساس شک و تردید را در خواننده ایجاد می‌کند و حس بی‌اعتمادی را بر ترس و وحشت و هراس می‌افزاید.

فراتر از وحشت در خانه‌ای که ما را بلعید

آثار سارا پین برو نه‌تنها توطئه‌های پیچیده و غافلگیرکننده دارد، بلکه به عمق روان‌شناختی شخصیت‌ها می‌پردازد و خواننده را به تاریک‌ترین زوایای وجود انسانی می‌برد. او در کتاب خانه‌ای که ما را بلعید علاوه‌بر آنکه روایتی مهیج و ترسناک را به تصویر می‌کشد، در روابط انسانی، ترس‌ها و امیدهای شخصیت‌ها کاوش می‌کند و مرزهای اخلاقی را به چالش می‌کشد.

رمان خانه‌ای که ما را بلعید رمانی است پرتعلیق، گوتیک و پر از رمز و راز با فضایی مرموز که خواننده را از همان ابتدا در خود غرق می‌کند. سارا پین برو با مهارت در خلق فضاهای ترسناک و پیچش‌های داستانی، تجربه‌ای هیجان‌انگیز و کم‌نظیر ارائه کرده و داستانی روایت می‌کند که هم درباره‌ی خانه، هم درباره‌ی روابط انسانی و هم درباره‌ی حقیقت‌هایی است که در ورای واقعیت پنهان شده‌اند. انتشارات قصه‌ی باران این کتاب را با ترجمه‌ی پرستو جهان‌بین منتشر کرده و یکی دیگر از رمان‌های ترسناک، مرموز و مهیج سارا پین برو را در اختیار کسانی قرار داده که به داستان‌های تاریک و ترسناک علاقه‌مند هستند.

جوایز و افتخارات کتاب خانه‌ای که ما را بلعید

• پرفروش‌ترین کتاب یو اس ای تودی
• پرفروش‌ترین کتاب نیویورک تایمز
• برنده‌ی جایزه‌ی معتبر گلداسمیت 2025
• بهترین تریلر معمایی و هیجان‌انگیز به انتخاب سردبیران آمازون

نکوداشت‌های کتاب خانه‌ای که ما را بلعید

• فضایی دلنشین، گیرا، غافلگیرکننده و به تاریکی لاستیک‌های خیس... فصل‌های پایانی کتاب، شاهکاری در پیچش‌های داستانی هستند... این داستان تا انتها، درگیرکننده و جسورانه است. (نقد کتاب نیویورک تایمز)
• این رمان، وسوسه‌انگیز، تهدیدآمیز و نوشته‌ای فوق‌العاده در ژانر تریلر از یک نویسنده‌ی حرفه‌ای است. (دیلی میل)
• یک گوتیک مدرن رضایت‌بخش. سارا پین برو هرگز جایگاه خود را از دست نمی‌دهد و بدون افتادن در کلیشه، سوءظن‌ها و پارانویای امیلی را تشدید می‌کند. (واشنگتن پست)

کتاب خانه‌ای که ما را بلعید برای شما مناسب است اگر

• عاشق داستان‌های ترسناک، رمان‌های گوتیک و خانه‌های تسخیرشده هستید.
• از تریلرهای معمایی و روان‌شناختی با پیچش‌های غیرمنتظره لذت می‌برید.
• دوست دارید داستان‌هایی بخوانید که ترس و راز را با روابط انسانی پیچیده ترکیب می‌کنند.

در بخشی از کتاب خانه‌ای که ما را بلعید می‌خوانیم

هوا آن شفافیت کریستالی‌ای را دارد که قبل از بارش برف به خود می‌گیرد و یخ‌زدگی روی دشت‌ها آن‌قدر ضخیم است که گویی همین حالا برف آمده. مِرلی بدون اطلاع قبلی ساعت نُه آمد تا دربارۀ طرح‌های باغ صحبت کند و من هم گوش دادم، سرم را به علامت مثبت تکان دادم و به طرح‌های زیبایی که قرار نیست برایشان پول خرج کنم نگاه کردم و به او گفتم که باید با فِردی مشورت کنم و چند روزی فرصت بدهد تا تصمیم بگیریم. با هم توافق کردیم تا پایان این موج سرما صبر کنیم، بعد کار پر کردن چاه فاضلاب و ساخت مسیرها را شروع کنند. او خوش‌رو و پرحرف بود و هیچ اشاره‌ای به هنرمندان ناپدیدشده یا سالی و جو نکرد، پس حداقل کشیش موضوع لحظۀ روح‌بینی من را به او نگفته است، اما زمان تا رفتن او کُند می‌گذشت، چون من مشتاق بودم برنامۀ خودم را برای امروز شروع کنم: پیدا کردن دفترچه‌ای که فورتونا از آن حرف می‌زد.

بعد از اینکه بالاخره رفت، پیامکی از مارک رسید که پول واریز شده و کاغذبازی‌هایش در راه است و با اینکه موجی از آسودگی؛ و البته درد خفیفی از عذاب وجدان بابت کاری که کرده‌ام؛ به سراغم می‌آید، آن موضوع را در ذهنم جدا کنار می‌گذارم و به طبقۀ دوم می‌روم. یادم می‌آید تنها جایی در خانه که هنوز نگشته‌ام کجاست.

مطمئنم نور پاگرد ناگهان از طبقۀ پایین‌ تیره‌تر شده است، اما آن را نادیده می‌گیرم، مثل حس وحشت خزنده‌ای که با نسیمی سرد دورم می‌پیچد. به درِ اتاق‌خواب نگاه نمی‌کنم و تمرکزم را می‌گذارم روی جعبۀ مشبکی که تا حالا ناخواسته تصور می‌کردم درپوش یک رادیاتور قدیمی‌ است، با اینکه چند قدم آن‌طرف‌تر در امتداد دیوار یک رادیاتور وجود دارد.

آرام روی زانو می‌نشینم؛ تک‌تک مفاصل خشک و سفت‌شده‌ام اعتراض می‌کنند و بعد از لحظه‌ای، گیرۀ کوچکی در امتداد سمت چپ آن پیدا می‌کنم. درپوش جلویی با صدایی آرام باز می‌شود و من با نور چراغ‌قوۀ گوشی‌ام داخلش سرک می‌کشم.

فضای خالی حدود یک متر و نیم عمق و عرض دارد؛ نمی‌توانم در آن بایستم، ولی یک کودک کوچک می‌توانسته. حالا می‌فهمم چرا خانم تاکر از اینجا برای خودش پناهگاه درست کرده بود.