معرفی و دانلود کتاب تاملی درباره‌ قیامت جسمانی: بسط مسیحیت بین یونانیان

معرفی کتاب تاملی درباره‌ قیامت جسمانی: بسط مسیحیت بین یونانیان

چگونه آیینی که از دل انتظارات یهودی زاده شد، توانست در مدت کوتاهی در فرهنگی ریشه‌دار، چندخدایی و یونانی‌مآب نفوذ کند؟ کتاب تاملی درباره‌ قیامت جسمانی نوشته‌ی هومن قاسمی با تمرکز بر معاد، به این پرسش بنیادین می‌پردازد و نشان می‌دهد این باور چه نقشی در جذب یونانیان به مسیحیت داشته است.

درباره‌ی کتاب تاملی درباره قیامت جسمانی

کتاب تاملی درباره قیامت جسمانی پژوهشی است تاریخی - تحلیلی که به جای روایت خطی و ساده از گسترش مسیحیت، بر یک گره مفهومی حساس دست می‌گذارد: آموزه‌ی قیامت جسمانی. هومن قاسمی نشان می‌دهد که برخلاف تصور رایج، موفقیت مسیحیت در جهان یونانی‌زبان نه صرفاً به سبب پیام‌های اخلاقی یا معنوی، بلکه به واسطه‌ی تأکید ویژه‌اش بر «بدن» و سرنوشت جسمانی انسان رقم خورده است. این اثر تلاش می‌کند نسبت میان باورهای یونانی درباره‌ی مرگ، تباهی بدن و بقای فردی را با آموزه مسیحی رستاخیز جسمانی بازخوانی کند.

نویسنده در آغاز، زمینه‌ی تاریخی بسط مسیحیت را ترسیم می‌کند؛ دورانی که مسیحیت به‌طور هم‌زمان در دو محیط یهودی و یونانی رشد می‌یافت. اگر پیوند مسیحیت با یهودیت از منظر تاریخی بدیهی به نظر می‌رسد، پرسش اصلی کتاب دقیقاً از همین‌جا آغاز می‌شود: چه چیزی در مسیحیت برای یونانیانِ غیریهودی جذاب بود؟ هومن قاسمی با فاصله گرفتن از تبیین‌های رایجِ فلسفه‌محور، توجه را از نظام‌های انتزاعی افلاطونی به فرهنگ عامه، اسطوره‌ها و ادبیات یونانی معطوف می‌کند.

بدن، هویت و تجربه‌ی مرگ در فرهنگ یونانی

یکی از محورهای اساسی کتاب تاملی درباره قیامت جسمانی، نقد این پیش‌فرض است که یونانیان ذاتاً با جسم و ماده سر ستیز داشته‌اند. نویسنده با رجوع به متون کهن یونانی، از هومر تا تراژدی‌نویسان، نشان می‌دهد که بدن در فرهنگ یونانی عین هویت فردی بوده است. اندوه عمیق یونانیان از تباهی جسد، خورده شدن بدن یا نابودی فیزیکی، بستری روانی و فرهنگی فراهم می‌کرد که در آن وعده‌ی مسیحیِ احیای همین بدن دنیوی می‌توانست پاسخی امیدبخش باشد.

در ادامه، کتاب به بررسی منازعات درون‌مسیحی می‌پردازد؛ اختلاف‌نظرهایی جدی درباره‌ی نسبت روح و جسم، ماهیت آخرت و معنای رستاخیز. قاسمی نشان می‌دهد که برخلاف برخی جریان‌های عرفانی که به معاد گرایشی صرفاً روحانی داشتند، جریان غالب مسیحیت اولیه به‌تدریج بر قیامت جسمانی تأکید کرد و آن را به یکی از ارکان ایمان صحیح بدل ساخت و این انتخاب الهیاتی، در پیوند مستقیم با مخاطبان یونانی‌مآب و افق انتظارات آنان شکل گرفت.

یکی از نقاط قوت کتاب، تمایزگذاری دقیق میان فلسفه‌ی یونانی و فرهنگ دینی و اسطوره‌ای توده‌ی مردم است. نویسنده نشان می‌دهد که اثرگذاری یونانیت بر مسیحیت را می‌توان در لایه‌هایی فراتر از مباحث فلسفی پی گرفت؛ در سنت‌های فرهنگی، شعر، اسطوره و دیانت عامه‌ای که تجربه‌ی مرگ و فقدان را صورت‌بندی می‌کردند. در این بستر، آموزه‌ی قیامت جسمانی به‌عنوان پاسخی معنادار به تجربه‌ی زیسته‌ی یونانیان از مرگ و فقدان انسان فهم می‌شود.

در مجموع، تاملی درباره قیامت جسمانی کتابی است دقیق، مسئله‌محور و جدی که به‌جای تکرار روایت‌های تثبیت‌شده، یک گره مفهومی اساسی را باز می‌کند. این اثر از نشر فراهم برای خوانندگانی که به تاریخ ادیان، الهیات مسیحی و نسبت دین با بدن و فرهنگ علاقه‌مندند، منبعی قابل اتکا و چالش‌برانگیز به شمار می‌آید.

کتاب تاملی درباره قیامت جسمانی برای شما مناسب است اگر

• پژوهشگر یا دانشجوی تاریخ مسیحیت، الهیات مسیحی یا مطالعات ادیان هستید.
• به دنبال تحلیل دقیق و مستند از بسط مسیحیت در جوامع یونانی‌زبان می‌گردید.
• می‌خواهید بدانید قیامت جسمانی چه نقشی در پذیرش مسیحیت میان یونانیان داشته است.
• به بررسی نسبت دین، بدن و فرهنگ عامه علاقه‌مندید.

در بخشی از کتاب تاملی درباره‌ قیامت جسمانی: بسط مسیحیت بین یونانیان می‌خوانیم

به عبارت دیگر، چگونه دیانت مسیحی که طی دست کم چهار سده مراوده با پادشاهی ساسانی از طریق کلیساهای شرق رود فرات ناتوان از نفوذ قطعی در دیانت ثنوی‌مشرب مزدیسنا ماند، دیانت غیرتوحیدی یونانی را به زانو درآورد؟

تا پیش از آغاز امواج سهمگین نقادی متون و نصوص مقدّسه، و همچنین انفجار علوم باستان‌شناسی، زبان‌شناسی و انسان‌شناسی، نه‌تنها مسیحیت فقط به‌مثابه تحولی درون یهودیت در نظر گرفته می‌شد، بلکه یهودیت نیز جز همان «تاریخ» مفروض بسط عقاید «توحیدی»ی بنی‌اسرائیل نبود. بازیافته شدن و از اعماق فراموشی برون آمدن تمدن‌های کهن نه‌تنها تصوّرات موجود از «تاریخ‌تمدن» را دگرگون کرده‌اند، بلکه تاریخ‌نویسی دیانت و سیاست را وارد دوران جدیدی ساخته‌اند. بازشناختن پان‌ثنن‌های بین‌النهرینی، یونانی، سوری و مصری، و مشاهده ادوار استحالات تاریخی دیانت و سیاست در قریب به چهار هزاره تحولات تمدنی، پرسش‌های بسیاری را در برابر دانش‌پژوهان حوزه‌های مختلف علمی قرار داده‌اند که بازاندیشی مشکلات تاریخ، تاریخ‌نویسی و فلسفه تاریخ را ضروری می‌سازند. امروزه جز با بی‌خبری از این اکتشافات و دستاوردها، دیگر نمی‌توان بر سندان «تاریخ»های موسوم به «سنتی» کوفت. عصر ما در دهه‌های ابتدایی بیست و یکمین قرن میلادی، به همان اندازه که عصری است «جاهلی»، عصر مواجهه با پرسش‌هایی بنیادی و حتی بنیادبرانداز، مبهم اما سرسخت، طاقت‌فرسا و گاه جان‌سوز و شاید به‌تعویق‌افتاده و هرگز پرسیده نشده نیز هست. آن چه روزگاری یا «واقعیت گذشته» بود، یا متعلق به اصول عقاید مذاهب حقه، و یا متعلق به آنچه «اسطوره‌ای» دانسته می‌شد، اینک نه فقط بخشی از تاریخ‌تمدن یا اگر بتوان گفت، پدیدارشناسی روح است بلکه «پدیدار» ی است مرتبط به بسط و نمو تاریخی دیانت و سیاست از سرآغازهایش.