نقد، بررسی و نظرات کتاب میخواهم بمیرم ولی هوس دوکبوکی کردهام - بک سهی
4.4
38 رای
مرتبسازی: پیشفرض
Yasaman
۱۴۰۴/۰۸/۲۴
00
با خواندن این کتاب شاید افسردگیو بفهمیم که افسردگی همیشه به معنای فروپاشی کامل نیست گاهی یک میل ساده به خوردن غذا (مثل دوکبوکی) نشان میدهد که امید هنوز هست. سبک نوشتاری بک سه هی ساده دلسوزانه و بسیار قابل لمس است طوری که آدم حس میکند دارد با یک دوست آسیب دیده حرف میزند نه با یک نویسنده دور. البته که من بیشتر تصورمیکردم دارم راجب خودم با روانشناس صحبت میکنم کاملا درکش کردم چون زندگیش میکنم کتاب برای کسانی که با اضطراب، افسردگی یا احساس گم شدگی دست وپنجه نرم میکنند مناسبه چون نشون میده درد تنهایی فقط برای خودِ ما نیست خیلیها احساس مشابه دارند. اگر دنبال کتابی هستی که هم درد را به طور روراست بیان کند و هم کمی امید و راه برای خود درمانی به تو بده این کتاب واقعا گزینه خوبیه ممنونم از کتابراه بابت کتابهای خوبی که دراختیارمون گذاشته
اصلا فکرشو نمیکردم انقد خوب باشه. به اندازه چندین جلسه تراپی برام حرف داشت. انقد که نکته هاشو یادداشت کردم تا بتونم بیشتر راجبش فکر کنم. خیلی جاها شخصیت خودم بود و سوالاتی که داشتم رو جواب داد یا باعث شد بیشتر بهشون فکر کنم و خودمو بیشتر بشناسم. جالب اینجاست که با روزهای افسردگیم همزمان شد و کاملا کاراکتر اصلی رو درک میکردم.
کتاب روانشناسی و درباره فردی است که افسرده شده و به روانپزشک مراجعه میکند و مکالمات بین خودش و روانپزشک رو به صورت کتاب در آورده است. به نظرم کتاب میتونست خیلی بهتر باشه. و علت نام این کتاب هم این است که این فرد به هنگام خستگی و وقتی که خیلی ناامید میشده دوکبوکی میخورده. در کل این کتاب ارزش یکبار خوندن رو داره. پیشنهاد میکنم.
از روی جلد و اسم کتاب اصلا نمیشود قضاوت کرد، این کتاب برای خودشناسی کمک کننده است و فضای اتاق درمان را به خوبی توصیف کرده، به طوری که مشکلات میتواند مشکل خود آدم و پاسخهای درمانگر کتاب هم راهگشا و کمک کننده باشد، در واقع این کتاب یک اتاق درمان مکتوب هست برای کسی که بخواند و تغییر را بخواهد.
