معرفی و دانلود کتاب ریورس

معرفی کتاب ریورس

کتاب ریورس، داستانی عاشقانه از ایثار شریفی است. او با نثری روان و جذاب، خواننده را در این اثر به عمق احساسات شخصیت‌های قصه می‌برد. داستان کتاب ریورس، ماجراهای پسری عاشق‌پیشه را در بر گرفته که در کنار تحصیل در دانشگاه، عشقی آتشین در سینه دارد و با ماجراهای پیش‌بینی نشده‌ای روبه‌رو می‌شود.

درباره‌ی کتاب ریورس

کتاب ریورس، داستانی عاشقانه را پیش روی خواننده قرار می‌دهد. ایثار شریفی، نویسنده‌ی کتاب، با تاکید بر جنبه‌های روان‌شناختی و عاطفی، مخاطب را در این اثر با تجربه‌ای ملموس از کشمکش‌های درونی شخصیت‌های داستان، همراه می‌کند. انتخاب نام ریورس برای اسم کتاب، مفهومی استعاری دارد. منظور از ریورس، زمان بیهوشی در بیمارستان است که عملِ بیمار تمام شده و مریض باید به حالت عادی برگردد. این استعاره برای خواننده به معنای سفر شخصیت اصلی از یک دوره‌ی درد و بی‌حسی عاطفی به سوی بیداری، بهبود و بازگشت به زندگی است.

رمان عاشقانه‌ی ریورس با نگرانی‌های شخصیت اول داستان که پسری پشت کنکوری است، آغاز می‌شود. شخصیت اول داستان، شب قبل از اعلام نتیجه‌های کنکور را با نگرانی به صبح می‌رساند. از بخت خوش، شخصیت اول داستان در کنکور قبول می‌شود و راه دانشگاهی در بهبهان را در پیش می‌گیرد. غافل از اینکه در این دانشگاه، در کنار تحصیل، اتفاق‌های بسیار غیرمنتظره‌ای در انتظار وی است.

در ادامه‌ی کتاب ریورس، شخصیت اول داستان در دانشگاه، با دختری زیبارو آشنا می‌شود. به دنبال این آشنایی، شخصیت اول داستان به این دختر نَرد عشق می‌بازد. پس از این عشق سوزان، اتفاق‌های غیرمنتظره‌ای سر راه شخصیت‌های داستان قرار می‌گیرد و...

کتاب ریورس را انتشارات آذرفر، چاپ و روانه‌ی بازار کرده است.

کتاب ریورس برای شما مناسب است اگر

• به ادبیات داستانی معاصر ایران و رمان‌هایی با درون‌مایه‌ی عاشقانه علاقه‌مندید.
• از کتاب‌هایی با روایت اول‌شخص و شخصیت‌پردازی عمیق لذت می‌برید.
• به داستان‌هایی با موضوع عشق، دلتنگی و جستجو برای بازگشت به زندگی علاقه‌مندید.
• به دنبال رمانی هستید که با استفاده از استعاره‌های روان‌شناختی، تجربه‌ای متفاوت از یک داستان عاشقانه ارائه دهد.

در بخشی از کتاب ریورس می‌خوانیم

انتخاب واحد مهرماه و ترم پنج که رسید، از قبل قابل پیش‌بینی بود نیمی از درس‌ها رو با باران هم کلاس نباشم. این درس افتادن‌های ترم سه و چهار کار خودش رو کرده بود و من به شدت ناراحت و عصبی بودم. باران تماس گرفت و سعی کرد دلداری‌م بده ولی فایده‌ای نداشت. خودش هم توی دلش غمگین بود از این موضوع و مگه می‌شد هرشب بهش فکر نکنه؟ اما اتفاقی که افتاده بود و کاری از دست جفت‌مون بر نمی‌اومد.

اولین روز، بعد از کلاس‌های صبح، گوشه‌ای از فضای سبز دانشگاه، روی نیمکت‌ها نشستیم و عقل‌هامون رو روی هم گذاشتیم تا این مشکل رو مدیریت کنیم. کلاس‌های همدیگه رو مرور کردیم و سعی کردیم ساعاتی رو که می‌شد هم زمان دانشگاه باشیم، اختصاص بدیم به با هم بودن‌مون و همین‌طور هفته‌ای یک بار رو برای شام در فست‌فود مورد علاقه‌ی باران. طرح‌هامون بیشتر از این که خوشحال‌مون کنه، رنگ و بوی ناامیدی می‌داد ولی هیچ کدوم به روی هم نمی‌آوردیم. شاید هم دنبال کورسویی بودیم در دل تاریکی.

دو سه هفته‌ی اول خوب بود و همیشه طبق برنامه‌ریزی‌مون پیش می‌رفتیم و به جِد برای هم وقت می‌ذاشتیم. خیلی وقت‌ها با وجود خستگی، باز هم برنامه‌هامون سرجاش بود. ولی هرچه به امتحانات پایان ترم نزدیک‌تر می‌شدیم، کم کم فاصله‌ها بیشتر شد و قرارها یکی درمیون شد.

آذر، ماه بدی بود. پر از دعوا، قهر، دروغ، بهونه و.... . باران به شدت عوض شده بود یا شاید این من بودم که اون رو از خودم دور کردم. با درس‌هایی که افتادم و بهونه‌هام برای مغازه و... اون رو از خودم دور و دور‌تر کردم. نمی‌دونم. هرچی بود این جر و بحث‌ها من رو عصبی‌تر و کم طاقت‌تر کرده بود و داشتم دیوونه می‌شدم. و این هیستریک شدن من و واکنش‌های مداومم به کنسلی‌های باران، اون رو در موضع تهاجمی قرار می‌داد و عصبی می‌کرد. ولی این رو می‌دونم که توی اون ماه‌ها هر کاری کردم تا رابطه‌مون مثل سال اول بشه.