نقد، بررسی و نظرات کتاب جعبه دکمه‌ای گوئندی - ریچارد چیزمار

من به عنوان یک سرسپرده و طرفدار پر و پاقرص استیون کینگ و عاشق آثارش، میتونم بگم همیشه از نوآوری‌های آثارش لذت بردم و نهایت زیبایی رو در تک تک آثارش دیدم، شاید این اثر در مقایسه با «موسسه» یا «آقای مرسدس» یا «بعدا» خیلی کوتاه تر و بالطبع موضوعات و شخصیت‌های کمتری رو در برگرفته باشه، اما در کل قلم ایشون جادویی هست و من خودم چند وقته مسحور ایشون هستم و پیشنهاد میکنم اگر به ژانر وحشت، علمی تخیلی، فانتزی، ماورالطبیعه، و ….. علاقه دارید به نظرم حتما سراغ نوشته‌های ایشون برید و کلی مشعوف بشید، ترسناک هاش ترسناک ترینند، علمی تخیلی هاش واقعا از مغز عجیبش تراوش کردن و … (حدود ۲۰۰ رمان و داستان و..) من که عاشق ژانر جنایی و وحشت هستم تازه یکساله فهمیدم ایشون پدر ژانر وحشت هستند و جنایی رو هم عالی پیش میبرند خلاصه هر چه بگویم تا خودتان سراغ شان نروید و محظوظ نشید بیفایده است.

کتابش خیلی مسخرس و تقریبا اتفاق خاصی هم توش نمیفته من تو هر قسمت منتظر یه اتفاق جالب و هیجان انگیز بودم ولی این کتاب خیلی عادی پیش رفت آخرشم من به جز دکمه‌ی قرمز و اون اهرم‌ها به طور جدی نفهمیدم بقیشون چی کار میکنن و اصلا برام جذابیتی نداشت
حیف وقتم و حیف پولم واقعا

داستانی کوتاه اما عمیقاً اضطراب آور که با یک انتخاب ساده، مفهوم مسئولیت اخلاقی را به چالش می کشد. استیون کینگ ترس را نه از هیولا، بلکه از تصمیم انسان بیرون می کشد. اثری جمع وجور که تا مدت ها ذهن خواننده را درگیر «اگر من بودم چه می کردم؟» نگه می دارد

بچه‌های طفلکی ایران همشون یه جعبه دگمه لازم دارند

خسته کننده بود داستانش اتفاق هیجان انگیزی نداره و یکسان پیش میره

یک داستان خوب که واقعا آدم رو وادار به فکر کردن میکنه