نقد، بررسی و نظرات کتاب نام من لوسی بارتون است - الیزابت استروت

خیلی خسته کننده و شعاری بود. در این حد که یه سری پاراگراف هاش رو رد میکردم و نمیخوندم. شخصیت اصلی اصلا ثبات شخصیت نداره یا خوب شخصیت پردازی نشده، شخصیت مادر هم همین طور اصلا معلوم نیست ارتباط دقیقشون چیه از هم بدشون میاد؟ عاشق همن؟ اصلا هدف نویسنده از نوشتن این داستان چیه؟ معلوم نمیشه! یه جا خودش میگه هدف من زندگی زناشوییم نیست ولی نمیگه هدف چیه یعنی هدف ارتباطش با مادرشه؟ پس چرا درباره‌ی دوست هاش، ایدز و یا معلم نویسندگی‌اش اینقدر لفاظی میکنه ولی شخصیت مادرش رو باز نمیکنه؟ احساسات مادرش رو درست توضیح نمیده و اصلا ما رو با مادرش آشنا نمیکنه! فقط میگه تو کامیون حبسم کردن ولی نمیگه چرا و حتی درباره‌اش با مادرش حرفم نمیزنه!
نمیدونم والا. من که اصلا راضی نبودم. شاید اثرات سانسوره. شایدم کلا همینی بوده که هست دیگه.

به نظر منم کتاب جالبیه. اینکه بیماری باعث شد امادر و دختری چند روز اجبارا کنار هم باشن و گذشتشون، تصمیماتشون و نتایج رو با هم نقد کنن

کتاب خوبیه پیشنهاد میکنم بخونیدش جلد دوم این کتاب هم " همه چیز ممکن است " هستش که در واقع شرح زندگی خانواده لوسی بارتون و دوران کودکیشه 😌

من واقعا سبک نگارش کتابو نپسندیدم. شاید دوستانی باشن که بنظرشون خوب باشه

فوق العاده داستان جذاب و اموزنده‌ای داره مثل یک فیلم درام بی نظیر

از نظر من یه سرگذشت ساده بود وخیلی قوی ننوشته بود