نقد، بررسی و نظرات کتاب روانی - رابرت بلاک

کتاب خوبی بود ولی به نظر من خیلی کشش بدای خواننده ایجاد نمیکرد. فیلمی که الفرد هیچکاک ساخته بود از روی همین کتاب با در نظر گرفتن شرایط فیلم برداری در ان زمان خیلی بهتر از کتاب ساخته شده بود، رابرت بلاک در کتاب روانی دقیقابه شرایط انسانی که دچار گسستگی شخصیت شده و خود را دو موجود جداگانه میپندارد میپردازد. قسمت جالب داستان این است خواننده در فکر روانی بودن شخصیت اصلی نیست و جالب است که انسانهای دچار مشکلات روانی میتوانند بسیار سالم تلقی شوند به گونه ای که در مورد انها نمیتوان مشکلات روحی و روانی را تشخیص داد. مسلما نویسنده در مورد چنین مشکلات روحی و روانی بررسی های دقیقی انجام داده و توانسته شخصیت مورد نظر خود را در کتاب پرورش دهد. کتاب بسیار ساده و روان نوشته و ترجمه شده بود. ممنون از کتابراه.

اونقدی که ازش تعریف شده خوب نیس، اصلا بنظرم ژانر وحشت نیست، یه جنایی معمولیه تقریبا صرفا چون بیماری روانی رو قاطیش کرده میگن ژانر وحشته. انتظار خیلی بیشتری داشتم بخاطر اسمشم که شده نیاز بود قوی تر باشه، ولی خب شخصیت نورمن و بیماریش جای بحث داره و جالب بود. بقیش معمولی تر از معمولی بود
❌صفحات اخر یه عکس ترسناک داره، اگه تو شب میخونید حواستون باشه❌

دلیل محبوبیت بالای مجموعه رمان‌های ترسناک، حس ترس و دلهرۀ کم‌ نظیری است که این کتاب‌ها برای خواننده پدید می‌آورد. مخاطبینِ بهترین کتاب‌های ترسناک، در پی تجربه‌ کردن هیجانی جذاب هستند که با کمتر فعالیت دیگری می‌توان به آن دست پیدا کرد. اگر می‌خواهید ترس و هیجان واقعی را تجربه کنید، این کتاب برای شما مناسب است

فیلم روانی هیچکاک را سالها پیش دیده بودم بمراتب مجذوب کننده در خلق هراس بمراتب موفق تر بود. هر چند انتظار و دریافتی که از نسخه سینمائی یک رمان بدست میآید بواقع نمیتواند درحد وسعت امکانات و توان نشان دادن تفکرات نویسند ومتن کتاب باشد ولی در این اثر مورد بحث شخصاً انطور که از فیلم لذت بردم ازکتاب نه.

اول که میخواستم این داستان رو بخونم خیلی هیجان داشتم اولین قتل انجتم شده خیلی خوب و اثر گذار تعریف شده بود ولی از اونجای داستان به بعد دیگه چنگی به دل نزد. کتاب در مورد قتلهای قبل از ماری چیزی نگفته بود درحالی که گفته بود قاتل سریالی. کلا کتاب بدی نیست ولی برای من جذابیت زیادی نداشت.

داستان کلاسیک جنایی که در حد متوسطی بود و بر عکس تبلیغاتش اصلا این کتاب رو نمیشه در ژانر وحشت حساب کرد داستان در مورد یک مرد روانی که صاحب یک متلی هست و مرتکب دو قتل میشه داستان این جذابیت و کشش رو داره که خواننده رو تا به آخر دنبال خودش بکشونه نقطه قوت داستان در این بود که حاشیه پردازی اضافه نداشت و در آخر خواننده رو غافلگیر میکنه

خطر اسپویل تقریبا از همان اول کتاب مشخص بود که شخصیت اول دچار بیماری چند شخصیتی بوده و بنابراین واضح بود که مادر زنده نیست و این جسد اوست که توسط پسر نگهداری می‌شود. در کل به دلیل بعد روانشناسی کتاب، خواندن آن خالی از لطف نبود اما غافلگیری خاصی هم در آن دیده نمیشد.

رمان جالب و واقعی بود و در مورد جنون جوانی و آسیب‌هایی که در کودکی باعث مشکلات زیادی در بزرگسالی میشه پرداخته بود همینطور که باعث خشم و ترس در خواننده میشد اما در اخر حس دلسوزی خواننده رو برانگیخته میکنه امیدوارم همه کودکی خوبی پشت سر بزارن و فقط این مطالب رو در کتابها بخونیم

کتاب جالب توجهی بود که نشون میداد سختگیریهای بیجا و افراطی پدر یا مادر چه به روز فرزندان آن‌ها میاره و اگر کسی در فرزندش رفتار نامعقول دید بهتره تا کوچک هستن‌ اونها رو معالجه کنن فیلمش روهم دیده بودم و تشکر از کتابراه که فرصت خوندن کتابش رو فراهم کرد

با تشکر از نویسنده عزیز و کتابراه.. داستان جنایی و ترسناکی بود. اگر میخواهید ترس و دلهره رو تجربه کنید این کتاب رو پیشنهاد میکنم. اضافه گویی نداره به حاشیه نمیره. یک هتل با صاحب روانی‌ که اتفاقات وحشتناکی در خود داره.

واقعا هیجان خاصی توش نداره و تعداد کاراکتر‌ها کمه و اینکه از اول داستان برای خواننده مشخصه دیگه هیجانش از دست میره
در کل واقعا دوستش نداشتم
از وقتی کتابای فریدا مک فادن رو خوندم بقیه کتابا برام خیلی سطحی شدن
بنظر من چندان ارزش خوندن نداره

اواسط کتاب برام پایانش قابل حدس بود چرا که یه پیرزن توانایی جسمی انجام دادن این قتل هارو نداشت و اینکه فیلم‌هایی شبیه این داستان دیده بودم اما در کل خوندنش خالی از لطف نیست و داستان افت نداشت و خوب پایانشم دوست داشتم... در کل خوب بود

فیلمی که از اقتباس از این کتاب رو دیدم بسیار ضعیف تر از اصل داستان بود. واقعیت هارو که نیازه مثل پازل بچینی کنار هم تو فیلم کم داشت. و این که بسیار جالب نشون میده فرد مبتلا به چند شخصیتی یا سوویچ شخصیت از پسر به مادر

زندگی در ذهن یک کاراکتر چند شخصیتی رو بخوبی نشون داد. اگر با پرونده ادوارد گین آشنا باشید بیشتر میتونید با نورمن بیتس و مشکل مامی ایشوز و اختلالات روانیش ارتباط بگیرید.

من از این سبک داستان سرایی که سوم شخص با عجله و بدون نکته سنجی همه ماجرا رو تعریف میکن خوشم نمیاد و در ضمن توضیحات خود کتابراه داستان رو اسپیول کرده بود

برای من که خیلی به داستان‌های جنایی علاقه دارم و میخونم کتاب‌های این سبکی رو زیاد چیز متفاوتی نبود اما خب نمیشد بگی که بد بود در کل متوسط بود ممنون

کتاب بسیار مجذوب کننده‌ای بود که نشون میداد عدم توجه والدینت به فرزندان چقدر میتونه عواقب بدی داشته باشه

از این کتاب سریالی هم درست شده علاوه بر فیلم، کتاب جذابی بود
از نظر من ترسناک نبود و صرفا یک داستان جنایی بود

خیلی قشنگ هست نثر روانی داره هیجان انگیزه با این که فیلمش رو ندیدم می‌تونم بگم هزار برابر خوندنش لذت بخشه

بد نیست ولی زیاد جذبش نمیشی انگار دوستداری کتاب و با فاصله بخونی تا بتونی هضمش کنی

با اینکه فیلمش را دیده بودم دلم می‌خواست کتابش را هم بخوانم واقعا عالی بود سپاس فراوان

به نظرم دایتانس خیلی کلاسیک و تکراری بود از اول من حدس زدم داستان از چی قرار هست

خیلی خوب بود پایان قشنگی داشت با اینک قابل حدس بود ولی بازم قلم نویسنده ملموس ترش کرده بود

عالیتر از این نمیشد توصیف کرد یه کاراکتر چند شخصیتی رو، فیلمشو دیده بودم ترجیح دادم کتابشم بخونم.

کتاب جذابی بود. و خیلی خوب ترجمه شده بود. خیلی خوب میشد فضارو تجسم کرد

تا نصف کتاب کسل کننده بود، ولی بعدش غیر منتظره، در کل بد نبود

برایم با وجود مضمونی تکراری جالب و گاها هیجان انگیز بود

آخرش و اگه بخونی دود از سرت بلند می شه

اوایلش یکم کسل کننده بود ولی پایان بندی خوبی داشت

کتاب بسیار سطحی و پرداختن به جزئیات تا حدودی حوصله سربر

عالی خیلی بهتر از فیلم هیچکاک عالیه

کتاب جالبی بود از خوندنش لذت بردم

پایان غیر منتظره‌ای داشت.

کتاب قوی و خوبی بود