نقد، بررسی و نظرات کتاب آناتومی افسردگی - محمد طلوعی

اثر متفکرانۀ دیگری از یک نویسندهٔ ایرانیِ فوق العاده، که بار دیگر عمق باورها و تفکرات انسانی را در برمی گیرد. همان قدر باورپذیر و ساده است که عجیب و حیرت انگیز. سه قصهٔ کوتاه در دل یک داستان؛ بازآفرینی خرده فلسفه‌های بومی ولی حقیقی؛ به گونه‌ای که هم با خرده فرهنگ‌ها بازی می‌کند و هم از آن‌ها استفاده می‌برد. قلم نویسنده دقیق و فوق العاده است. تم و تصویرسازی‌های آن، بدون هیچ موسیقی متن، اغواکننده است. به مانند نسل نو فرانسه، به گونه‌ای الهام بخش و ماورایی، مسائل عادی را در عوضِ یک یقینِ بی معنا، در مِهی از معنویت غرق می‌کند. برای مثال مرگ، لحظۀ مرگ و بعد آن؛ یا حتی شنیدن و دیدن، بوییدن و فکر کردن؛ دیدن پشتِ در بسته، پیش از آنکه در باز شود. و این همان حدس زدن است. چشم هایت را می‌بندی و پشت در را تصور می‌کنی... وقتی این حدس درست از آب درآید (!) می‌شود ماورایی، مجیک! یا حتی درک متفاوت یک بو نسبت به دیگران، حس متفاوت تو از یک قطعه موسیقی؛ همگی ماورایی ست. به عقیدۀ من، جناب "طلوعی" ماهرانه این گونه مسائل عادی را با دید و افقی جدید بازآفرینی می‌کند. و حالا این فضاسازی، زایشگاهِ مسائل جدید و عجیب داستان می‌شود. (شاید یادآور سری فیلم "سه رنگ" از کیشلوفسکی) در نهایت، این اثر ارزشمند را به همه، بخصوص فارسی زبانان، پیشنهاد می‌کنم.