نقد، بررسی و نظرات کتاب ارمیا - رضا امیرخانی

در چند فصل اول کتاب بسیار روان و جالب توجه بود، ازین جهت که از یک جمله یا یک تصویر یک خاطره تداعی میشد و در همان بین خاطره تعریف میشد برام جالب بود، ولی در مورد مصطفی و بعدهای شخصیتی مصطفی خیلی کم نوشته شده بود، و به نوعی اصلا چیزی خاصی نبود تا ما رو هم به عنوان خواننده مجذوب مصطفی کنه، تا با ارمیا همذات پنداری کنم در مورد شهادت مصطفی. و این که به نظرم در مورد جوانانی که از جبهه برگشته بودن‌ی مقدار غلو شده بود. اون فقط ۵ یا ۶ ماه رو تو جبهه گذرونده بود و وقتی برگشته بود‌ی آدم دیگه شده بود و به نظرم کمی غیرواقع بود، برای جوانانی که خودشون و آماده شهادت یا اسارت و جانبازی کرده بودن، و در جایی هم نویسنده به زنان بی احترامی کرد

در مورد مصطفی خیلی کم روایت شده چه بعدی از شخصیتش اینقدر روی ارمیا تاثیر گذاشت که اینطور دگرگون شد. ارمیا میتونست یک وضعیت متعادلتری بگیره و درک کنه ماموریتش الان بعد جنگ تغییر کرده، شخصیت ارمیا بهیچ وجه نشون دهنده عارف گم شده نیست. اصلا چرا باید حتما بمیره که آخر کار زیر دست و پا له بشه با این مرگ چه چیزی از بار امانت انسانیتش را انجام داد. من بقیه اثارشون را بیشتر دوست داشتم

کتاب جالبیه پیشنهاد میکنم اگر به دفاع مقدس علاقه دارین بخونین

اونچیزی که از جنگ میخواستم نبود همشم نخوندم