نقد، بررسی و نظرات کتاب مهمان: همزادی از قلمروی ناشناخته - مری داونینگ هان

می تونست رمان فوق العاده‌ای بشه اگه سوم شخص نوشته می‌شد.
مخاطب این رمان گروه سنی ۱۵ سال به پایینه و برای این گروه سنی عالیه.
داستان گاهی آبکی، بی منطق و سرسری پیش می‌ره. دیالوگ‌ها سطحی هستش.
مولی شخصیت اصلی داستان خیلی گیج می‌زنه و دیر متوجهه اتفاقات اطرافش می‌شه. در عین لجباز بودن اکثر مواقع خیلی زود راضی می‌شه. و به قولی راحت گول می‌خوره. حتی نقش‌های منفی داستان هم زود راضی و بیخال موضوع اصلی یعنی مولی می‌شن. با وجود تمام قدرت و وحشت اندازی که دارن نمی‌تونن جلوی یه دختربچه رو بگیرن.
اگه نویسند داستان رو گسترش و شخصیت‌ها رو بیشتر می‌کرد خیلی خوب می‌شد.
بیشتر بخش‌های داستان قابل پیش بینی هست اما تخیل‌های خوبی در اون جا داده شده.
نویسنده کتاب از کمبود محبت، کمبود تعریف و عدم پشتیبانی خانواده رنج می‌بره.
در دوران کودکی مرتکب اشتباهاتی از سر ناآگاهی شده و از این که کسی در اون دوران راهنماییش نکرده حسرت می‌خوره.
نماد‌های رواناسی زیادی هم توی داستان وجود داره که نشون دهنده خواست نویسنده یا کلا خواست آدم هاست.
مثلا شنل نامرئی کننده نشون دهنده پنهان کاریه. خیلی از آدم‌ها دوست دارن بدون دیده شدن. کارهایی رو که دوست دارن انجام بدن.
گردنبند نقره ای؛ نماد محافظت. آدم‌ها دوس دارن قدرتی رو داشته باشن که در مواقع ضروری بتونه ازشون محافظت کنه. مثلا پول می‌تونه نقش گردنبند رو در زندگی آدم داشته باشه.

من با تعریفات زیادی که تو کامنت‌ها شده بود این کتاب رو گرفتم در نهایت اونقدر جذبم نکرد. موضوع کتاب جالب بود ولی پرداختن نویسنده و مسیری که رفته بود خوب نبود نقطه قوتی که من تو شخصیت اصلی دوست داشتم این بود که مولی اگرچه قهرمان بود ولی مثل بقیه‌ی آدم‌ها خالی از اشتباه نبود و اشتباهاتش باعث نمیشد که قهرمانیش زیر سوال بره چون در آخر کارای خوبی که میکرد ارزش بیشتری داشت و خالصانه تر بود ولی اشتباهاتش نشات گرفته از حماقت و سطحی نگریش بود شخصیت مهمان هم دوس داشتنی بود

داستانش در مورد یه دختر به نام مولی کلاور که برادر کوچکتری به اسم توماس داره مولی و خانواده‌اش در روستایی زندگی می‌کنند که موجوداتی به نام خوش خو‌ها اون جا زندگی می‌کنند بر خلاف اسمشان اصلا هم مهربان نیستند و خیلی دغل باز و بد جنس هستند و این موجودات بچه‌های زیبای انسان‌ها رو می‌دزدند و بچه‌های مریض خودشان را بجایش می‌گذاشتند برادر مولی کلاور هم بسیار زیبا بود و.... مثل همه‌ی کتاب‌های مری داونینگ هان عالی بود

بهترین کتابی که تا حالا خوندم بود!
فقط ژانر ناراحت کننده‌ای داشت
هزار تا ستاره هم کمه برای این کتاب
کلا مری داونینگ هان کتابای فوق العاده‌ای نوشته
حتما این کتاب رو بخونید

داستان زیبایی بود اما چیزی که میشه از اون یاد گرفت. دوری از تعصب و ساده لوحی.

کتاب خیلی قشنگیه آدم رو وارد یک دنیای خیالی می‌کنه

داستانی نمادین در تلاش برای بدست آوردن خواسته ها.

این کتاب بسیار جذاب بود و با توصیفات عالی
تشکر از کتابراه