کتاب *تمرکز* اثر سیدمجتبی خداپرست، از اون دست کتاب‌هایی‌ه که حس می‌کنی از دل تجربه‌های واقعی و دغدغه‌های ملموس نوشته شده. به نظرم، یکی از نقاط قوتش اینه که بدون پیچوندن موضوع یا شعار دادن، مستقیماً می‌ره سر اصل مطلب. لحنش صمیمیه و هم‌زمان جدی؛ نه اون‌قدر خشک که خسته‌ت کنه، نه اون‌قدر خودمانی که حس کنی سطحیه.
من شخصاً وقتی این کتاب رو می‌خوندم، حس کردم نویسنده واقعاً دغدغه‌ی عمیق‌تری داره نسبت به رشد ذهنی آدم‌ها، نه صرفاً آموزش تکنیک. بیشتر از یه کتاب آموزش تمرکز، یه تلنگره. بعضی بخش‌هاش آدمو مجبور می‌کنه به سبک زندگی و حواس‌پرتی‌های کوچیکی که جدی‌شون نمی‌گیریم فکر کنه. در کل، کتاب جمع‌وجور اما پُر مغزیه که اگه با حوصله خونده شه، می‌تونه اثرش رو بذاره. نه بزرگ‌نمایی کرده، نه ادعای معجزه داره؛ فقط راه رو نشون می‌ده، قدم زدن با خودته.
من شخصاً وقتی این کتاب رو می‌خوندم، حس کردم نویسنده واقعاً دغدغه‌ی عمیق‌تری داره نسبت به رشد ذهنی آدم‌ها، نه صرفاً آموزش تکنیک. بیشتر از یه کتاب آموزش تمرکز، یه تلنگره. بعضی بخش‌هاش آدمو مجبور می‌کنه به سبک زندگی و حواس‌پرتی‌های کوچیکی که جدی‌شون نمی‌گیریم فکر کنه. در کل، کتاب جمع‌وجور اما پُر مغزیه که اگه با حوصله خونده شه، می‌تونه اثرش رو بذاره. نه بزرگ‌نمایی کرده، نه ادعای معجزه داره؛ فقط راه رو نشون می‌ده، قدم زدن با خودته.