معرفی و دانلود بهترین کتاب‌های آلفونس دوده
آلفونس دوده از برجسته‌ترین نام‌های ادبیات فرانسه و جهان و نویسنده‌ای است که به داستان‌های احساسی و به تصویر کشیدن زندگی اهالی جنوب فرانسه شهره است. دوده برخلاف بسیاری از نویسندگان مشهور جهان، از تحصیلات خوبی برخوردار نبود و غالب آثارش برگرفته از تجارب و زندگی شخصی وی بودند. او احساسات انسانی را بسیار واقع‌گرایانه به تصویر می‌کشد. «تاتارن» و «مرد کوچک» از پرمخاطب‌ترین کتاب‌های وی به شمار می‌روند.
زندگینامه آلفونس دوده
آلفونس دوده (Alphonse Daudet) سیزدهم مه سال 1840 در نیمِ فرانسه به دنیا آمد. پدرش، وینسنت، تولیدکننده‌ی ابریشم بود. او در دوران کاری‌اش متحمل زیان‌های بسیاری شد. در سال 1849 به‌ناچار کارخانه را فروخت و با خانواده به لیون نقل مکان کرد. این رویدادها بر زندگی و روحیه‌ی آلفونس کوچک و بعدها بر آثارش، بسیار تأثیر گذاشتند.
آلفونس دوده چهارده‌ساله بود که نوشتن را آغاز کرد. نارضایتی از کارش در مدرسه، با اخراجش به اوج خود رسید اما این اتفاق‌ها دستمایه‌ای شد تا سال‌ها بعد داستان «چیزهای کوچک» را با الهام از آن، به نگارش درآورد. دوده که امیدش را برای ثبت‌نام در دانشگاه و ادامه‌ی تحصیل از دست داده بود، به برادر بزرگ‌ترش در پاریس پیوست. در آنجا بود که بیش از پیش به تب‌وتاب نوشتن افتاد و رفت‌وآمد به محافل ادبی را آغاز کرد. او که جوانی خوش‌سیما بود، با مدلی به نام ماری ریو ارتباط برقرار کرد و تنها کتاب شعر خود، «عشاق»، را به وی تقدیم نمود. رابطه‌ی طولانی و پر از چالش آن‌ها با یکدیگر، بعدها در رمان «سافو» منعکس شد.
سیر فعالیت‌های ادبی آلفونس دوده
آلفونس دوده در مجموعه‌‌ی «نامه‌هایی از آسیای من»، با لحنی طنزآمیز و نثری روان، به روایت زندگی مردم جنوب فرانسه پرداخته است. این اثر مقدمه‌ای شد بر شاهکار او: اثر سه‌گانه‌ای که آن هم به زادگاهش اختصاص دارد. بخش اول این سه‌گانه، «ماجراهای عجیب تارتارن اهل تاراسکون»، در سال 1872 منتشر شد. شخصیت تارتارن که لاف‌زن و عصبی و تندخوست، به واسطه‌ی داستان‌سرایی‌های غلوآمیزش شهره است. او ناگهان به فکر شکار شیر می‌افتد و از این رو، عازم آفریقا می‌شود. داستانْ روایت سفر او به آفریقا و بازگشتش به وطن است. بخش دوم این سه‌گانه، «تارتارن بر جبال آلپ»، در 1885 انتشار می‌یابد. در پس روایت از تجارب تارتارن، دوده با تمسخر به سوئیس و جهانگردان و کوهنوردانی که به آن مکان سفر می‌کنند، اشاره دارد. «بندرگاه تاراسکون» عنوان بخش سوم داستان اوست و از تلاش‌های نافرجام مردم تاراسکون حکایت می‌کند.
آلفونس دوده در سال 1872 نمایشنامه‌ی «زنی اهل آرل» را از کتاب «نامه‌هایی از آسیای من» استخراج کرد و آن را در سه پرده به اجرا درآورد. بر خلاف دیگر نمایشنامه‌هایش تا آن زمان (آخرین معبود، غایبان از نظر، میخک سفید و...) این اثر به موفقیت دست می‌یابد. «داستان‌های دوشنبه»، دیگر اثر او، مشتمل بر 4 قصه است و جنگ 1870 و محاصره‌ی پاریس را به تصویر کشیده است. این کتاب به دلیل روایت نزدیک به حقیقت آن و نیز سادگی و روانی نثرش، بسیار مورد استقبال قرار می‌گیرد.
از میان ده‌ها کتابی که آلفونس دوده به نگارش درمی‌آورد، «فرومون کوچک‌تر و ریسله‌ی بزرگ‌تر» بیشترین شهرت را برای او به ارمغان می‌آورد. این اثر به اندازه‌ای محبوب می‌شود که بارها و بارها به تجدید چاپ می‌رسد. داستان این کتاب درباره‌ی سرگذشت دخترکی فقیر است که هم‌بازی دختری از خانواده‌ای ثروتمند می‌شود و به پسر خانواده دل می‌بندد.
کتاب «جاودانی» به دلیل انتقاد گزنده‌ای که در آن از آکادمی فرانسه انجام شده بود، بسیار شهرت پیدا کرد و محتوای آن تا سال‌ها موضوعی برای بحث و جدل بود.
در ژانویه‌ی سال 1867، آلفونس دوده با جولیا آلارد که خود نویسنده‌ای بااستعداد بود، ازدواج کرد و عمیقاً عاشق او شد. آلارد در نگارش آثار بعدی دوده کمک شایانی به وی نمود. این دو صاحب دو فرزند پسر به نام‌های لئون و لوسین (که هر دو نویسنده شدند) و نیز دختری به نام ادمی شدند.
آلفونس دوده در سال‌های پایانی زندگی‌اش از یک بیماری دردناک نخاعی رنج می‌برد. او با خویشتن‌داری قابل تحسینی به نوشتن کتاب‌های مختلف و حضور در جامعه‌ی ادبی و هنری پاریس ادامه داد. او حامی مهربانی برای نونویسندگان ادبیات فرانسه بود و تلاش می‌کرد از آنان حمایت کند. از میان نویسندگان جوانی که از پشتیبانی آلفونس دوده برخوردار شدند، می‌توان به مارسل پروست اشاره کرد.
آلفونس دوده در شانزدهم دسامبر سال 1897 درگذشت.
بهترین کتاب‌های آلفونس دوده
کتاب شاهان در تبعید (Kings in Exile): آلفونس دوده در این اثر به شرح روزگار پادشاهی از یک سرزمین تخیلی در بالکان می‌پردازد. شاه که با شورش از سلطنت برکنار شده، به پاریس آمده و در تدارک برای گردآوری هواداران و تصاحب دوباره‌ی سلطنت است اما زندگی در پاریس و جذابیت‌ها و تفریحات آن، باعث می‌شود تا قدم در مسیر دیگری بگذارد.
کتاب در وادی درد (In the Land of Pain): آلفونس دوده در اوج زندگی خود به یک بیماری عصبی دردناک ناشی از سیفلیس مبتلا شد. او شروع به یادداشت‌برداری از تجربه‌اش از درد کرد. دوده در تصاویری قدرتمند و تزلزل‌ناپذیر، از علائم طاقت‌فرسا، ترس‌ها و تلاش‌های ناامیدانه‌اش برای درمان و بی‌اثر بودن مورفین نوشته است. نگاه نویسنده و حس شوخ‌طبعی‌اش با مشاهداتی که از جامعه‌ی عجیبِ بیمار و درمان و درمانگر دارد، با دلسوزی و سخاوتش ترکیب شده و داستانی به‌یادماندنی و بسیار خواندنی را به مخاطبان ارائه داده است.
کتاب مرد کوچک (Le Petit Chose): آلفونس دوده در کتاب مرد کوچک، داستان پسری را بازگو می‌کند که در اوج جوانی به خاطر مشکلات سخت اقتصادی خانواده‌اش برای کار به پاریس می‌آید، اما درگیر ماجراهای مختلفی می‌شود.
کتاب صوتی مرد کوچک که از بهترین آثار آلفونس دوده به شمار می‌رود، در سایت کتابراه موجود است.
سبک نگارش و دیدگاه‌های آلفونس دوده
کتاب‌های آلفونس دوده از منظر روان‌شناختی، بازتاب‌دهنده‌ی ترکیبی از عناصر متضاد انسانی و محیطی هستند. تجربیات واقعی دوده در طول زندگی‌اش او را یاری کردند تا با گذران زندگی، شرایط اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی متفاوت و افرادی از هر قشر و طبقه‌ی اجتماعی آشنا شود.
دوده به واقع مردی از جنوب فرانسه بود و شور و اشتیاق زندگی را با مناظر مدیترانه که نور خورشید سخاوتمندانه بر آن می‌تابید، ترکیب می‌کرد و به ذهن خود اجازه می‌داد تا فارغ از هر قید و بندی، به تخیل مشغول شده و به خلق دست بزند.
آلفونس دوده تمام مشاهداتش از اشخاص، وقایع و مکان‌ها را در دفترچه‌های کوچکی ثبت می‌کرد و از آن‌ها به‌عنوان منابعی برای الهام استفاده می‌نمود. دوده از ایده‌های از پیش‌‌تعیین‌شده رها بود. او اگرچه ناتورالیست بود، بر خلاف دیگر ناتورالیست‌ها بر این باور بود که جهان پر از شگفتی است و این جهانِ متفاوت و گونه‌گون، توسط رمان‌نویسانی که فقط بر جنبه‌های زشت آن متمرکز بوده‌اند، به نادرستی معرفی شده است.
آثار آلفونس دوده که امروزه جزو عناوین کلاسیک ادبیات فرانسه به شمار می‌روند، نه یک تحول مستمر بلکه فرایندی اپیزودیک و مرحله‌به‌مرحله را نشان می‌دهد و در آن‌ها، گرایش‌های فلسفی وی به وضوح نمایان است.
