زندگینامه جعفر سبحانی
جعفر سبحانی معروف به آیت‌الله العظمی سبحانی تبریزی (زادهٔ ۲۰ فروردین ۱۳۰۸ در تبریز)، متکلم، فقیه، اصولی، مفسر، مجتهد شیعی ایرانی و از مراجع تقلید و اساتید حوزه علمیه قم است.
پس از فراغت از تحصیلات ابتدایی، در مکتبخانه میرزا محمود فاضل به فراگیری متون ادب پارسی پرداخت و کتاب‌هایی مانند: گلستان، بوستان، تاریخ معجم، نصاب‌الصبیان، ابواب‌الجنان و... را فراگرفت. سپس در ۱۴ سالگی رهسپار مدرسه علمیه طالبیه تبریز گردید و به آموختن مقدمات علوم و سطوح پرداخت. علوم ادبی را نزد حسن نحوی و علی‌اکبر نحوی و بخشی از مطول، منطق منظومه و شرح لمعه را از محمدعلی مدرس خیابانی آموخت.
در مهرماه ۱۳۲۵ به قم رفت و به تکمیل سطوح، همت گماشت. باقی‌مانده فرائد‌الاُصول را نزد میرزا محمد مجاهدی تبریزی و احمد کافی آموخت و کفایة‌الاصول را هم نزد محمدرضا گلپایگانی فراگرفت.
به غیر از تحصیل دروس فقه و اصول، به آموختن فلسفه و کلام و تفسیر نیز اشتغال داشت. از همین‌رو در تبریز از سید محمد بادکوبه‌ای استفاده کرد و از او شرح قواعد‌العقائد را آموخت. سپس در حوزه علمیه قم مطالعات فلسفی‌اش را با شرکت در درس‌های منطق و فلسفه سید محمدحسین طباطبایی تکمیل نمود و در سال‌های ۱۳۲۸ تا ۱۳۳۰ شرح منظومه و پس از آن بخش اعظم اسفار را نزد او فرا گرفت.
وی هم اکنون از اساتید برجسته حوزه علمیه قم است.
فعالیت‌های اجتماعی جعفر سبحانی:
شرکت در تأسیس مجله مکتب اسلام
شرکت در تدوین قانون اساسی
بنیانگذار تفسیر موضوعی قرآن
تأسیس مؤسسه تعلیماتی و تحقیقاتی امام صادق (ع)
ایجاد رشته تخصصی کلام اسلامی در حوزه علمیه قم
کتاب‌های برگزیده جعفر سبحانی:
رمز پیروزی مردان بزرگ
معیار‌الفکر (در منطق)
مهذب‌البلاغة (در علم معانى، بیان و بدیع)
