نظر روژین برای رمان ثمره انتظار

گاهی دوست داشتن خطرناک میشه.. ‌ مثل عشق میثاق! نمیدونم ما انسانها چرا اینقدر خود خواهیم هیچوقت دوست ندارم جای ثمره باشم اما اگر جای اون بودم به عشق میثاق احترام میذاشتم و جواب دوست داشتن هاشو با عشق واقعی میدادم:) شاید اینجوری هیچ اتفاقی نمی‌افتاد.. اما میثاقم خیلی اشتباه بزرگی کرد و نباید از رو عصبانیت کاری میکرد که دیگه ثمره واسه همیشه بمیره. کاش به حرفاش گوش میداد مشکل ما آدما اینه که هیچوقت به حرفای هم اهمیت نمیدیم و همیشه خودمونو میبینیم..
بنظرمن عشق وجود نداره یا اگرم وجود داشته باشه واقعی نیست‌.. / اون لحظه‌ای که فکر میکنی یکیو دوست داری و میتونه پناه زندگیت باشه فقط یه فکر احمقانس نه بیشتر اینکه یکی رو ندید دوست داشته باشی و باهاش حرف بزنی چت کنی صمیمی شی و به جایی برسه این رابطه که دیگه بدون هم نتونید درحالی که هیجوقت همو ندیدید و رفتار واقعی همو از نزدیک نشناختید! یا عشق یطرفه.. که بنظرم فقط تباه شدنه و سوختن.. شاید اونی که دوسش داری هرگز بتو فکر نکرده باشه:) یکم دقت کنی میفهمی! تو این دنیای پوچ فقط خودت مهمی نه هیچکس دیگه‌ای اینو بپذیر که تنها کسی که با تو راه میاد و تورو به خودت نزدیک میکنه و مراقب توعه و آرزوهات براش مهمه خودتی:) آدمای این شهر خیلی بی رحمن نه دوست دارن.. نه ارزشی برای تو و اهدافت قائلند و نه هیچ حس دیگه‌ای!!
فقط خدا بدون هیچ چشم داشتی تورو آفریده،
اگر واسه خودت مهمی و رویاهات و خودتو دوست داری
به هر حس مضخرفی نگو عشق:)
عشق یه قدرت الهیه که هرکسی اونو نداره.