نظر Arash Akhbari برای کتاب آریو برزن سردار دلیر خشایارشا و سپاه الکساندر رومی

کتابهای ایشون گمانه زنیهای زیادی دارد و چندان قابل اعتماد نیست اما کتاب کارنامه بدروغ اثر بانوی فرهیخته پوران شریعتی بسیار مطالب مستدل تری دارد دراین رابطه. در مورد کامنتها هم بگم: من کاملا با نظر آقای امین جعفری ارجمند مخالفم، تمام گفته‌هایی که از سکندر ایرانی که گویا از اعقاب اسفندیار یا سپینود هم بوده با الکساندر پابرهنه یونانی ترکیب کرده‌اند و آش شلوقلمکاری از اختلافات داخلی بین سکندر و داریوش گرفته تا حتی جنگهایی که نبوده و یا استناد بر شکست اسکندر و فرارش به هندیجان (شمال خلیج فارس) و ازآن جا به مصر بیشتر حرف دارد بخورد ما داده‌اند تا رویداد‌های بسیار مهم تاریخی بین ۳۰۰ قبل میلاد تا خود میلاد رو تحریف کنن. جالبه که مقدونیه تا قرن شانزدهم نامی ناشناخته بوده! چه برسه که مردمان بسیار کم جمعیت یک منطقه کوهستانی و کوچک بنام مقدونی با دولت شهرهای یونانی که باخودشون نمیتونستن متحد بشن، اتحادی برقرار کنن که اولین و بزرگترین امپراطوری بشر رو متلاشی کنن!!!. ضمنا اون مجسمه بالای بیستون از هنرهای مجسمه گریه پارتی هست و در یونان و یا حتی رم مجسمه‌ها دارای برجستگیهای عضلانی و ترکه‌ای ساخته میشدن. تازه گمانه‌های زیادی هم مطرح هست مثلا میگن اسکندر ارومی اصالت ارمنیایی داشته و تا پیش از استیلای عرب ارمنستان جزوی از خاک و اصالت ایرانی بحساب میومده. وی بنیانگذار پادشاهی رم بوده لذا دراینصورت دلیل اینهمه نگرانیه عربیها از رمزگشایی دروغ الکساندر مقدونی رو میشه حدس زد!