جالب نبود، ۵ تا فصل خواندم ولی راهکاری برای مقابله روانپریشیها افراد تحت درمان ندیدم، انگار طرف فقط باید صحبت کند!
گاهی صحبت از دردها به آنها حجم و وزن بیشتری میدهد و ابعاد آن را گستردهتر میکند تا بالاخره به حد انفجار برسد!
به نظرم همیشه نباید گفت گاهی سکوت و فراموشی نتیجه خیلی بهتری دارد!
در کل از شیوه درمان بیمارانش هم خوشم نیامد، سر تا پای طرف را وارسی میکرده، بدبخت مریض!
گاهی صحبت از دردها به آنها حجم و وزن بیشتری میدهد و ابعاد آن را گستردهتر میکند تا بالاخره به حد انفجار برسد!
به نظرم همیشه نباید گفت گاهی سکوت و فراموشی نتیجه خیلی بهتری دارد!
در کل از شیوه درمان بیمارانش هم خوشم نیامد، سر تا پای طرف را وارسی میکرده، بدبخت مریض!