نظر زهره طاهر برای کتاب بلوتوث (داستانی کوچک برای کودکان سرطانی)

قلم داستان دور از جریانات زندگی بود. نویسنده باید طوری بنویسه که ارتباط مخاطب حرفه‌ای رو با خودش به حداکثر برسونه. همچنین قدرت تعلیق داستان واقعا کم بود و از جملات کلیشه‌ای زیادی استفاده شده بود.