واژه‌ای برای وصف حالم پس از شنیدن این داستان پیدا نکردم... نمی‌دانستم خود را جای فرزندان شهید تصور کنم یا همسر ایشان... لحظه‌ای هم نمی‌توانم خود را جای انها بگزارم... فقط اشک می‌ریختم و برای نویسنده و گوینده و تمام عواملی که باعث آشنایی بیشترم با رنج و خون دل خوردن‌های همسر شهدا شدند دعای خیر کردم... اجرشان با شهدا.
ان شاالله شهدا برای عاقبت بخیری مان دعا کنند و بیش از این شرمنده خون پاک آن‌ها و دل داغ دیده خانواده شان نشویم.
آمین.
ان شاالله شهدا برای عاقبت بخیری مان دعا کنند و بیش از این شرمنده خون پاک آن‌ها و دل داغ دیده خانواده شان نشویم.
آمین.