نظر Z M برای کتاب صدای سکوت

اوایل داستان خیلی جذاب و پر شور وگداز بود و همین باعث شد تا ۴ صبح بیدار بمونم و بخونم امااز‌ یه جایی به بعد روند داستان مدام تکرار میشد جمله‌های تکراری و حوصله سر بر و خسته کننده و پایانش هم مثل همه داستانها بود آن‌ها به خوبی و خوشی در کنار هم زندگی کردند اگر داستان ریتم و جذابیت خودش رو حفظ میکرد حداقل منو ترغیب میکرد که با شور و هیجان بخونمش و هر لحظه منتظر شگفتی باشم اما بر خلاف شروع قوی‌اش پایان ضعیفی داشت و ‌ی سوال مگه چشمای رویا آبی نبود چطور یهو رنگش قهوه‌ای میشه؟ همین خطای فاحش نویسنده باعث شد که من نظر مثبتی به این کتاب نداشته باشم چون یهو تصوراتم بهم ریخت