نظر آیسان گلزاری برای کتاب میدگارد 5: آخرین فرزند زمین

داستان اونقدری کشش داشت که پنج جلد رو پشت سر هم بخونم. از زیبایی‌های داستان همه گفتن. من میخوام با اجازه‌تون ایرادایی که به چشمم خورده بگم.
در تمام این پنج جلد آریا همش به اجبار دیگران توانایی‌هاشو بدست میاورد و وقتی صاحب یه توانایی خاص میشد به همون بسنده میکرد! تلاش خاصی ازش ندیدم برای بهتر شدن. یه نقل و انتقال ساده رو چقدر طول کشید که یاد بگیره؟؟؟ اینو دیگه تینا هم بلد بود با همه بی دست و پا بودنش! در مورد مرگ صوفی هم واقعا شوکه شدم. وقتی برای کشتنش یه صوفیا به تنهایی کافی بود دیگه چه نیازی داشتن اونهمه منت بائوباب رو بکشن برای اتحاد و همینطور آریا تن به ازدواج با اون سکویا بده و حتی فترس مجبور بشه اون مادر فولادزره رو از زندان آزاد کنه؟؟؟ کشته شدن صوفیا خیلی نپخته بود. در مورد باقی شخصیت‌ها مثل فترس و آرتوس، به نظرم توی این جلد زیادی بی دست و پا بودن و همش داشتن از آریا دستور میگرفتن!! سارنوش هم با وجود سن و تجربه‌اش زیادی رفتارش بچگانه بود و دهن به دهن گذاشتن با فالی در شان اون نبود.