نظر میلاد داداش بیک برای کتاب ناطور دشت

تنها جای مثبت کتاب شاید بشه گفت صحبتای اقای انتولینی بود. کتاب باید طوری نگاشته میشد که انگار از نگاه و زاویه دید یک نوجوانه، نه از زبان نوجوان. از اول کتاب تا اخرش هولدن قصد داشت به جین زنگ بزنه کسی که بخاطرش کتک مفصلی خورد اخرشم ک زنگ نزد. یا در مورد برادرش دی بی و اون دختره سانی توی هتل و اون دختر خانومه که باهاش دوست بود، سالی، یه جورایی نویسنده انگار پرش افکار داشت و نمیتونست روی یک موضوع باشه و خواننده همش منتظره که تکلیف این شخصیتا معلوم بشه و اصلا قید کردن بعضی از شخصیتا هیچ تاثیری در ماجرای کتاب نداشت