درمورد صدای نوید محمدزاده بگم که گیرا ست درطول داستان و با مهارت نسبتا خوبی متن خونده میشه و فقط سفید، بی روح و یکدست نیست و میدونه چطوری تن صداش رو با متنی که میخونه هماهنگ کنه
درمورد کتاب هم که دوستان میگن داستان از لحاظ مکانی خیلی کند حرکت میکنه مثلا شاید چند ده صفحه یه مکان بدون اتفاق خاصی، کلی کلمه پشت سرهم چیده شده باشه، اره شاید اگه این کتابو بصورت خاطره تعریف کنی بشه نیم ساعت یا یک ساعت، ولی اون حرفهایی که درمورد یکسری کلمات خاص مثل مرگ زندگی غربت حقارت شجاعت و ترس زده میشه و اون حس همزاد پنداری،
واقعا به جون و دل آدم میشینه و همش دنبال یه تیکه کاغذی که یکسری از جملاتو وارد کنی و بعدا درموردشون فکر کنی
درمورد کتاب هم که دوستان میگن داستان از لحاظ مکانی خیلی کند حرکت میکنه مثلا شاید چند ده صفحه یه مکان بدون اتفاق خاصی، کلی کلمه پشت سرهم چیده شده باشه، اره شاید اگه این کتابو بصورت خاطره تعریف کنی بشه نیم ساعت یا یک ساعت، ولی اون حرفهایی که درمورد یکسری کلمات خاص مثل مرگ زندگی غربت حقارت شجاعت و ترس زده میشه و اون حس همزاد پنداری،
واقعا به جون و دل آدم میشینه و همش دنبال یه تیکه کاغذی که یکسری از جملاتو وارد کنی و بعدا درموردشون فکر کنی