نظر یحیی عوض پور برای کتاب صوتی وقتی نیچه گریست

حرف‌های تأمل برانگیز و بی تاب فرار یک ذهن همراه با جزئیاتی مو به مو که از به هم پیوستگی افکاری رازآلود نشأت گرفته و در پایان به کتاب‌های بزرگی بدل میشوند که رمان می‌نامیم، همیشه جذاب نیستند اما گاهی به صورت راهنمود‌های ژرف گونه‌ای به افکار گسسته و ناپدار شخصی می‌تازند که بی گمان حاوی پیامی است که فقط همان فرد توان رام کردنش را دارد زیرا با چرایی افکار او هم پنداری دارد. «این فقط نظر شخصی بنده به رمان هاست همین و بس»