نظر Ali Fattahi برای کتاب سگ ولگرد

در تاریک خانه‌ی فضای بایگانی ذهنمان، درحالی که ریه هایمان از فرو دادن هوای خفه شده در اسید، مچاله شده و سوزش دردناکی دارد، عکس‌هایی که بر بند با گیره مثل گوشت سلاخی شده آویزانند، قطره عرق‌هایی که از چین جبین بر زمین سیمانی میریزند، با چشمان به رنگ خون که حتی در نور سرخی که بر فضای دیوانه کننده‌ی تاریکخانه سنگینی میکند، معلوم میشود، در آغوش یکی از کنج هایش ولو شده ایم و به صدای خراش نفس هایمان بر تخته سیاه سیاه شده اندیشه مان گوش سپرده ایم...