نظر Pejman Pirmoradi برای کتاب صوتی چشم‌هایش

از کودکى این کتاب رو توى قفسه کتابهاى والدینم میدیدم و همیشه تصویر روى جلدش توجه من رو جلب میکرد تا اینکه بالاخره توى چهل و سه سالگى این کتاب رو گوش دادم حقیقتش اوایل کتاب داشتم به این نتیجه میرسیدم که یکى از کتابهاى عشقى آبکى ایرانى رو دارم گوش میدم و از آرمان سلطانزاده شاکى بودم که چرا متن این کتاب رو خونده اما... کم کم و از فصل هفت به بعد نظرم عوض شد و حالا که کتاب تمام شده واقعاً دلتنگ همون چند شخصیت محدودش هستم جالب اینکه چقدر در اون زمان و در کل قدیمها مردم ساده و بى آلایش بودن بصورتى که زن ناشناس کتاب تفریحات معمولى خودش در اروپا رو هرزگى میدونه و حالا در زمان ما... هر چند کتاب به دغدغه هاى قشر مرفه و بالاى اجتماع میپردازه ولى از لابلاى کتاب میشه تجسمى از دوران رضا شاهى داشت و البته در این دیدگاه قاطع تر شد که ما ملتى هستیم که خودخواهى و خودبینى روش و مسلک مان بوده و هست و فقط زمان باعث تغییر فرم در این صفت شده در کل کتاب متوسطى براى این دوران و شاهکارى در زمان خودش است